ویکی‌پدیا

فرحناز فروتن

روزنامه نگار افغان

فرحناز فروتن (زادهٔ ۱۹۹۲)[۱] روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان افغانستانی است.[۲][۳] او در زمان رژیم مجاهدین به همراه خانواده اش به ایران نقل مکان کرد. فرحناز در سال ۲۰۰۱ به افغانستان بازگشت، اما در سال ۲۰۲۰ پس از قرار گرفتن در فهرست ترور طالبان به فرانسه پناهنده شد.[۴][۱]

فرحناز فروتن
زادهٔ۱۹۹۲ (۳۱–۳۲ سال)
کابل، افغانستان
محل زندگیآمریکا
ملیتافغانستانی
پیشهخبرنگار و فعال حقوق زنان
ویدئوهای بیرونی
"MyRedLine is my pen!", Farahnaz Forotan, February 23, 2021
”Meet the Afghan Women Fighting to Protect Their Rights”, By Cora Engelbrecht, Yousur Al-Hlou and Ben Laffin, The New York Times, July 13, 2019

زندگی شخصی ویرایش

در سال ۱۹۹۶، زمانی که فرحناز سه ساله بود و طالبان به شهر زادگاهش، کابل رسیدند، او و خانواده اش به دلیل جنگ داخلی در افغانستان به ایران مهاجرت کردند.[۴] فرحناز و خواهرانش به دلیل مهاجرت یا پناهندگی از تحصیل محروم شدند.[۵] او سرانجام توانست مدرسه را از صنف اول تا چهارم در یک مکتب خصوصی افغان با منابع بسیار محدود ادامه دهد.[۶]

فعالیت حرفه‌ای ویرایش

فرحناز فروتن بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰[۷] در سه ایستگاه اصلی پخش تلویزیونی در افغانستان از جمله شبکه تلویزیونی آریانا کار می‌کرد.[۸]او مجری برنامه‌های مهمی برای طلوع نیوز و گفتگوی ویژه و برنامه هفتگی مناظره کابل برای تلویزیون یک بوده‌است.[۲][۷][۹]

فرحناز به سراسر کشور و خارج از افغانستان سفر کرده‌است تا از داستان‌های مربوط به افغانستان گزارش تهیه کند، از جمله گزارش‌هایی از ولسوالی سنگین هلمند درست زمانی که این منطقه یک منطقه جنگی خطرناک تحت کنترل طالبان بود. شجاعت او توسط بسم‌الله خان محمدی، رهبر تیم، پس از آن که از دستور او برای عقب ماندن سرپیچی کرد مورد تحسین قرار گرفت.[۱۰]

او با تهیه یک مستند تحقیقی در مورد زندگی زندانیان طالبان که روند فکری و منطقی آنها را برای نه فقط نیروهای افغان و بین‌المللی، بلکه عموم مردم در افغانستان تجزیه و تحلیل می‌کرد، به شهرت رسید.[۱۱]

در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰، فرحناز یک کمپین در رسانه‌های اجتماعی به راه انداخت و در تلاش برای جلوگیری از استفاده طالبان از روند صلح افغانستان برای لغو آزادی‌هایی که از زمان سقوط طالبان به دست آمده بود، به سراسر کشور سفر و شهادت‌های زنان را جمع‌آوری کرد.[۴][۱۲][۱۳][۱۴] از این شهادت‌ها برای لابی کردن رهبران افغان، دیپلمات‌های خارجی و گروه‌های جامعه مدنی استفاده شد و کمپین فرحناز از حمایت زنان سازمان ملل در افغانستان برخوردار بود.[۴][۵] در سال ۲۰۱۹، «نیویورک تایمز» گزارش داد که کمپین رسانه‌های اجتماعی او، معروف به #myredline، «از زنان می‌خواهد که برای دفاع از حقوق خود استادگی کنند».[۱۵]در ۴ آوریل ۲۰۱۹، «رویترز» گزارش داد که او «با اعلام این که قلم او، نماد حرفه اش، خط قرمز او بود، این جنبش را راه اندازی کرد.»[۱۶] در ۲۱ آوریل ۲۰۱۹، فرحناز به «خبرگزاری فرانسه» گفت که رئیس‌جمهور اشرف غنی توییت کرده‌است که حقوق زنان «خط قرمز» در روند صلح است.[۱۷]

فرحناز در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۸ یکی از سیزده زن تأثیرگذار افغان بود که با مریم منصف وزیر زن کانادا دیدار کرد تا در مورد چالش‌های پیش روی زنان افغان گفتگو کند.[۱۸] در سال ۲۰۱۹ او و فردوس صمیم «بنیاد تاک» را برای افزایش آگاهی از حقوق اساسی از طریق آموزش و مشارکت عمومی تأسیس کردند.[۱۹]

در ۹ نوامبر ۲۰۲۰، فرحناز تماسی از کمیته ایمنی خبرنگاران افغانستان دریافت کرد که به او اطلاع دادند که طبق اطلاعات سرویس‌های اطلاعاتی خارجی، او در لیست سیاه افراد طالبان قرار دارد، لیستی که «نیویورک تایمز» عنوان «لیست ترور» به آن داده‌است، که او را مجبور کرد به فرانسه، پناهنده شود.[۱][۲۰][۲۱]

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Golshiri, Ghazal (January 23, 2021). "Farahnaz Forotan, star de la télé afghane contrainte à l'exil". Le Monde (به فرانسوی). Retrieved February 13, 2021.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Osman, Wazhmah (2020). Television and the Afghan Culture Wars: Brought to You by Foreigners, Warlords, and Activists. University of Illinois Press.
  3. ↑ Omid, Jawid. "Tale of an Afghan female journalist". english.sina.com. English Sina. Archived from the original on 2019-07-15. Retrieved March 27, 2015.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "'Peace where rights aren't trampled': Afghan women's demands ahead of Taliban talks". The Guardian. August 13, 2020. Retrieved February 13, 2021.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Once is more than enough #MyRedLine". UN Women. March 20, 2019. Retrieved February 28, 2021.
  6. ↑ Forotan, Farahnaz. "How will the Victims of War be Represented in Afghanistan's Peace Negotiations?". Femena 2021. Archived from the original on 12 April 2021. Retrieved April 7, 2021.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Leading the Charge with Farahnaz Forotan". Afghanistan After America. October 14, 2020. Retrieved February 28, 2021. At only 28, Farahnaz Forotan has worked at three of Afghanistan’s largest television broadcasters since 2012, hosting flagship talk shows at two of them, including 1TV’s hugely popular weekly program, Kabul Debate, which she's headed since 2019.
  8. ↑ Omid, Jawid. "Tale of an Afghan female journalist". english.sina.com. English Sina. Archived from the original on 2019-07-15. Retrieved March 27, 2015.
  9. ↑ "PURSO PAL: Saikal Discusses UNSC Delegation's Visit To Kabul". GoLectures. Retrieved February 28, 2021.[پیوند مرده]
  10. ↑ Walsh, Elizabeth (October 24, 2017). "Afghan Women Write New Narratives About Themselves, With Courage". PassBlue: Independent Coverage of the UN. Retrieved February 28, 2021.
  11. ↑ احمدیار, نجیب الله -. "چرا زنان افغان با هویت مستعار در فیسبوک می‌آیند؟". واشینگتن. Retrieved October 1, 2016.
  12. ↑ Kermani, Secunder (September 7, 2020). "Taliban peace talks: What to expect from the new round?". BBC News. Retrieved February 13, 2021.
  13. ↑ "Afghan women go online to set #myredline for peace" (PDF). The Barbados Advocate. April 22, 2019. p. 13. Retrieved February 28, 2021.[پیوند مرده]
  14. ↑ Najibullah, Farangis (May 30, 2019). "Afghan Women Drawing #MyRedLine For Peace With The Taliban". RadioFreeEurope. Retrieved February 28, 2021.
  15. ↑ Zucchino, David; Faizi, Fatima (May 25, 2019). "In Kabul's Liberating Cafes, 'Women Make the Culture Here, Not Men'". The New York Times. Retrieved February 13, 2021.
  16. ↑ Hakimi, Orooj (April 4, 2019). "Women singers test limits, signal Afghanistan's changing times". Reuters. Retrieved February 13, 2021.
  17. ↑ "Cyclist Kobra Salim takes part in #MyRedLine campaign". Deccan Chronicle. AFP. April 21, 2019. Retrieved February 13, 2021.
  18. ↑ ""This is a new Afghanistan": Women won't be silenced". Government of Canada. October 29, 2019. Archived from the original on 11 May 2021. Retrieved February 28, 2021.
  19. ↑ "Our Civic Values". Taak Inc. Archived from the original on 28 June 2022. Retrieved February 28, 2021.
  20. ↑ Nossiter, Adam (January 17, 2021). "'There Is No Safe Area': In Kabul, Fear Has Taken Over". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Retrieved February 13, 2021.
  21. ↑ "Afghanistan: Journalists, Reporters Displaced by Surge of Targeted Assassinations, Killings". The Khaama Press News Agency (به انگلیسی). January 24, 2021. Retrieved February 13, 2021.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فرحناز_فروتن&oldid=37085205»