سهیل بن عمرو
سهیل بن عمرو (به عربی: سهیل بن عمرو) معروف به ابویزید از بزرگان، سرشناسان و متفکران قوم قریش در صدر اسلام، و همچنین نماینده قریش در پیمان صلح حدیبیه بود.[۱] برجسته‌ترین ویژگی شخصیتی سهیل، فصاحت و بلاغت ذکر شده است.
سهیل بن عمرو | |
|---|---|
| زادهٔ | ۵۵۶ |
| درگذشت | ۶۳۹ |
| شناخته‌شده برای | بهترین سخنور قریش بودن |
| همسر | فاطمه بنت عبدالعزهفاخته بنت عامر بن نوفل بن عبدمنافحنفه بنت ابوجهل |
| فرزندان | یزیدعبداللهابوجندلهندام کلثومسهله |
| والدین | عمرو بن عبدشمس (پدر)عزه بنت سفیان (مادر) |
| خانواده | بنی‌عامر |
درگذشت
ویرایشاو در در سال ۶۳۹ بر اثر طاعون، در روستایی در نزدیکی اورشلیم در فلسطین درگذشت.[۲]
منابع
ویرایش- ↑ Emerick, Yahiya (2002-04-01). Critical Lives: Muhammad (به انگلیسی). Penguin. ISBN 978-1-4406-5013-0.
- ↑ al-Baladhuri, Ahmed ibn Jabir. Kitab Futuh al-Buldan. His son, Abu Jandal, passed away shortly afterwards that very same year due to the plague. Translated by Hitti, P. K. (1916). The Origins of the Islamic State, 215. London: P. S. King & Son, Ltd.
- کتاب Men Around The Prophet نوشته Khaalid Muhammad Khaalid
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سهیل بن عمرو در ویکی‌گفتاورد موجود است.