صلاح کار کجا و من خراب کجا

غزل شماره ۲ از حافظ

غزلی با مطلع «صلاح کار کجا و من خراب کجا»، غزل شمارهٔ ۲ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

صلاح کار کجا
زبانفارسی
شاعرحافظ[۱]
شمار ابیات۸
بحرمجتث مثمن مخبون محذوف
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن

صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا
چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را
سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا
ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا
چو کحل بینش ما خاک آستان شماست
کجا رویم بفرما از این جناب کجا
مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا
بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا




۲



۴



۶



۸


نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی

پانویس

ویرایش

منابع

ویرایش
  • حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.