غار قمری
غار قَمَری یا اشکفت قمری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در خرم‌آباد، بالای کوه مشرف به گرداب سنگی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. غار تاریخی قَمَری در غرب شهر خرم‌آباد و در سینه «سفیدکوه» مشرف به این شهر زیبا و تاریخی واقع شده‌است.
| غار قمری | |
|---|---|
| نام | غار قمری |
| کشور | ایران |
| استان | لرستان |
| شهرستان | شهرستان خرم‌آباد |
| اطلاعات اثر | |
| نام محلی | اشکفت قمری |
| کاربری | غار |
| دیرینگی | دوران پیش از تاریخ ایران باستان |
| دورهٔ ساخت اثر | دوران پیش از تاریخ ایران باستان |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۴۱۴۴ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۰ مهر ۱۳۸۰ |
غار قمری از غارهای آهکی دره خرم‌آباد و بر سینه سفیدکوه و مشرف به دره خرم‌آباد است. کاوش رسمی این غار در سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۸ توسط پروفسور فرانک هول و باستان‌شناسان دانشگاه رایس انجام شده‌است.
نقشه ویرایش
این غار شامل ۲ سالن است که سالن اول ۳ متر لایه فرهنگی داشته و در هر مترمربع ۵۰۰ قطعه استخوان حیوانات مختلف کشف شده و سالن دوم که بسیار تاریک است.
کف سالن دوم صخره ایست و سقف و بعضی قسمت‌ها شامل استلاکتیت و استلاگمیت است. بنا به گفتهٔ فرانک هول این غار محل سکونت انسان از ماه نوامبر تا مارس بوده‌است.
دهانه غار رو به شرق و مشرف به گرداب سنگی است و سطح داخل دهانه آن بیش از ۲۰۰ متر است.
طول راهروی غار، باریک و طولانی بوده و تاکنون انتهای آن کشف نشده‌است. دربارهٔ این غار افسانه‌های بسیاری زبانزد مردم محلی است. در این غار آثار و شواهدی از زندگی انسان در دوره پارینه سنگی میانی با قدمت حدود ۵۰٫۰۰۰ سال به دست آمده‌است.
کشفیات ویرایش
در سال ۱۹۶۵ پروفسور فرانک هول به بررسی غار قمری پرداخت و تعدادی ابزار سنگی دستکاری شده و استخوان‌های حیوانات قابل شناخت به‌دست‌آورد و با وجود مواد فراوان قابل تحقیق و بررسی توفیق مطالعه دقیقی را در تغییرات ابزارها در زمان بین «موستری زیرین» ۵۰٫۰۰۰ سال قبل از میلاد و (زارزی زیرین ۱۲٫۰۰۰ سال قبل از میلاد) نصیب هیئت ساخت.
ابزار به دست آمده از غار قَمَری را به فرهنگ موسترین نسبت می‌دهند آثار موستری خرم‌آباد شاید به اواخر این دوره می‌رسد و ظاهراً از سکونت‌های اولیه در زاگرس حکایت می‌کند. از مشخصات ویژه این دوره ابزار مثلثی شکل سر نیزه‌ها، تیغه‌های جانبی که رواج آنها تقریباً سه برابر سر نیزه‌ها هستند و دیگر ابزار به صورت قلم‌های حکاکی ساده با رواج کمتری دیده می‌شوند.
آثار بررسی شده در غار قمری شامل بقایای ادوات سنگی دوران موسترین همچنین بقایای استخوان حیوانات نیز که به سختی پوسیده شده بود، در اینجا مشاهده شده‌است.
ef>«دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.</ref>
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد یکی از آثار باستانی ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |