صُلَیحیان دودمانی بودند که در حدود سده ۵ق (سده ۱۱م) در یمن فرمانروایی داشتند.

صلیحیان

بَنُو صُلَیْح (به عربی)
صلیحیه
۱۰۴۷–۱۱۳۸
پایتخت
زبان(های) رایج
دین(ها)
اسماعیلیه شیعه
حکومتسلطنت
سلطان 
• ۱۰۴۷–۱۰۶۶ (نخستین)
علی بن محمد صلیحی
• ۱۰۶۷/۱۰۸۱–۱۰۸۶
المکرم احمد
• ۱۰۸۶–۱۱۳۸
اروی صلیحی
دوره تاریخیEarly Middle Ages
• بنیان‌گذاری
۱۰۴۷
• فروپاشی
۱۱۳۸
واحد پولدینار
پیشین
پسین
Najahids
Rassids
Zurayids
Hamdanids (Yemen)
Najahids
Sulaymanids

پس از پیروزی‌های ابتدایی اعراب، شبه جزیره عربستان از دیدگاه سیاسی و فرهنگی راکد ماند. همینکه فاطمیان در پایان سده ۱۰م در مصر برپایی یافتند و اماکن مقدس حجاز فرمانبرداری خلفای فاطمی را گردن نهادند، میان مصر و یمن روابط نزدیکی برقرار گشت و صلیحیون به عنوان پیروان دعوت اسماعیلی و دست نشاندگان اسمی خلفای فاطمی در یمن فرمانروایی کردند.[۱] علی بن محمد بنیانگذار دولت شیعی بنی صلیح در سال ۴۲۹ق (۱۰۳۷م) در مسار، شمال غربی صنعا استقلال خود را اعلام کرد. در سال ۴۵۵ق صنعا را نیز فتح کرد و بر تمام یمن چیرگی یافت و حتی از سال ۴۵۵ تا ۴۵۶ق بر مکه نیز فرمانروایی کرد. در این زمان ایالات زیر فرمانروایی او از مکه تا حضرموت امتداد داشت.[۲]

منابع

ویرایش
  1. کلیفورد ادموند بوسورث (۱۳۷۱سلسله‌های اسلامی، ترجمهٔ فریدون بدره‌ای، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه)، ص. ص۱۲۲
  2. استانلی لین پل، و؛ و بارتولد، خلیل ادهم و احمد سعید سلیمان (تابستان ۱۳۶۳تاریخ دولتهای اسلامی و خاندانهای حکومتگر جلد اوّل، ترجمهٔ صادق سجادی، تهران: نقش جهان، ص. ص۱۷۱