صلیب شوالیه صلیب آهنین

صلیب شوالیه‌ی صلیب آهنین (به آلمانی: Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes) که در زبان فارسی به اشتباه "صلیب شوالیه آهنین" نیز نامیده می شود، یک نشان نظامی کشور آلمان بود که از سال ۱۹۳۹ در زمان رایش سوم به رده‌بندی سری نشان‌های صلیب آهنین افزوده شد.^[۱]

مشخصاتویرایش

صلیب شوالیه صلیب آهنین کمی بزرگتر از صلیب آهنین درجه دو و یک بوده و به وسیله روبان بر گردن آویخته می‌شد. این نشان از لحاظ اعتبار و رتبه با بالاترین نشان شجاعت در دوران امپراتوری پروس یعنی پور لی میریت قابل مقایسه است. در این نوع نشان درجه‌بندی برگ بلوط وجود داشت که از دوران امپراتوری پروس الگوبرداری شده بود. نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین و سری نشان‌های برگ بلوط برای شجاعت ویژه در جنگ و فرماندهی به نظامیان اهدا می‌شد. بخش سیاه درونی صلیب از آهن و فریم بیرونی آن از نقره ساخته می شد.^{^{[نیازمند منبع]}}

دریافت‌کنندگانویرایش

صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگ‌های بلوط و شمشیرهاویرایش

بیشتر نخستین افرادی که گیره شمشیرهای نشان را دریافت کردند تک‌خال‌های لوفت‌وافه و موفق‌ترین فرماندهان او-بوت‌های کریگسمارینه بودند؛ چرا دستاوردهای این افراد قابل شمارش بود. با وجود موفق‌های بزرگ و تصرف اراضی گسترده‌ای از شوروی در طی عملیات بارباروسا، هیچ یک از سربازان نیروی زمینی و وافن اس‌اس در سال ۱۹۴۱ این گیره‌ها را دریافت ننمودند. در سال ۱۹۴۲ نیز مجددا لوفت‌وافه که پیروزهای بی‌سابقه‌ای در مقابل نیروی هوایی شوروی کسب کرده بود، در این زمینه برتری داشت. با افزایش توانمندی هوایی شوروی و بهبود تجهیزات آن، دستیابی به پیروزی‌های هوایی برای خلبانان لوفت‌وافه سخت‌تر و در نتیجه تعداد دریافت‌کنندگان گیره شمشیرها در آن کمتر شد. در طرف دیگر، با درگیر شدن نیروی زمینی در نبردهای دفاعی شدید در کنار عملیات‌های تهاجمی، اهدای این گیره به نفرات آن افزایش یافت. به صورت کلی در مجموع بیشتر دریافت‌کنندگان گیره شمشیرها مربوط به افرادی می‌شد که در جبهه شرقی به نبرد پرداخته بودند.^[۲]