ابوالقاسم انجوی شیرازی
سیّد ابوالقاسم انجوی شیرازی (۱۳۰۰ شیراز – ۲۵ شهریور ۱۳۷۲ تهران) معروف به نجوا از پژوهشگران ادبی ایران بود.[۱]
ابوالقاسم انجوی شیرازی | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | سید ابوالقاسم انجوی شیرازی |
| زاده | ۱۳۰۰ خورشیدی شیراز |
| محل زندگی | {تهران} |
| درگذشته | ۲۵ شهریور ۱۳۷۲ خورشیدی تهران |
| آرامگاه | گورستان ابن بابویه، تهران |
| لقب | نجوا |
| پیشه | پژوهشگر، نویسنده |
| ملیت |  ایرانی |
| سال‌های فعالیت | تا ۱۳۵۵ |
| کتاب‌ها | سفینه غزلقصههای ایرانیتهران غرب زده |
| همسر(ها) | هرگز ازدواج نکرد |
زندگی
ویرایشوی در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در شیراز به دنیا آمد. پدرش سید خلیل مشهور به «صدرالعلما» که نسب وی به سیدالاسود طباطبایی می‌رسد، و مادرش خدیجه کجوری نوه آیت‌الله حاج شیخ مهدی کجوری مازندرانی بود. انجوی تحصیلات مقدماتی خود را شهر شیراز آغاز کرد، سپس به تهران رفت و در دبیرستان دارایی تحصیلات خود را پی گرفت. او تا مقطع لیسانس ادامه تحصیل داد، سپس در سال ۱۳۱۹ به سوئیس رفت و تحصیلات خود را در رشته علوم سیاسی و اجتماعی در ژنو تکمیل نمود. بعد از شهریور ۱۳۲۰ و سقوط رضاشاه، انجوی به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و از حدود سال ۱۳۲۲ نیز فعالیت‌های مطبوعاتی خود را آغاز کرد.[۲]
انجوی در جوانی فعال سیاسی بود و مجله‌ای انتقادی و سیاسی با نام «آتشبار» انتشار می‌داد. در جریان کودتای سال ۱۳۳۲ دستگیر و به جزیره خارگ تبعید شد.[۳] ثمره آن دوران کتابی است با عنوان «تبعیدگاه خارک» مشتمل بر خاطرات وی.[۴]
وی از ناحیه اجرای این برنامه منابع زیادی از فرهنگ مردم ایران را گردآوری کرد.[۵] انجوی در حیاتش توانست یازده جلد کتاب در زمینه فرهنگ مردم ایران شامل مثل‌ها، قصه‌ها و آداب و رسوم با کمک انتشارات امیرکبیر انتشار دهد.[۶] از جمله دستیاران وی در زمان گردآوری و تدوین این کتاب‌ها می‌توان از نصرالله یگانه، محمود ظریفیان، احمد وکیلیان، علی اکبر عبدالرشیدی، علی اکبر جباری (بیدل) و حسن پناهیان یاد کرد. وی علاوه بر این در زمینه حافظ‌شناسی و موضوعات دیگر هم مقالاتی دارد.[۷] مقالات انجوی در حوزه فرهنگ بسیار متنوع است.[۸]
دیوان حافظ شیرازی با تصحیح انجوی شیرازی به زعم برخی حافظ شناسان کامل‌ترین دیوان است زیرا وی گونه‌ها و روایات مربوط به اشعار حافظ را گردآوری و ارائه کرده‌است.[۹][۱۰]
از کتاب‌های دیگر وی سفینه غزل است که مجموعه‌ای از غزل‌های منتخب در ادبیات فارسی است. «گل به صنوبر چه کرد» تألیف و گرآوری افسانه‌ها و داستان‌های کهن ایرانی است که شامل افسانه‌هایی با مضامینی مشمول بر دیوها و شاهزاده‌ها و قهرمانانی با توانایی‌های فراانسانی و اژدهایان و نیروهای شر و نیکی و... است. متأسفانه تنها دو بخش از مجلد اول این مجموعه در دو جلد و در حدود ۴۰۰ صفحه منتشر شده است و باقی کار بعد از انقلاب به‌سبب سانسور امکان انتشار نیافت. انجوی شیرازی در ۲۵ شهریور سال ۱۳۷۲ خورشیدی در تهران درگذشت و در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد. خانه وی در نیاوران جمال آباد پس از مرگش به موزه فرهنگ مردم تبدیل شده است.[۱۱][پیوند مرده]
انجوی هرگز ازدواج نکرد. او دوستان زیادی داشت. وی از آخرین دوستان صادق هدایت بود[۱۲] و گفته شده است که هدایت آخرین کتاب خود با نام توپ مرواری را نخست برای نگهداری به او سپرده بود.
کتاب‌ها
ویرایش| سال | نام اثر | پدیدآورنده | ناشر |
|---|---|---|---|
| ۱۶ خرداد، ۱۳۸۹ | گل به صنوبر چه کرد؟ قصه‌های ایرانی[۱۳] | ابوالقاسم انجوی شیرازی، سیداحمد وکیلیان (تدوین)، لیلی تقی پور (نقاش) | امیرکبیر |
| ۲۳ آذر، ۱۳۸۹ | جشنها و آداب و معتقدات زمستان | ابوالقاسم انجوی شیرازی | امیرکبیر |
| ۲۳ آذر، ۱۳۸۹ | جشنها و آداب و معتقدات زمستان[۱۴] | ابوالقاسم انجوی شیرازی | امیرکبیر |
| ۱۸ بهمن، ۱۳۸۵ | ریشه‌های تاریخی امثال و حکم | مهدی پرتوی آملی، ابوالقاسم انجوی شیرازی (مقدمه)، کامران بزرگ نیا (ویراستار) | سنایی |
| ۱۸ مهر، ۱۳۸۶ | دیوان خواجه حافظ شیرازی: با تصحیح و سه مقدمه و حواشی و تکمله و کشف الابیات و کشف اللغات | ابوالقاسم انجوی شیرازی | بدرقه جاویدان |
| ۱۳۳۶ | سفینه غزل | ابوالقاسم انجوی شیرازی (اهتمام)؛ با م‍ق‍دم‍ه‌ای از م‍ح‍س‍ن ه‍ش‍ت‍رودی | تهران: صفی‌علیشاه[۱۵] |
| تمثیل و مثل[۱۶] |
مقالات
ویرایش- تهران غرب زده[۱۷] (3 صفحه - از ۶۸ تا ۷۰)
مجلات: فلسفه، کلام و عرفان» درس‌هایی از مکتب اسلام» شهریور ۱۳۵۰، سال دوازدهم - شماره ۸» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم نظر شما | دانلود
- موسیقی‌های محلی و وحدت ملی (۲ صفحه - از ۲۸ تا ۲۹)
مجلات: زبان و ادبیات» حافظ» اردیبهشت ۱۳۸۳ - شماره ۲» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- ترکیب‌های «زندگی طوفانی» (۲ صفحه - از ۸۵۴ تا ۸۵۵)
مجلات: زبان و ادبیات» آینده» سال شانزدهم، آذر تا اسفند ۱۳۶۹ - شماره ۹–۱۲» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- کتابفروشی در تهران (۶ صفحه - از ۹۷۲ تا ۹۷۷)
مجلات: زبان و ادبیات» آینده» سال نوزدهم، دی تا اسفند ۱۳۷۲ - شماره ۱۰–۱۲» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- آدمی جلوه حق (۴ صفحه - از ۱۰ تا ۱۳)
مجلات: هنر» کلک» خرداد ۱۳۶۹ - شماره ۳» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- کلک گزارش: در ماه گذشته چه کتاب یا کتابهایی خوانده‌اید؟ (۸ صفحه - از ۱۵۳ تا ۱۶۰)
مجلات: هنر» کلک» مرداد ۱۳۶۹ - شماره ۵» گزارشگران:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم - تاجور، بهروز
- فضل و مقام انسانی دکتر یوسفی (۲ صفحه - از ۶۳ تا ۶۴)
مجلات: هنر» کلک» آبان ۱۳۶۹ - شماره ۸» معرف:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- نقد ادبی: گوش داشتن (۴ صفحه - از ۶۱ تا ۶۴)
مجلات: هنر» کلک» فروردین ۱۳۷۰ - شماره ۱۳» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
- نقد و نظر: تبریز (۵ صفحه - از ۶۴ تا ۶۸)
مجلات: هنر» کلک» مرداد ۱۳۷۰ - شماره ۱۷» نویسنده:انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم
منابع
ویرایش
- ↑ یادنامه سید ابوالقاسم انجوی شیرازی[پیوند مرده]
- ↑ «راسخون». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۱.
- ↑ «IRANSEDA Network-برنامه-سید ابوالقاسم انجوی شیرازی». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ [تبعیدگاه خارک «یادداشت‌های انجوی شیرازی در زندان خارک» ~میهن صداقت پیشه (به اهتمام)]
- ↑ رادیو تهران[پیوند مرده]
- ↑ بانک اطلاعات ادبیات کودکان[پیوند مرده]
- ↑ معرفی آثار پدیدآورنده - انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم[پیوند مرده]
- ↑ «فهرست کامل کتاب یادنامه سید ابوالقاسم انجوی شیرازی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ روزنامه ایران۸۶/۷/۱۲: هفته فرهنگنامه‌ها و خاطره نگاری
- ↑ [دیوان خواجه حافظ شیرازی: با تصحیح و سه مقدمه و حواشی و تکمله و کشف الابیات و کشف اللغات ~ابوالقاسم انجوی شیرازی (به اهتمام)]
- ↑ [۱][پیوند مرده]
- ↑ «دیباچه | سفر بی‌بازگشت هدایت». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۰۹.
- ↑ «ایرانک». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ «سایت بازیران». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ «کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ «کتابخانه تخصصی جح». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی[پیوند مرده]