طلاق رجعی
طلاق رِجعی نوعی از موارد انحلال نکاح و یکی از تقسیمات طلاق است که در کنار طلاق بائن قرار می‌گیرد. بنا بر تعریف ماده۱۱۴۳ قانون مدنی طلاق به دو دسته رجعی و بائن تقسیم می‌شود. ماده ۱۱۴۸ قانون مدنی ایران می‌گوید که: «در طلاق رجعی برای شوهر در مدت عده حق رجوع است.» یعنی در زمانی که زن در مدت عده است شوهر می‌تواند رجوع کرده و رابطه زوجیت باقی بماند.
به نظر می‌رسد برای موارد طلاق رجعی باید اصل را بر این طلاق گذاشت و جز مواردی که در قانون مدنی به عنوان طلاق بائن ذکر شده بقیه طلاق‌ها، رجعی است. پس در زمانی که شوهر خود زن را طلاق می‌دهد یا در طلاق خلع و مبارات که زن رجوع به مابذل می‌کند طلاق رجعی خواهد بود.
به جز طلاق از شخص غائب مفقود الاثر طلاقی که به حکم دادگاه باشد طلاق بائن است.[۱][۲]
آثار طلاق رجعی در زمان عده[۳] ویرایش
- مطابق بند دوم ماده ۸ قانون امور حِسبی مطلقه رجعیه در زمان عده، در حکم زوجه است.
- در زمان عده طلاق رجعی، مرد نمی‌تواند با خواهر همسرش ازدواج کند. همچنین شوهر در زمان عده برای ازدواج مجدد باید از مطلقه رجعیه اجازه بگیرد.
- در صورت فوت یکی از زوجین، طرف مقابل از او ارث می‌برد.
- زن مستحق دریافت نفقه است مگر آنکه طلاق در حالت نشوز واقع شده باشد.
- نزدیکی شوهر در مدت عده به مطلقه رجعیه چنانچه به قصد رجوع باشد رجوع محسوب می‌گردد.
- اگر شوهر فوت کند، مطلقه رجعیه باید عده وفات نگهدارد.
- مطابق قانون حمایت از خانواده مطلقه رجعیه باید تا زمان پایان عده خود در منزل مرد سکونت کند مگر آنکه دو طرف به نحو دیگری توافق کرده باشند.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ مختصر حقوق خانواده: سید حسین صفایی، اسدالله امامی، نشر میزان، تهران، ۱۳۹۵.
- ↑ هدی جعفری (۲۰۲۳-۰۵-۲۸). «طلاق رجعی و انواع آن». گروه وکلای حامیان عدالت. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۰۱.
- ↑ دوره حقوق مدنی: خانواده: ناصر کاتوزیان، نکاح و طلاق، روابط زن و شوهر، انتشارات گنج دانش، تهران.
https://delta.ir/mag/68095/طلاق-رجعی/
 | این یک مقالهٔ خرد حقوقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |