سیروس قایقران
سیروس قایقران (۱ بهمن ۱۳۴۰ بندر انزلی - ۱۸ فروردین ۱۳۷۷ در جاده رشت به تهران) بازیکن فوتبال ایرانی است.
 | ||
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| زادروز | ۱ بهمن ۱۳۴۰ | |
| زادگاه | بندر انزلی، ایران | |
| تاریخ مرگ | ۱۸ فروردین ۱۳۷۷ (۳۶ سال) | |
| محل مرگ | جاده رشت به تهران، ایران | |
| قد | ۱٫۷۵ متر (۵ فوت ۹ اینچ) | |
| نام مستعار | سیروس آبای | |
| اطلاعات باشگاهی | ||
| باشگاه کنونی | درگذشته | |
| پُست | هافبک | |
| باشگاه‌های حرفه‌ای | ||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی (گل) |
| ۱۳۶۱–۱۳۶۶ ۱۳۶۶–۱۳۶۸ ۱۳۶۸–۱۳۶۹ ۱۳۶۹–۱۳۷۲ ۱۳۷۲–۱۳۷۵ |
ملوان بندر انزلی استقلال انزلی الغرافه قطر ملوان بندر انزلی کشاورز تهران |
|
| تیم ملی | ||
| ۱۳۶۵–۱۳۷۱ | ایران | ۴۳ (۶) |
| دوران مربیگری | ||
| کشاورز تهران مسعود هرمزگان | ||
زندگی‌نامهویرایش
سیروس قایقران فرزند زکریا (پرویز) در اول بهمن ماه ۱۳۴۰ در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد. سیروس از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمین‌های خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌ها درآمد. وی در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۳۵۶ موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیمهای نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارتهای منحصربه‌فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاه‌های گیلان رساند. وی در سالهای ۵۷ تا ۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران نمود.
سیروس در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۶۶ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۶۷ در جام ملتهای آسیا در قطر، تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست یافت و در سال ۶۹ تیم ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند. سیروس به الاتحاد قطر (الغرافه قطر فعلی) پیوست و بعد از مدتی بازی در قطر، مجدداً به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.
سیروس در سال ۷۲ به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی بدست آورد. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد.
در سالهای ۷۶ و ۷۷ سیروس بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. اما در اوایل سال ۷۷ که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده‌اش به انزلی آمده بود در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون حاوی الوار تصادف نمود که منجر به فوت وی و فرزندش «راستین» گردید.
عضو باشگاه‌هایویرایش
مربیان وی در گیلانویرایش
بهمن صالح نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور، نصرت ایراندوست
مربیان وی در تیم ملیویرایش
سابقه ملیویرایش
وی در ۱۰۰ مسابقه شرکت داشت که ۴۳ بازی، رسمی بوده‌است. در ۲۱ بازی کاپیتان تیم ملی بوده و ۱۴ گل برای تیم ملی به ثمر رسانده‌است که بهترین آن‌ها به تیم کره جنوبی در نیمه نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ پکن بود. اولین بازی ملی را در ۳۰ دی ماه ۱۳۶۳ برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در ۲۶ فروردین ۱۳۷۲ برابر بوسنی انجام داد. اولین کاپیتانی تیم ملی را در ۱۱ آذر ۱۳۶۷ برابر قطر به عهده گرفت.
سابقه مربیگریویرایش
- کشاورز تهران (با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید)
- مسعود هرمزگان
افتخاراتویرایش
- مقام سومی در جام ملتهای آسیا ۱۹۸۸ با تیم ملی کشورمان ایران
- قهرمان بازیهای آسیایی پکن ۱۹۹۰ با تیم ملی کشورمان ایران
- اولین کاپیتان شهرستانی تیم ملی
- قهرمان جام حذفی کشور
- قهرمان گروه مقدماتی آسیا با ملوان بندر انزلی
- نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- تمامی مطالب بر گرفته شده از کتاب طلوع و غروب یک قهرمان می‌باشد
- ایران ورزشی
- ۵۰ سالگی سیروس قایقران؛ قوی سپید خزری
- ویکیپیدیای انگلیسی باشگاه الغرافه قطر