عبدالرحمن بن عوف
عبدالرحمن پسر عوف زهری قریشی، از اصحاب محمّد پیامبر اسلام بود. نام او در ابتدا، عبدعمرو (یا عبدالکعبه) بود. او جزو شورای ۶ نفره ای بود که در خلیفه شدن برادرزنش عثمان نقش داشت.[۱]
عبدالرحمن بن عوف | |
---|---|
نام هنگام تولد | عبدعمرو یا عبدالکعبه بن عوف |
زادهٔ | ۵۸۰ میلادی |
درگذشت | ۶۵۲ میلادی |
شناختهشده برای | اصحاب محمد |
آثار برجسته | هم نشین محمد |
والدین |
|
اسلام آوردن عبدالرحمن
ویرایشاو از اولین اسلام آورندگان بود و در هجرت به مدینه و هجرت به حبشه حضور داشت. او در جنگ بدر و دیگر جنگها حاضر بود. او فرماندهٔ سپاهی بود که محمد برای مقابله با دومه الجندل فرستاد و پس از فتح آنجا، دختر شاهزاده را مجبور به ازدواج با خود کرد. طبق روایات اهل تسنن، او جزو ۱۰ نفری است که محمد به آنها بهشت را وعده داد.[۲]
تعیین خلیفه سوم
ویرایشاو درآمد قابل توجهی از راه تجارت کسب کرد و شخصیت بانفوذی محسوب میگردید. پس از مرگ عمر، او جزو شورای ۶ نفره تعیین خلیفه بود. خلیفه دوم علاوه بر عضو کردن عبدالرحمن در این شورا، به او این اختیار را داد که اگر این شورا در دو گروه سه نفره، نظر متفاوتی داشتند، رأی گروهی پذیرفته شود که عبدالرحمان در آن است.[۳] در نهایت عبدالرحمن از همین امتیاز خود استفاده کرده و برادر زن خود، عثمان، را خلیفه مسلمانان کرد.[۴] او در سال ۳۱ هجری (۶۵۲ میلادی) درگذشت.[۵]
پانویس
ویرایش- ↑ Houtsma, “ΆBD AL-RAḤMĀN B. ΆWF”, first: 54.
- ↑ Houtsma, “ΆBD AL-RAḤMĀN B. ΆWF”, first: 54.
- ↑ سیوطی. تاریخ خلفا. صص. ۱۲۹–۱۳۷.
- ↑ ابن ابی الحدید (۱۴۰۴). شرح نهج البلاغه جلد یک. صص. صفحه ۱۸۹.
- ↑ Houtsma, “ΆBD AL-RAḤMĀN B. ΆWF”, first: 54.
منابع
ویرایش- Houtsma, M. Th (1936). "ΆBD AL-RAḤMĀN B. ΆWF". A-BĀBĀ BEG. Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۱ (first ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۵۴.