فرانسواز دولتو

فرانسواز دولتو
فرانسواز دولتو
نام هنگام تولد	Françoise Marette
زادهٔ	۶ نوامبر ۱۹۰۸; پاریس
درگذشت	۲۵ اوت ۱۹۸۸ (۷۹ سال); پاریس
آرامگاه	بورگ-لا-رن
ملیت	فرانسوی
	پیشینه علمی
شاخه(ها)	پزشکی کودکان، روان‌کاوی

فرانسواز دولتو (به فرانسوی: Françoise Dolto) (۱۹۰۸–۱۹۸۸) یک پزشک کودکان و روان‌کاو فرانسوی بود.

زندگی‌نامه ویرایش

فرانسواز دولتو که به نام فرانسواز مارت زاده شد، دختر یک خانواده سلطنت‌طلب راست افراطی از کاتولیک‌های سنتی در پاریس بود. مادر آلزاسی او، سوزان دملر، دختر یک مهندس بود و، پدرش هنری مارت، نیز ییک مهندس پلی‌تکنیک و صنعتگر بود. وی چهارمین فرزند یک خانواده هفت نفره بود. برادرش ژاک مارت (۱۹۲۲–۱۹۸۴)، از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۷ مدیر پست فرانسه (وزیر پست و مخابرات) بود.

یک پرستار ایرلندی از او در هنگام کودکی نگه‌داری می‌کرد. به همین دلیل پدر و مادرش مجبور شدند انگلیسی را یاد بگیرند تا فرانسواز لبخند بزنند. والدین وی پرستار را در ۸ ماهگی اخراج کردند. تربیت بسیار سنتی دولتو، که الیزابت رودینسکو آن را «بسیار کاتولیک و راست افراطی» توصیف کرد، منعکس کننده ارزشهای شارل موراس بود.

معلم خصوصی فرانسواز، او را با روش‌های فردریش فروبل آموزش می‌داد. هنگامی که او هشت ساله بود عمو و پدرخوانده او پیر دملر در جنگ جهانی اول درگذشت. او در دوازده سالگی نیز خواهر بزرگترش ژاکلین که فرزند مورد علاقه مادرش بود، را از دست داد و از آن بسیار متأثر شد. این اتفاق باعث افسردگی شدید مادرش شد و او دائم از طرف مادرش متهم می‌شد که برای زندگی خواهرش به اندازه کافی دعا نکرده‌است. مادر دولتو احساس می‌کرد دخترها به جز ازدواج هیچ چشم‌انداز دیگری ندارند و بنابراین او را از ادامه تحصیل منع کرد. او در شانزده سالگی مجبور شد با مادرش مقابله کند، زیرا او نمی‌خواست که فرانسواز دوره کارشناسی خود را بگذراند، چرا که امکان ازدواج را از دست می‌داد. با این وجود، دولتو در مدرسه عالی مولیه در پاریس حضور یافت و در آنجا در سال ۱۹۲۴-۱۹۲۵ در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد. او سپس در سال ۱۹۳۰ مدرک پرستاری خود را به دست آورد. یک سال بعد، او تحصیلات پزشکی خود را همراه با برادرش فیلیپ آغاز کرد و هزینه تحصیل خود را با کار خودش می‌پرداخت.^[۱]

میشل فوکو از دولتو به عنوان یکی از امضا کنندگان برجسته دادخواست ۱۹۷۷ فرانسه علیه قوانین سن رضایت نام برد.^[۲]

فرانسواز دولتو مادر سه فرزند به نام‌های کارلوس (۱۹۴۳–۲۰۰۸) خواننده، گریگوری (۱۹۴۴-)، مهندس و کاترین (۱۹۴۶-) بود.

مرگ ویرایش

آرامگاه فرانسواز دولتو

دولتو در سال ۱۹۸۴ به فیبروز ریه دچار شد. او در ۲۵ اوت ۱۹۸۸ چشم از جهان فروبست و در گورستان بورگ-لا-رن در کنار شوهرش بوریس دولتو به خاک سپرده شد. این مکان همچنین آرامگاه پسر او، کارلوس است که در سال ۲۰۰۸ از دنیا رفت. بر روی قبر او حک شده‌است: «هیچ ترسی نداشته باش!»^[۳]

کتاب‌شناسی ویرایش

آثار فرانسواز دولتو:

Psychanalyse et pédiatrie, medical thesis, 1971
Le Cas Dominique, Éditions du Seuil (éd. du Seuil), Paris, 1971; engl. Dominique: Analysis of an Adolescent, Souvenir Press, 1974
L'Évangile au risque de la psychanalyse (interviewed by Gérard Sévérin, philosopher, theologian, psychanalyst), éd. Jean-Pierre Délarge [fr]، 1977
Au jeu du désir, éd. du Seuil, Paris, 1981
Séminaire de psychanalyse d’enfants (coop. Louis Caldaguès), éd. du Seuil, Paris, 1982, شابک ‎۲−۰۲−۰۰۶۲۷۴−۷
Sexualité féminine, éd. Scarabée/A. M. Métailié, ۱۹۸۲
L'image inconsciente du corps, éd. du Seuil, Paris, 1984. شابک ‎۲−۰۲−۰۱۸۳۰۲−۱
Séminaire de psychanalyse d’enfants (coop. Jean-François de Sauverzac), éd. du Seuil, Paris, 1985, شابک ‎۲−۰۲−۰۰۸۹۸۰−۷
Solitude, éd. Vertiges, Paris, 1985, شابک ‎۲−۸۶۸۹۶−۰۲۶-X
La Cause des enfants, éd. Robert Laffont, Paris, 1985, شابک ‎۲−۲۲۱−۰۴۲۸۵−۹
Enfances, Paris, 1986
Libido féminine, éd. Carrère, Paris, 1987
L'Enfant du miroir (with Juan David Nasio), éd. Rivages, Paris, 1987, شابک ‎۲−۸۶۹۳۰−۰۵۶−۵
La Cause des adolescents, éd. Robert Laffont, Paris, 1988
Quand les parents se séparent (coop. Inès de Angelino), éd. du Seuil, Paris, 1988, شابک ‎۲−۰۲−۰۱۰۲۹۸−۶; engl. When Parents Separate, David R Godine Pub, 1997
L'Échec scolaire, éd. Vertiges du Nord, 1989
Autoportrait d'une psychanalyste, éd. du Seuil, Paris, 1989
Paroles pour adolescents ou le complexe du homard, éd. Hattier, 1989
Lorsque l'enfant paraît, éd. du Seuil, Paris, 1990
Les Étapes majeures de l'enfance, éd. Gallimard, Paris, 1994
Les Chemins de l'éducation, éd. Gallimard, Paris, 1994
La Difficulté de vivre, éd. Gallimard, Paris, 1995
Tout est langage, éd. Gallimard, Paris, 1995
Le sentiment de soi: aux sources de l'image et du corps, éd. Gallimard, Paris, 1997
Le Féminin, éd. Gallimard, Paris, 1998
La vague et l'océan: séminaire sur les pulsions de mort (1970-1971), éd. Gallimard, Paris, 2003
Lettres de jeunesse: correspondance, 1913-1938, éd. Gallimard, Paris; revized and augmented in 2003, شابک ‎۲−۰۷−۰۷۳۲۶۱−۴
Une vie de correspondances: 1938-1988, éd. Gallimard, Paris, 2005, شابک ‎۲−۰۷−۰۷۴۲۵۶−۳
Une psychanalyste dans la cité. L'aventure de la Maison verte, éd. Gallimard, Paris, 2009, شابک ‎۹۷۸−۲−۰۷−۰۱۲۲۵۷−۸

ادبیات ثانویه ویرایش

Jean-François de Sauverzac, Françoise Dolto itinéraire d'une psychanalyste, éd. Aubier, 1993, pocket edition: Flammarion 2008, شابک ‎۲−۰۸−۱۲۱۷۹۸−۸
Jean-Claude Liaudet, Dolto expliquée aux parents, éd. L’Archipel, Paris, 1998. Traductions: A criança explicada aos pais [Segundo Dolto], éd. Pergaminho, Cascais (Portugal), 2000 ; Dolto para padres, Plaza & Janès editores, Barcelona (Espagne), 2000
Bernard Martino, Le bébé est une personne, éd. Balland, Paris, 1985
Françoise Dolto, aujourd’hui présente, in Actes du colloque de l’Unesco, pp. 14–17 janvier 1999, éd. Gallimard, Paris, 2000
Catherine Dolto, Il y a 10 ans la psychanalyste des enfants disparaissait Catherine Dolto-Tolitch parle de l’après Dolto, Ed. Lien social, Numéro 467, 17 décembre 1998.
Theory and Practise in Child Psychoanalysis: An Introduction to Francoise Dolto's Work, ed. by Guy Hall, Francoise Hivernel, Sian Morgan, Karnac Books, 2009, شابک ‎۱−۸۵۵۷۵−۵۷۴−۲
René-Jean Bouyer: Les Mémoires d'un bébé: Un siècle d'éducation de l'enfant de Pasteur à Dolto, Jean-Claude Gawsewitch, 2010, شابک ‎۲−۳۵۰۱۳−۲۳۲−۳

ادبیات انتقادی ویرایش

Guy Baret, Comment rater l’éducation de son enfant avec Françoise Dolto. Éd. Ramsay, 2003
Le livre noir de la psychanalyse. Vivre, penser et aller mieux sans Freud. direction by Catherine Meyer, édition Les Arènes, Paris, 2005
Daniela Lumbroso, Françoise Dolto, la vie d'une femme libre, édition Plon, Paris, 2007
Didier Pleux:
- Génération Dolto, éditions Odile Jacob, Paris, 2008
- Françoise Dolto, la déraison pure., Preface by Michel Onfray. Éditions Autrement, Collection " Universités populaires et Cie» , ۲۰۱۳
- La Révolution du divan: Pour une psychologie existentielle. Éditions Odile Jacob, 2015
Sabine Gritt Un foetus mal léché.Trois ans avec Dolto., éditions sciences humaines, 2015

منابع ویرایش

↑ Élisabeth Roudinesco, Histoire de la psychanalyse en France, Paris, Seuil, 1986, p. 169.
↑ Sexual Morality and the Law, Chapter 16 of Politics, Philosophy, Culture –Interviews and Other Writings 1977-1984. Edited by Lawrence D. Krizman. New York/London: 1990, Routledge, شابک ‎۰−۴۱۵−۹۰۱۴۹−۹, p.275
↑ Guillerault, Gérard (2008). Comprendre Dolto: Une éthique positive du désir. Armand Colin. p. 38.

[1] Élisabeth Roudinesco, Histoire de la psychanalyse en France, Paris, Seuil, 1986, p. 169.

[Krizman-2] Sexual Morality and the Law, Chapter 16 of Politics, Philosophy, Culture –Interviews and Other Writings 1977-1984. Edited by Lawrence D. Krizman. New York/London: 1990, Routledge, شابک ‎۰−۴۱۵−۹۰۱۴۹−۹, p.275

[3] Guillerault, Gérard (2008). Comprendre Dolto: Une éthique positive du désir. Armand Colin. p. 38.

[۱]

[۲]

[۳]