شبدیز

اسب خسروپرویز

شبدیز (به معنی شب‌رنگ و شب‌مانند)[۱] اسب سیاه‌رنگ خسرو پرویز بود[۲] شبدیز بسیار مورد علاقهٔ خسرو بود و گفته بود هرکس خبر مرگ شبدیز را بیاورد اعدام خواهد کرد.

خسرو پرویز سوار بر شبدیز، طاق بستان
فردوسی
مرا اسب شبدیز و شمشیر تیزنگیرم فریب و ندارم گریز

طبق داستانی که قدیمی‌ترین آن در شعر عربی خالد بن فیاض است، پس از مرگ شبدیز باربد قطعه ای بسیار غمناک برای خسرو پرویز اجرا کرد و در آن به‌تلویح به این خبر اشاره کرد، خسرو پرویز این را فهمید و گریست و گفت «شبدیز مرد!» و باربد گفت «این را [=خبر مرگ شبدیز] شاه گفت» و بدین‌ترتیب از مرگ رهایی یافت. مشابه این داستان در منابع دیگر نیز آمده‌است.[۳][۴]

در ادبیات

ویرایش
سوزنی
ز رخش رستم و شبدیز خسرو نکردم یاد و از وی یاد کردم
منوچهری
رخش با او لاغر و شبدیز با او کندرو ورد با او ارجل و یحموم با او اژگهن
لامعی
همواره پشت و یار من پوینده بر هنجار من خاراشکن رهوار من شبدیزخال و رخش عم

پانویس

ویرایش
  1. فرهنگ عمید، ذیل «شبدیز».
  2. خسرو و شیرین، فریده گلبو.
  3. Browne, A Literary History of Persia, 3.
  4. تفضلی، «باربد».

منابع

ویرایش
  • Browne, Edward Granville (1999). A Literary History of Persia from the Earliest Times Until Firdawsí (به انگلیسی). Elibron.

پیوند به بیرون

ویرایش