۱۳ آدم‌کش (فیلم ۲۰۱۰)

فیلمی از تاکاشی میکه
(تغییرمسیر از سیزده آدمکش)
این نسخهٔ پایداری است که در ۱۴ ژوئن ۲۰۲۵ بررسی شده است.

۱۳ آدم‌کش (به ژاپنی: 十三人の刺客) یک فیلم سامورایی به کارگردانی تاکاشی میکه با بازی کوجی یاکوشو، تاکایوکی یامادا، سوسوکه تاکائوکا، ماتسوکاتا هیروکی، کازوکی نامیئوکا و گورو ایناگاکی محصول سال ۲۰۱۰ است. این فیلم که بازخلقی از فیلم جیدایگکی ۱۳ آدم‌کش ساخته ای‌ایچی کودو محصول سال ۱۹۶۳ است، در سال ۱۸۴۴ در نزدیکی پایان دوره ادو اتفاق می‌افتد و در آن گروهی از سیزده آدم‌کش متشکل از دوازده سامورایی و یک شکارچی مخفیانه برنامه قتل ماتسودایرا ناری‌تسوگو (رهبر خونریز قلمرو آکاشی) را می‌ریزند تا مانع گماشتن او به شورای قدرتمند شوگون شوند.

۱۳ آدم‌کش
پوستر اصلی اکران در ژاپن
کارگردانتاکاشی میکه
تهیه‌کنندهمیچیهیکو اومزاوا
مینامی ایچیکاوا
توئیچیرو شیرائیشی
کازوئومی سوزاکی
هیساشی اوسوی
تاکاهیرو اوهنو
هیروتسوگو یوشیدا
شیگجی مائدا
فیلمنامه‌نویسدایسوکه تنگان
داستانشوئیچیرو ایکمیا[۱]
بر پایه۱۳ آدم‌کش ساخته ای‌ایچی کودو
بازیگرانکوجی یاکوشو
تاکایوکی یامادا
یوسوکه ایسیا
ایهارا تسویوشی
ماتسوکاتا هیروکی
میکیجیرو هیرا
گورو ایناگاکی
ایچیمورا ماساچیکا
موسیقیکوجی اندو
فیلم‌بردارنوبویاسو کیتا[۱]
تدوین‌گرکنجی یاماشیتا[۱]
شرکت
تولید
سدیک اینترنشنال[۱]
رکوردد پیکچر کامپنی[۱]
توزیع‌کنندهتوهو (ژاپن)[۲]
آرتیفیشل آی (بریتانیا)[۳]
تاریخ‌های انتشار
۹ سپتامبر ۲۰۱۰ (جشنواره فیلم ونیز)
۲۵ سپتامبر ۲۰۱۰ (ژاپن)
مدت زمان
۱۴۱ دقیقه
کشوربریتانیا[۱]
ژاپن[۱]
زبانژاپنی
هزینهٔ فیلم۶ میلیون دلار[۴]
فروش گیشه۱۷٫۵ میلیون دلار[۵]

این فیلم سومین بازی مشترک میان یامادا و تاکائوکا است که کلاغ‌ها: قسمت صفر و کلاغ‌ها: قسمت صفر ۲ دوتای نخست بودند و هردو توسط میکه کارگردانی شدند. تصویربرداری اصلی در دو ماه (ژوئیه تا سپتامبر ۲۰۰۹) در تسورواوکا، یاماگاتا واقع در شمال ژاپن انجام شد. این فیلم در ژاپن در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۰ و در ایالات متحده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۱ منتشر گشت. این فیلم تحسین منتقدان غربی را در پی داشت که آن را با آثار آکیرا کوروساوا با دیدی ستایش‌آمیز مقایسه نمودند.

۱۳ آدم‌کش یک اثر حماسی است که داستان آن رگه‌هایی در تاریخ دارد. این فیلم در سی و چهارمین جایزه آکادمی فیلم ژاپن برای بهترین فیلم نامزد شد.

داستان

ویرایش

در سال ۱۸۴۴، در دوره ادو، شوگون‌سالاری توکوگاوا رو به زوال است. دایمیو ماتسودایرا ناری‌تسوگو از آکاشی به شکلی سادیستی به اشراف و مردم عادی تجاوز، آن‌ها را شکنجه و مثله کرده و به قتل می‌رساند اما توسط شوگون، برادر ناتنی‌اش، محافظت می‌شود. با رسیدن ناریتسوگو به شورای شوگون‌سالاری، وزیر دادگستری شوگون، سر دوی توشیتسورا، متوجه می‌شود که این صعود باعث جنگ داخلی بین شوگون و بسیاری از اربابان فئودالی که ناریتسوگو آنها را رنجانده است، خواهد شد. ارباب فئودال مامیا به‌عنوان اعتراض به امتناع شوگون از مجازات ناریتسوگو که شخصاً تمام خانواده ارباب فئودال را به قتل رسانده بود، علناً سپوکو انجام می‌دهد. هنگامی که شوگون بر ارتقاء ناریتسوگو اصرار می‌کند، سر دوی یک سامورایی مسن‌تر مورد اعتماد، شیمادا شینزائمون را برای ترور ناریتسوگو استخدام می‌کند. با این حال، ملازمان وفادار ناریتسوگو به رهبری هانبی، یکی از معاصران قدیمی شینزائمون، با جاسوسی از دوی از این نقشه مطلع می‌شوند.

شینزائمون ده سامورایی دیگر، از جمله برادرزاده‌اش، شینروکورو، به علاوه یک رونین را برای حمله به ناریتسوگو در طول سفر رسمی‌اش از ادو به آکاشی جمع می‌کند. قبل از رفتن ناریتسوگو، هانبی با شینزائمون بر سر این نقشه روبرو می‌شود. قاتلان تصمیم می‌گیرند در شهر اوچیای برای ناریتسوگو کمین کنند؛ زیرا پیش‌بینی می‌کنند که او بر انجام بازدید از پیش اعلام شده خود از نائگی اصرار خواهد ورزید و بنابراین از اوچیای عبور خواهد کرد. در طول سفر آدم‌کشان به اوچیای، آنها در شهری توقف می‌کنند که در آنجا توسط رونین‌هایی که هانبی به آنها پول داده است، مورد حمله قرار می‌گیرند. قاتلان از ترس حملات بیشتر، جاده‌ها را ترک می‌کنند و به جای آن از میان کوه‌ها عبور می‌کنند اما راه خود را گم می‌کنند. آنها یک شکارگر به نام کیگا کویاتا را نجات می‌دهند که آن‌ها را به اوچیای راهنمایی می‌کند و داوطلب می‌شود تا سیزدهمین آدم‌کش شود.

آدم‌کش‌ها از ماکینو، ارباب فئودالی که ناریتسوگو به عروسش تجاوز و پسرش را به قتل رسانده، کمک می‌گیرند. ماکینو با استفاده از سربازان و سلاح گرم، بزرگراه رسمی را مسدود و ناریتسوگو را مجبور به تغییر مسیر می‌کند. سپس ماکینو برای پنهان کردن دخالت خود در این توطئه، مرتکب سپوکو می‌شود. هانبی که وجود تله‌ای را حس می‌کند، به ناریتسوگو توصیه می‌کند که از نائگی دوری کند اما ناریتسوگو امتناع می‌کند؛ زیرا این کار او را در انظار عمومی شرمگین می‌کند. ناریتسوگو اذعان می‌کند که بازدید از نائگی ناامن اما در عین حال هیجان‌انگیز است. در همین حال، آدمکش‌ها، با اختیار قانونی و کمک مالی سخاوتمندانه دوی، از اوچیای کمک می‌گیرند تا شهر را به هزارتویی پیچیده از تله‌های انفجاری و استحکامات مستتر تبدیل کنند.

ناریتسوگو و همراهانش به اوچیای می‌رسند؛ در حالی که هانبی نیروهای کمکی ترتیب داده و تعداد آن‌ها را از ۷۰ به ۲۰۰ نفر افزایش داده است. با فرار غیرنظامیان اوچیای، ۱۳ آدم‌کش، گروه ناریتسوگو را در اوچیای به دام می‌اندازند. نبردی طولانی آغاز می‌شود که در آن آدمکش‌ها ابتدا از تیر و کمان و مواد منفجره استفاده می‌کنند، سپس از شمشیر برای نبرد تن به تن استفاده می‌کنند؛ به استثنای کویاتا که با سنگ و فلاخن و چوب می‌جنگد. در حالی که بسیاری از ملازمان ناریتسوگو کشته می‌شوند، ناریتسوگو از خونریزی نبرد برانگیخته می‌شود و اعلام می‌کند که وقتی به شورای شوگون‌سالاری راه یابد، جنگ‌هایی را آغاز خواهد کرد که یادآور دوره سنگوکو هستند.

در حالی که بیشتر نیروهای آکاشی شکست می‌خورند، حداقل ۱۰ نفر از آدم‌کشان جان خود را از دست می‌دهند و چندین نفر از آن‌ها آنقدر می‌جنگند تا از شدت جراحات از حال می‌روند و می‌میرند. در نهایت، شینزائمون و شینروکورو با ناریتسوگو، هانبی و دو ملازم باقی‌مانده روبرو می‌شوند. شینزائمون استدلال می‌کند که ناریتسوگو قلمرو را نابود خواهد کرد اما هانبی بر وفاداری به ارباب خود اصرار دارد. شینزائمون با هانبی دوئل می‌کند و پس از پاشیدن گل به چشمان هانبی، سر او را از تنش جدا می‌کند، در حالی که شینروکورو دو ملازم آخر آکاشی را می‌کشد. ناریتسوگو سر بریده هانبی را لگد می‌زند و اعلام می‌کند که مردم و سامورایی‌ها فقط یک هدف دارند: خدمت به اربابان خود. شینزائمون در پاسخ می‌گوید که اربابان نمی‌توانند بدون حمایت مردم زندگی کنند و اگر اربابی از قدرت خود سوءاستفاده کند، مردم علیه او قیام خواهند کرد. ناریتسوگو و شینزائمون یکدیگر را به طرز مرگباری زخمی می‌کنند. ناریتسوگو در حالی که فریاد می‌کشد، در گل و لای می‌خزد و ترس و دردی نادر را تجربه می‌کند، از شینزائمون به‌خاطر رقم زدن هیجان‌انگیزترین روز زندگی ناریتسوگو تشکر می‌کند. شینزائمون سر ناریتسوگو را از تنش جدا می‌کند و ناریتسوگو تسلیم زخم‌هایش می‌شود.

شینروکورو در میان قتل عام سرگردان است و کویاتا با وجود اینکه توسط ناریتسوگو از گردن به دار آویخته شده و توسط هانبی از شکم زخمی شده است، تقریباً آسیب‌ندیده به‌نظر می‌رسد. کویاتا جراحات قبلی خود را بی‌اهمیت می‌داند. شینروکورو و کویاتا جداگانه آنجا را ترک می‌کنند. شینروکورو قصد دارد راهزن شود یا به آمریکا سفر کند، در حالی که کویاتا قسم می‌خورد با معشوقش فرار کند.

یک مؤخره می‌گوید که مرگ ناریتسوگو رسماً به بیماری نسبت داده شده و ۲۳ سال بعد، شوگون‌سالاری توکوگاوا در جریان بازسازی می‌جی سرنگون شد.

بازیگران

ویرایش
بالا به پایین: کوجی یاکوشو, تاکایوکی یامادا و یوسوکه ایسیا
  • گورو ایناگاکی در نقش دایمیو ماتسودایرا ناری‌تسوگو:[۶] حاکم قلمرو آکاشی. جنایات خشونت‌آمیز وی در سرزمینش از آنجا که برادر ناتنی‌اش شوگون است و از او محافظت می‌کند، بدون مجازات مانده‌اند.
  • میکیجیرو هیرا در نقش دوی توشیتسورا:[۶] مشاور ارشد شورای شوگون‌سالاری. آگاه از اینکه ناری‌تسوگو توسط شوگون برای مقامی سیاسی در شورا در نظر گرفته شده، او شینزائمون را برای کشتن ناریتسوگو پیش از آن را بکار می‌گیرد.
  • کوجی یاکوشو در نقش شیمادا شینزائمون:[۶][۷] یک سامورایی فرسوده از جنگ که باور دارد بوشیدو چیزی بیشتر از پیروی کورکورانه است. او که متقاعد شده فرصتی برای مرگ با افتخار نیست، وقتی برای انجام مأموریت استخدام می‌شود، عمیقاً به‌وجد می‌آید. او گروهی از یازده سامورایی را گردآوری می‌کند تا برای سفر سالانه ناریتسوگو از ادو به سرزمینش در آکاشی تله بگذارد.
  • سیجی روکاکو در نقش اوتاکه موسوکه
  • هیروکی ماتسوکاتا در نقش کوراناگا ساهیتا:[۶] دومین فرمانده پس از شینزائمون، یک سامورایی کهنه‌کار دیگر که بهترین و مورد اعتمادترین شاگردانش را برای مأموریت داوطلب می‌کند.
  • تسویوشی ایهارا در نقش هیرایاما کوجورو:[۷] یک رونین با شمشیرزنی بی‌نظیر که زیر نظر شینزائمون آموزش دیده
  • تاکایوکی یامادا در نقش شیمادا شینروکورو:[۷] برادرزاده شینزائمون که از بوشیدو منحرف گشته و قمارباز و زن‌باز شده. خسته و خجالت‌زده به مأموریت می‌پیوندد تا رستگار شود.
  • یوسوکه ایسیا در نقش کیگا کویاتا:[۶][۷] یک شکارگر که به‌عنوان مجازاتی برای اغوای همسر رئیسش در قفسی در جنگل معلق پیدا می‌شود و به آدم‌کشان در یافتن راهی به اوچیئای یاری می‌دهد. او در نهایت توسط شینزائمون به‌عنوان سیزدهمین آدم‌کش استخدام می‌شود. گرچه به وضوح بیان نمی‌شود اما به‌صورت ضمنی قویاً مطرح می‌گردد که او یک یوکای است.

درونمایه

ویرایش

فیلم در مورد گروهی از آدم‌کشان است که متحد می‌شوند تا اربابی جامعه‌ستیز را به قتل برسانند. یکی از درونمایه‌های کلی فیلم این است که پیروی از بوشیدو به چه معناست و اینکه آیا باید کورکورانه از یک ارباب پیروی کرد یا خیر. در طول فیلم بیننده با صحنه‌ها و گفتگوهای فلسفی در مورد موضوعاتی همچون ازجان‌گذشتگی، شرافت و گذرا بودن زندگی مواجه می‌شود. تضاد اصلی فیلم تفاوت فلسفی میان هانبی و شیمادا است.[۸][۹] انتقام یکی دیگر از درونمایه‌های فیلم است. در فیلم به طور ضمنی اشاره می‌شود که قتل ارباب ظالم موجب حفظ جان بسیاری قربانیان بی‌گناه خواهد شد و اینکه قتل چنین فرد خونخواری حس یک عمل خوب را القا می‌کند.[۱۰]

تولید

ویرایش
 
کارگردان تاکاشی میکه

۱۳ آدم‌کش توسط سازمان فیلم توشیاکی ناکازاوا، سدیک اینترنشنال[پانویس ۱] و شرکت رکوردد پیکچر[پانویس ۲] متعلق به جرمی توماس[پانویس ۳] ساخته شد. ناکازاوا پیشتر با کارگردان تاکاشی میکه در مردمان پرنده در چین و اندرومدیا (هردو محصول ۱۹۹۸)، عفریت یاکوزا (۲۰۰۳) و سوکی‌یاکی جانگوی غربی (۲۰۰۷) کار کرده بود.[۲] در آغاز تولید توماس گفت که خوشحال است که دوباره با «فیلمسازان خارق‌العاده ژاپنی مثل توشیاکی ناکازاوا و تاکاشی میکه کار می‌کند که آثارش نیاز به توضیح ندارد؛ چونکه در میان موفق‌ترین و نوآورانه‌ترین‌هایی است که از ژاپن می‌آید». ناکازاوا پاسخ داد که او دوست دارد توماس «نیز شمشیری بر تن کند و با یک آدم‌کش بیشتر، همگی با هم چهارده آدم‌کش را به آنجا خواهیم فرستاد».[۲] در مورد روشش در کارگردانی فیلم، میکه گفت:

من احساس کردم که همه مایی که در بازسازی ۱۳ آدم‌کش کار می‌کردیم، می‌بایست به کارگردان اصلی، ای‌ایچی کودو و هر کس دیگری که فیلم اصلی را خلق کرد، ادای احترام می‌کردیم. مهم بود که از انجام کاری که بیشتر چانباراها انجام می‌دهند که وارد کردن یک داستان عاشقانه یا دخالت دادن ذهنیت‌های امروزی است، اجتناب کنیم. در طول سال‌ها مردم تلاش کرده‌اند که فیلم‌های کوروساوا را بازسازی کنند اما هر بار شکست خورده‌اند؛ زیرا قادر نبوده‌اند داستان را با چیزی که بینندگان جوان می‌توانند بفهمند، سازگار کنند.[۱۱]

میکه که طرفدار بازیگری کوجی یاکوشو بود، قرار دادن او به‌عنوان نقش اصلی را اولویت قرار داد. علاوه بر آن، او به دنبال بازیگران جوان‌تری برای بازی در نقش آدم‌کشان بود؛ به‌ویژه سوسوکه تاکائوکا و تاکایوکی یامادا که میکه در کلاغ‌ها: قسمت صفر (۲۰۰۷) و دنباله آن کلاغ‌ها: قسمت صفر ۲ (۲۰۰۹) با آن‌ها کار کرده بود.[۱۲] فیلمنامه را دایسوکه تنگان نوشت که همینطور فیلمنامه آزمون بازیگری (۱۹۹۹) میکه را نوشته بود.[۱۳]

فیلم وارد دوره دوماهه تولید شد.[۱۴] تصویربرداری اصلی در ژوئیه ۲۰۰۹ در محیطی وسیع در فضای باز واقع در تسورواوکا در استان استان یاماگاتا در شمال ژاپن انجام شد.[۱۵] فیلمبرداری صحنه‌های اکشن حدود سه هفته طول کشید و با مشکلات جزئی مرتبط با آب‌وهوا روبرو شد. میکه از فکر استفاده از تصاویر تولیدشده توسط کامپیوتر[پانویس ۴] در فیلم و همینطور برنامه‌ریزی صحنه‌ها توسط استوری‌برد فاصله گرفته بود و روی فیلم‌برداری سریع صحنه‌ها اصرار ورزیده بود.[۱۶] گرچه در مصاحبه‌ای دیگر گفته بود که تصاویر تولیدشده توسط کامپیوتر استفاده شده بودند؛ گرچه جزئی.[۱۴] آنطور که گزارش‌ها می‌گویند، بیش از نیمی از بازیگرانی که نقش آدم‌کشان را بازی می‌کردند، در شمشیرزنی و اسب‌سواری بی‌تجربه بودند[۱۱] و میکه دقیقاً می‌خواست که همینطور باشد و توضیح داد که «اگر بازیگران از آغاز ماهر بوده و از پیش در چندین فیلم سامورایی بازی کرده بودند، نحوه برخورد آن‌ها با صحنه‌های اکشن متفاوت می‌بود. احتمالاً در نهایت اینطور می‌شدند که بخواهند کاری که انجام می‌دهند، خوب به نظر برسد یا زیبا باشد یا در تله‌های شکل قالبی که داشته‌اند، گیر بیفتند».[۱۶] فیلمبرداری در اوایل سپتامبر ۲۰۰۹ به سرانجام رسید.[۱۵]

انتشار

ویرایش

برای نمایش بین‌المللی، فیلم ۱۴۱ دقیقه‌ای را به ۱۲۵ دقیقه کاهش دادند.[۳]

پخش در سینماها

ویرایش

شرکت مستقر در لندن جرمی توماس، هان‌وی فیلمز،[پانویس ۵] فروش بین‌المللی را بر عهده گرفت.[۴] توهو حق توزیع در ژاپن را پیش‌خرید کرده بود[۲] و در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۰ آن را منتشر نمود.[۱۷] این فیلم در شصت و هفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز برای دریافت شیر طلایی در ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ وارد رقابت شد.[۱۸]

مگنت ریلیسینگ، شعبه‌ای از مگنولیا پیکچرز[پانویس ۶] حق توزیع در آمریکای شمالی را کسب نمود.[۱۹] فیلم به شکل ویدئو به‌درخواست در مارس ۲۰۱۱ پخش و در ایالات متحده در ۲۹ آوریل در سینما اکران شد.[۲۰]

در باکس آفیس ۱۳ آدم‌کش ۸۰۲٬۷۷۸ دلار در ایالات متحده و کانادا فروش داشت.[۵] با بودجه تخمینی ۶ میلیون دلاری،[۴] این فیلم در جهان ۱۷٬۵۵۵٬۱۴۱ دلار فروش داشت.[۵]

رسانه خانگی

ویرایش

نسخه‌های دی‌وی‌دی و بلوری فیلم در ایالات متحده توسط مگنت ریلیسینگ[پانویس ۷] در تاریخ ۵ ژوئیه ۲۰۱۱[۲۱] و در بریتانیا در ۵ سپتامبر توسط آرتیفیشل آی[پانویس ۸] منتشر شدند.[۲۲] نسخه دی‌وی‌دی دوازدهمین دی‌وی‌دی پرفروش هفته نخست در ایالات متحده بود که ۴۱٬۵۹۳ کپی فروخت. در هفته دوم به جایگاه سی‌ام رسید و ۱۳٬۹۲۲ کپی فروخت. نسخه بلوری سومین بلوری پرفروش بود که ۳۳٬۱۴۲ نسخه در هفته نخست فروخت. در هفته دوم به ۱۰٬۳۳۵ کپی کاهش یافت و در جایگاه بیستم قرار گرفت.[۲۳] نسخه بلوری نقدهای مثبتی از آی‌جی‌ان،[پانویس ۹] دی‌وی‌دی تاک،[پانویس ۱۰] اسلنت مگزین[پانویس ۱۱] و هاف‌پست[پانویس ۱۲] دریافت کرد.[۲۴]

واکنش منتقدان

ویرایش

۱۳ آدم‌کش نقدهای مثبتی از منتقدان دریافت کرد[۲۵] که بسیاری از ایشان توالی آخرین نبرد آن را که ۴۵ دقیقه به طول می‌انجامد، ستودند.[۱۳][۲۶][۲۷] در راتن تومیتوز فیلم نمره ۹۵٪ دارد؛ با امتیاز متوسط ۷٫۹/۱۰ طبق نقدهای ۱۳۱ منتقد. اجماع وبسایت اینگونه است: «بازسازی هیجان‌انگیز تاکاشی میکه از فیلم اکشن تاریخی ای‌ایچی کودو نمایشی پرجوش‌وخروش است که با شکوه و جلالی کشنده و سرگیجه‌آور به مرحله اجرا رسیده است.»[۲۸] در متاکریتیک فیلم با «تحسین همگانی» مواجه شد و نشان «الزام به دیدن» وبگاه را با میانگین امتیاز ارزیابی‌کننده ۸۴ از ۱۰۰ بر پایه ۳۳ نقد دریافت کرد.[۲۹]

راجر ایبرت[پانویس ۱۳] از شیکاگو سان-تایمز[پانویس ۱۴] که به فیلم سه و نیم ستاره از چهار داد، فیلم را اینگونه تحسین کرد: «فوق‌العاده سرگرم‌کننده، یک اثر حماسی بلندپروازانه با بودجه کلان با تصاویر و صدای عالی» و آن را با دیگر فیلم‌های اکشن با دیدی مثبت در استفاده جزئی آن از جلوه‌های تصویری تولیدشده توسط کامپیوتر قیاس کرد. ایبرت همچنین آنطور که فیلم «در وسط خشونت روی داستان تمرکز می‌کند» و همچنین جا دادن شخصیت‌ها و درام را با مهارتی که اکثر فیلم‌های اکشن بلاکباستر ندارند، ستایش کرد.[۲۶] ایبرت بعدتر فیلم را در فهرست بهترین فیلم‌های ۲۰۱۱ خود به‌عنوان پیوستی به بیست تای مورد علاقه‌اش قرار داد.[۳۰] منولا دارگیس[پانویس ۱۵] ۱۳ آدم‌کش را به‌عنوان اثر منتخب منتقد خود برای نیویورک تایمز برگزید و آن را اینچنین توصیف کرد: «به‌طور غیرمنتظره تکان‌دهنده و برانگیزاننده، داستانی از عشق و خون.»[۳۱]

وی. ای. موستو[پانویس ۱۶] از روزنامه نیویورک پست[پانویس ۱۷] گفت که فیلم تکمیل‌کننده هفت سامورایی (۱۹۵۴) و آشوب (۱۹۸۵) ساخته آکیرا کوروساوا است و فیلم میکه را «شاهکاری که نبض را تند و کوروساوای توانمند را خوشحال می‌کند» توصیف کرد.[۳۲] مارک شیلینگ[پانویس ۱۸] از جپن تایمز[پانویس ۱۹] کارگردانی میکه و بازی مجموع بازیگران (شامل کوجی یاکوشو) را تحسین کرد. شیلینگ به فیلم چهار ستاره از پنج داد اما برخلاف دیگر قیاس‌های مثبت، او اشاره کرد که به‌سختی «احساسات عمیق‌تر» هفت سامورایی را برمی‌انگیزد.[۷] تام مز[پانویس ۲۰] از فیلم کامنت[پانویس ۲۱] گفت که فیلم «ختم به یک صحنه نبرد ۴۵ دقیقه‌ای پرجذبه با داستانی پر از نبوغ و فیلمبرداری مبتکرانه می‌شود که کمتر کارگردان ژاپنی معاصری غیر از میکه چه از دید لجستیکی و چه هنری می‌توانستند موفق به انجام آن شوند.[۳۳] لزلی فلپرین[پانویس ۲۲] از ورایتی[پانویس ۲۳] جنبه‌های تکنیکی فیلم را تحسین نمود و تدوین کنجی یاماشیتا را «انجام‌شده با ظرافت» و طراحی لباس کازوهیرو ساواتائیشی را فوق‌العاده و معرف شخصیت» و حاشیه صوتی کوجی اندو را «موسیقی متن مهیج و محرک» توصیف کرد.[۲۷]

جوایز

ویرایش

در ژاپن این فیلم چهار مورد از ده نامزدی را در جایزه آکادمی فیلم ژاپن برنده شد[۳۴] و هر دو نامزدی را در سی و دومین جشنواره فیلم یوکوهاما برد.[۳۵] در سال ۲۰۱۴، تایم اوت[پانویس ۲۴] از چندین منتقد، کارگردان بازیگر و بدلکار نظرسنجی کرد که فیلم‌های اکشن برتر خود را فهرست کنند.[۳۶] ۱۳ آدم‌کش جایگاه نود و چهارم را در این فهرست کسب کرد.[۳۷] راتن تومیتوز این فیلم را هفتادمین در فهرست «۱۴۰ فیلم اکشن که اکنون حتماً باید مشاهده کنید» قرار داد[۳۸] و اسکرین رنت[پانویس ۲۵] به فیلم رتبه پنجم «دوازده فیلم اکشن برتر که هرگز چیزی از آن‌ها نشنیده‌اید» را داد.[۳۹] ۱۳ آدم‌کش در فهرست ده فیلم سامورایی بزرگ انستیتوی فیلم بریتانیا جای داشت.[۴۰]

جایزه تاریخ مراسم رشته دریافت‌کنندگان و نامزدها نتیجه منابع
جوایز فیلم آسیایی ۲۱ مارس ۲۰۱۱ بهترین طراحی تولید هایاشیدا یوجی برنده [۴۱]
بهترین کارگردان تاکاشی میکه نامزدشده
بهترین بازیگر کوجی یاکوشو نامزدشده
بهترین تدوین کنجی یاماشیتا نامزدشده
جوایز انجمن منتقدان فیلم آستین ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱ ده فیلم برتر جایگاه نهم [۴۲]
انجمن کلوترودیس برای فیلم‌های مستقل ۲۱ مارس ۲۰۱۲ بهترین کارگردان تاکاشی میکه نامزدشده [۴۳]
بهترین فیلمبردار نوبویاسو کیتا نامزدشده
بهترین طراحی تولید یوجی هایاشیدا نامزدشده
جایزه آکادمی فیلم ژاپن ۱۸ فوریه ۲۰۱۱ دستاورد برجسته در فیلمبرداری نوبویاسو کیتا برنده [۳۴]
دستاورد برجسته در نورپردازی برنده
دستاورد برجسته در کارگردانی هنری یوجی هایاشیدا برنده
دستاورد برجسته در ضبط صدا جون ناکامورا برنده
جایزه آکادمی ژاپن برای بهترین فیلم سال نامزدشده
جایزه آکادمی فیلم ژاپن برای کارگردان سال تاکاشی میکه نامزدشده
فیلمنامه سال دایسوکه تنگان نامزدشده
جایزه فیلم آکادمی ژاپن برای بازی برجسته توسط یک بازیگر نقش اول کوجی یاکوشو نامزدشده
دستاورد برجسته در موسیقی کوجی اندو نامزدشده
دستاورد برجسته در تدوین کنجی یاماشیتا نامزدشده
انجمن منتقدان فیلم آنلاین ۲ ژانویه ۲۰۱۲ بهترین فیلم خارجی‌زبان نامزدشده [۴۴]
جوایز ستلایت ۱۸ دسامبر ۲۰۱۱ بهترین فیلم خارجی‌زبان نامزدشده [۴۵]
انجمن منتقدان فیلم سنت لوئیس ۱۲ دسامبر ۲۰۱۱ بهترین فیلم خارجی‌زبان برنده [۴۶]
انجمن منتقدان فیلم منطقه واشینگتن، دی.سی. ۵ دسامبر ۲۰۱۱ جایزه انجمن منتقدان فیلم منطقه واشینگتن، دی.سی. برای بهترین فیلم خارجی نامزدشده [۴۷]
جشنواره فیلم یوکوهاما ۶ فوریه ۲۰۱۱ بهترین فیلم برنده [۳۵]
بهترین فیلمنامه دایسوکه تنگان برنده

برابرها

ویرایش
  1. Sedic International
  2. Recorded Picture Company
  3. Jeremy Thomas
  4. CGI
  5. HanWay Films
  6. Magnolia Pictures
  7. Magnet Releasing
  8. Artificial Eye
  9. IGN
  10. DVD Talk
  11. Slant Magazine
  12. HuffPost
  13. Roger Ebert
  14. Chicago Sun-Times
  15. Manohla Dargis
  16. V. A. Musetto
  17. New York Post
  18. Mark Schilling
  19. The Japan Times
  20. Tom Mes
  21. Film Comment
  22. Leslie Felperin
  23. Variety
  24. Time Out
  25. Screen Rant

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ "Jûsan-nin no shikaku (2011)". British Film Institute. Archived from the original on 4 May 2016. Retrieved 11 December 2017.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Kemp, Stuart (12 May 2009). "Duo gets behind Thirteen Assassins". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 15 May 2009. Retrieved 7 April 2010.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ "13 Assassins (15)". British Board of Film Classification. 16 February 2011. Archived from the original on 5 November 2016. Retrieved 4 November 2016.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Cooper, Sarah (13 August 2009). "Shooting gets underway on Takashi Miike's Thirteen Assassins". ScreenDaily. Archived from the original on 30 March 2017. Retrieved 7 April 2010.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "13 Assassins (2011)". Box Office Mojo. Archived from the original on 12 September 2016. Retrieved 30 March 2017.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ Ryan, David C. (14 November 2011). "Film Essay: The Natural Supernaturalism of the 13 Assassins". Identity Theory. Archived from the original on 1 April 2017. Retrieved 31 March 2017.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ Schilling, Mark (24 September 2010). "Jusannin no Shikaku (13 Assassins)". The Japan Times. Archived from the original on 18 January 2017. Retrieved 31 March 2017.
  8. Clements, Josh (6 February 2017). "The Good, the Bad and the Netflix: '13 Assassins'". The All State. Retrieved 7 June 2025.
  9. Morehead, Jason. "13 Assassins (Takashi Miike, 2010)". The Other Journal. Retrieved 7 June 2025.
  10. Anderson, Jeffrey M. "Parents' Guide to 13 Assassins". Common Sense Media. Retrieved 7 June 2025.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Miike, Takashi (5 May 2011). "Takashi Miike: Why I am bringing Japanese classics back to life". The Guardian. Archived from the original on 16 September 2016. Retrieved 13 May 2017.
  12. Mack, Andrew (14 April 2011). "Takashi Miike talks 13 Assassins and More..." Screen Anarchy. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 31 March 2017.
  13. ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Mes, Tom. "Review: 13 Assassins". Film Comment. No. May/June 2011. ISSN 0015-119X. Archived from the original on 28 October 2014. Retrieved 13 May 2017.
  14. ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Heskins, Andrew (2 May 2011). "Takashi Miike Interview". EasternKicks.com. Archived from the original on 13 February 2012. Retrieved 18 December 2011.
  15. ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Schilling, Mark (20 August 2009). "Yakusho joins Thirteen Assassins". Variety. Archived from the original on 1 July 2017. Retrieved 7 April 2010.
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Smith, Jeremy (28 April 2011). "Takashi Miike And Mr. Beaks Talk 13 Assassins!". Ain't It Cool News. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 31 March 2017.
  17. Young, Deborah (14 October 2010). "13 Assassins – Film Review". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 20 August 2017. Retrieved 25 July 2017.
  18. "Venezia 67". Venice Film Festival. 29 July 2010. Archived from the original on 1 August 2010. Retrieved 29 July 2010.
  19. J. Renninger, Bryce (22 September 2010). "Magnet Takes Takashi Miike Samurai Film 13 Assassins". IndieWire. Archived from the original on 30 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  20. Brevet, Brad (25 March 2011). "Trailer for Takashi Miike's 13 Assassins". ComingSoon.net. Archived from the original on 30 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  21. Hurtado, Josh (6 July 2011). "Takashi Miike's 13 Assassins Blazes Onto Blu-ray/DVD July 5th From Magnet Releasing". Screen Anarchy. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  22. Foster, Dave (13 July 2011). "13 Assassins (UK) in September". The Digital Fix. Archived from the original on 19 April 2017. Retrieved 19 April 2017.
  23. "Jûsan-nin no shikaku (2011): Video sales". The Numbers. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  24. Cohen, Finn (15 September 2011). "The Swords Play and the Blood Spurts in 13 Assassins This Weekend in New Orleans". Complex. Retrieved 4 June 2017.
  25. ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Ebert, Roger (25 May 2011). "13 Assassins". RogerEbert.com. Archived from the original on 25 November 2011. Retrieved 26 November 2012.
  26. ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ Felperin, Leslie (9 September 2010). "Review: 13 Assassins". Variety. Archived from the original on 19 April 2017. Retrieved 19 April 2017.
  27. "13 Assassins (2011)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved 4 January 2024.
  28. "13 Assassins (2011)". Metacritic. CBS Interactive (CBS Corporation). Retrieved 12 September 2019.
  29. Ebert, Roger (15 December 2011). "The Best Films of 2011". RogerEbert.com. Archived from the original on 5 January 2012. Retrieved 26 November 2012.
  30. Dargis, Manohla (28 April 2011). "Swords Drip Red With Revenge". The New York Times. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  31. Musetto, V. A. (29 April 2011). "13 Assassins". New York Post. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 30 March 2017.
  32. Mes, Tom. "Review: 13 Assassins". Film Comment. No. May/June 2011. ISSN 0015-119X. Archived from the original on 28 October 2014. Retrieved 13 May 2017.
  33. ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ 第 34 回日本アカデミー賞優秀賞 (به ژاپنی). Japan Academy Prize. Archived from the original on 18 November 2011. Retrieved 17 December 2010.
  34. ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ 第32回ヨコハマ映画祭2011年2月6日(日)横浜・関内ホールベストテン・個人賞 (به ژاپنی). Yokohama Film Festival. Archived from the original on 3 December 2016. Retrieved 31 March 2017.
  35. "The 100 best action movies". Time Out. Archived from the original on 6 November 2014. Retrieved 7 November 2014.
  36. "The 100 best action movies: 100–91". Time Out. Archived from the original on 7 November 2014. Retrieved 7 November 2014.
  37. "100 Best Fresh Action Movies". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Retrieved 13 November 2018.
  38. DiGiulio, Matt (20 January 2016). "12 Best Action Movies You've Never Heard Of". Screen Rant. Archived from the original on 16 January 2017. Retrieved 29 September 2017.
  39. Sharp, Jasper. "10 great samurai films". British Film Institute. Archived from the original on 24 December 2017. Retrieved 24 December 2017.
  40. "Asian Film Awards 2011 winners". Screenz. 23 March 2011. Archived from the original on 1 April 2017. Retrieved 31 March 2017.
  41. "2011 Awards". Austin Film Critics Association Awards. 7 December 2016. Archived from the original on 22 November 2017. Retrieved 1 April 2017.
  42. "2012, 18th Annual Awards". Chlotrudis Society for Independent Films. Archived from the original on 13 December 2021. Retrieved 13 December 2021.
  43. Knegt, Peter (3 January 2012). "The Tree of Life Leads Online Film Critics Society Awards". IndieWire. Archived from the original on 1 April 2017. Retrieved 31 March 2017.
  44. "International Press Academy 2011". International Press. Archived from the original on 29 April 2016. Retrieved 31 March 2017.
  45. Staff (19 December 2011). "The Artist wins five from St. Louis critics". Uproxx. Archived from the original on 1 April 2017. Retrieved 31 March 2017.
  46. "2011 WAFCA Awards". WAFCA press release. 5 December 2011. Archived from the original on 18 October 2014. Retrieved 19 December 2012.

پیوند به بیرون

ویرایش