سیروس قایقران
سیروس قایقران (زاده ۱ بهمن ۱۳۴۰ – درگذشته ۱۸ فروردین ۱۳۷۷) بازیکن فوتبال ایرانی و یکی از بازیکنان معروف در بندرانزلی بود.[۱]
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| نام کامل | سیروس قایقران نصرالهی | |
| زادروز | ۱ بهمن ۱۳۴۰ | |
| زادگاه | بندر انزلی، ایران | |
| تاریخ مرگ | ۱۸ فروردین ۱۳۷۷ (۳۶ سال) | |
| محل مرگ | رشت، ایران | |
| قد | ۱٫۸۲ متر (۵ فوت ۱۱ ۱⁄۲ اینچ) | |
| نام مستعار | سیروس آبای | |
| اطلاعات باشگاهی | ||
| باشگاه کنونی | ||
| پُست | هافبک | |
| باشگاه‌های حرفه‌ای | ||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی (گل) |
| ۱۳۶۱–۱۳۶۶ ۱۳۶۶–۱۳۶۸ ۱۳۶۸–۱۳۶۹ ۱۳۶۹–۱۳۷۲ ۱۳۷۲–۱۳۷۵ |
ملوان بندر انزلی استقلال انزلی الغرافه قطر ملوان بندر انزلی کشاورز تهران |
|
| تیم ملی | ||
| ۱۳۶۵–۱۳۷۱ | ایران | ۴۳ (۶) |
| دوران مربیگری | ||
| کشاورز تهران مسعود هرمزگان | ||
زندگی‌نامهویرایش
سیروس قایقران سال ۱۳۴۰ در محلهٔ کلویر بندر انزلی متولد شد.[۲] سیروس از کودکی به فوتبال در زمین‌های خاکی کلویر روی آورد و به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌ها درآمد. وی در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد در تیم‌های نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و ملوان را به رتبهٔ قهرمانی باشگاه‌های گیلان رساند. وی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ نقش مهمی در تیم ملوان و فوتبال گیلان داشت.
قایقران در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۱۳۶۷ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۱۳۶۷ در مسابقات فوتبال جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست یافت و در سال ۱۳۶۹ تیم ایران را با گل‌های او پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازی‌های آسیایی پکن رسید. سیروس سپس به تیم الاتحاد قطر (الغرافه قطر فعلی) پیوست و بعد از مدتی بازی در قطر، به تیم ملوان پیوست و با این تیم قهرمان جام حذفی ایران و راهی مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آسیا شد.
قایقران در سال ۱۳۷۰ به تیم کشاورز تهران پیوست.[۳] او بعد از چند سال سرمربی تیم کشاورز شد و با این تیم به مقام سوم لیگ رسید. وی در سال ۱۳۷۶ به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آن‌جا مشغول به مربیگری شد. در سال‌های ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ قایقران بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. در اوایل سال ۱۳۷۷ وی در حالی‌که همراه فرزند (راستین)، همسر (افسانه اسدان) و برادر همسرش (ایمان اسدان) در اتومبیل خود از انزلی عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش گردید.[۴]
باشگاه‌هاویرایش
- ملوان بندر انزلی
- استقلال بندر انزلی
- الغرافه قطر
- کشاورز تهران
مربیان وی در گیلانویرایش
بهمن صالح نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور، نصرت ایراندوست.
مربیان وی در تیم ملیویرایش
پرویز دهداری، مهدی مناجاتی، علی پروین، ناصر ابراهیمی، بهمن صالح‌نیا، رضا وطن‌خواه.
سابقه ملیویرایش
وی در ۱۰۰ مسابقه شرکت داشت که ۴۳ بازی، رسمی بوده‌است. در ۲۱ بازی کاپیتان تیم ملی بوده و ۱۴ گل برای تیم ملی به ثمر رسانده‌است که بهترین آن‌ها به تیم کره جنوبی در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ در پکن بود. اولین بازی ملی را در ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در ۲۶ فروردین ۱۳۷۲ برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در ۱۱ آذر ۱۳۶۷ برابر قطر به عهده گرفت.
سابقه مربی‌گریویرایش
- کشاورز تهران (با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید)
- مسعود هرمزگان
شماره پیراهنویرایش
سیروس قایقران با پیراهن شماره ۹ بازی می‌کرد. این شماره در میان بازیکنان و هواداران تیم ملوان بسیار محبوب است.
افتخارات و دستاوردهاویرایش
- مقام سومی در جام آسیا ۱۹۸۸ با تیم ملی فوتبال ایران
- قهرمان بازی‌های آسیایی پکن ۱۹۹۰ با تیم ملی فوتبال ایران
- کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران
- قهرمان جام حذفی کشور
- قهرمان گروه مقدماتی آسیا با ملوان بندر انزلی
- نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان
منابعویرایش
- ↑ «۵۰ سالگی سیروس قایقران؛ قوی سپید خزری». رادیو فردا. ۱۳۹۰-۱۱-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۱۷.
- ↑ «سیروس قایقران از بیوگرافی تا روایت‌های همسر + فیلم تصادف». ایمنا. ۳۰ دی ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۱۷.
- ↑ «سیروس آبای، داغی که سرد نمی‌شود». ورزش سه. ۱۳۹۶-۰۱-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۱۷.
- ↑ «خاطرات دوستان قایقران + روز حادثه از زبان همسر سیروس». عصرایران. ۱۳۹۱-۰۱-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۰-۱۷.
- بر گرفته شده از کتاب طلوع و غروب یک قهرمان.