عیلی
ایلای یا عیلی در عبری یعنی بلندمرتبه از داوران عهد عتیق بود که نام وی در کتاب‌های سموئیل آمده‌است. چشم‌هایش به سبب پیری تار شده بود.پسران ایلای، حفنی و فینحاس نام داشتند.[۱] و از بنی بلعال (دسته‌ای از مطرودین) بودند و «خداوند» آن‌گونه که در این کتاب‌های دینی توصیف شده را نپذیرفتند.
نگاره‌ای از سال ۱۶۴۵ نگاشته یان ویکتورس که در آن حنا به پسر خود سموئیل که در سمت راست نشسته نسخه‌ای از کتاب ایلای را اهدا می‌کند.
| داوران در انجیل |
|---|
| در کتاب داوران |
| عتنئیل |
| ایهود |
| شمجر |
| دبوره و باراک |
| جدعون |
| ابیملک |
| تولع |
| یائیر |
| یفتاح |
| ابصان |
| ایلون |
| عبدون |
| شمشون |
| در کتاب اول سموئیل |
| عیلی |
| سموئیل |
منابعویرایش
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴