سنجد
سِنجـِد گونه‌ای از سردهٔ سنجد و بومی آسیای غربی و مرکزی، از جنوب روسیه و قزاقستان تا ترکیه و ایران است. در حال حاضر به‌طور گسترده‌ای در آمریکای شمالی نیز به عنوان گونه معرفی شده تثبیت شده‌است. سنجد یکی از مواد هفت‌گانه سفره هفت‌سین ایرانی‌هاست.
| سنجد | |
|---|---|
| |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | |
| دسته: | |
| رده: | |
| راسته: | |
| تیره: | |
| سرده: | |
| گونه: | E. angustifolia
|
| نام دوبخشی | |
| Elaeagnus angustifolia | |
فواید
ویرایشسنجد، سرشار از ویتامین‌های A و B بوده و کمی هم ویتامین K دارد؛ به این جهت، ضد اسهال خونی و بواسیر است و نیز از نظر املاح معدنی، غنی بوده، کلیه‌ها را گرم و معده را دباغی کرده و ادرار را زیاد می‌کند و نرمی و پوکی استخوان را مانع است و آن را درمان می‌کند. افرادی که مبتلا به تسلسل بول یا تکرّر ادرار هستند، یعنی زیاد ادرار می‌کنند، براى درمان آن، دارویی بهتر از سنجد نمی‌یابند.[2]
چند مطالعه بالینی انجام شده بر روی اثرات ضد درد و التهاب عصاره میوه سنجد در استئوآرتریت، نشان دهندهٔ تأثیر قابل مقایسه این عصاره با استامینوفن یا ایبوبروفن بوده‌اند.[۱][۲]
برای تحکیم استخوان‌ها نیز مفید است که می‌توان آرد سنجد را با شیر گاو، گوسفند و یا با شیر نارگیل مخلوط و استفاده کرد. [۳]
دیدگاه مذهبی
ویرایشاز امام ششم جعفربن محمد صادق نقل است که:سنجد، گوشتش گوشت می‌رویاند، استخوانش استخوان را رشد می‌دهد و پوستش پوست را می‌پرورد؛ علاوه بر این، سنجد، کلیه‌ها را گرم می‌کند، معده را پاک می‌سازد، مایۀ ایمنی از بواسیر و تقطیر‌البول است، ساق پا را قوی می‌کند و رگ جذام را به کلی قطع می‌کند.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش[1] الکافی، ج6، ص361، ح1 و مکارم الاخلاق، ج1، ص381، ح1277 و بحارالانوار، ج66، ص 188،ح2.
[2] دانش نامه طب اهل بیت که سلام خداوند بر آنها، ص462 https://rasekhoon.net/article/show/1388334/%D9%85%DB%8C%D9%88%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%86%D8%AC%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%85%D8%B9%D8%B5%D9%88%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B9
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Elaeagnus angustifolia». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۷.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با گیاه‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |