فرهنگ سینتاشتا

فرهنگ سینتاشتا (انگلیسی: Sintashta culture) یا فرهنگ سینتاشتا پتروکا یا فرهنگ سینتاشتا آرکائیم ؛ فرهنگ باستان‌شناسی عصر برنز میانی در استپ اوراسیای شمالی در مرزهای شرق اروپا و آسیای مرکزی است که مربوط به دوره ۲۲۰۰–۱۸۰۰ قبل از میلاد بوده‌است. این فرهنگ به طور گسترده ای به عنوان خاستگاه زبان های ایرانی و هندی (همچنین به نام زبان های هندی-ایرانی) در نظر گرفته می شود، که گویندگان آنها در ابتدا خود را آریا می نامیدند. قدیمی‌ترین ارابه‌های شناخته‌شده در مقبره های سینتاشتا پیدا شده‌اند، و این فرهنگ به عنوان یک نامزد قوی برای منشأ این فناوری در نظر گرفته می‌شود که در سراسر جهان قدیم گسترش یافت و نقش مهمی در جنگ‌های جهان باستان داشت. سکونتگاه های سینتاشتا نیز به دلیل شدت استخراج مس و فلزکاری برنز در آن قابل توجه است که برای یک فرهنگ استپی غیرمعمول است.از جمله ویژگی های اصلی فرهنگ سینتاشتا، سطوح بالای نظامی گری و سکونتگاه های مستحکم گسترده است که 23 مورد از آنها شناخته شده است.

فرهنگ سینتاشتا
فرهنگ سینتاشتا پتروکا

حداکثر میزان تقریبی فرهنگ آندرنوو، با فرهنگ سازنده سینتاشتا-پتروکا (قرمز), محل پیدا شدن اولین پره-چرخ دار گردونه (بنفش), و مجاور و همپوشان آفاناسیو، فرهنگ گورالواری، و فرهنگ تمدن آمودریا (سبز).
دوران	عصر برنز
تاریخ‌ها	۲۰۵۰–۱۷۵۰ قبل از میلاد
محوطه شاخص	سینتاشتا
شهرهای مهم	سینتاشتا آرکائیم Petrovka
ویژگی‌ها	Extensive copper and bronze metallurgy Fortified settlements Elaborate weapon burials Earliest known chariots
پس از	Corded Ware culture Poltavka culture فرهنگ آباشه‌وو
پیش از	فرهنگ آندرونوو

جستارهای وابسته

• کیمری‌ها

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sintashta culture». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۲۱.