فقر روستایی (به انگلیسی:Rural poverty) یا فقر در مناطق روستایی به فقر در مناطق روستایی، از جمله عوامل جامعه روستایی، اقتصاد روستایی و نظام‌های سیاسی گفته می‌شود که منجر به فقر در مناطق روستایی می‌شود.[۱] مناطق روستایی به دلیل جمعیت پراکنده‌شان، معمولاً زیرساخت‌های کمتری دارند و دسترسی به بازارها (که تمایل دارند در مراکز جمعیتی پرتراکم متمرکز شوند) برای ساکنان مناطق روستایی دشوارتر است. جوامع روستایی همچنین از نظر حمایت‌های قانونی و اجتماعی از زنان و گروه‌های اقلیتی با مشکلاتی روبرو هستند. زنان و جوامع حاشیه نشین اغلب اوقات برای دسترسی به زمین، آموزش و سایر سیستم‌های حمایتی که به توسعه اقتصادی کمک می‌کنند، دچار مشکل هستند. چندین خط مشی سیاسی در اقتصادهای در حال توسعه و توسعه یافته آزمایش شده‌است، از جمله برق‌رسانی روستایی و دسترسی به فناوری‌های دیگر مانند اینترنت، برابری جنسیتی، و بهبود دسترسی به اعتبار اقتصادی و درآمد.

تصویری نشان دهنده فقر

در مطالعات دانشگاهی، فقر روستایی اغلب در ارتباط با نابرابری فضایی (به انگلیسی:spatial inequality) مورد بحث قرار می‌گیرد و این زمینه به نابرابری بین مناطق شهری و روستایی اشاره دارد.[۲] هم فقر روستایی و هم نابرابری فضایی پدیده‌های جهانی هستند، اما به مانند فقر به‌طور کلی، نرخ فقر روستایی در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه‌یافته‌ است.[۳]

ریشه کن کردن فقر روستایی از طریق سیاست‌های مؤثر و رشد اقتصادی همچنان یک چالش برای جامعه بین‌المللی است.[۴][۵] بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، سه چهارم افراد فقیر در مناطق روستایی هستند که بیشتر آنها را خرده مالکان یا کارگران کشاورزی تشکیل می‌دهند. معیشت این افراد به شدت به کشاورزی وابسته است.[۶] این سیستم‌های غذایی در برابر آب و هوای شدید و غیرعادی آسیب‌پذیر هستند و انتظار می‌رود با افزایش تغییرات آب و هوایی، سیستم‌های کشاورزی در سراسر جهان بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند.[۷][۸] بنابراین انتظار می‌رود بحران‌های اقلیمی اثربخشی برنامه‌های کاهش فقر روستایی را کاهش داده و باعث جابجایی جوامع روستایی به مراکز شهری شود.[۷][۸] هدف توسعه پایدار ۱: بدون فقر اهداف بین‌المللی را برای رسیدگی به این مسائل تعیین می‌کند و عمیقاً با سرمایه‌گذاری در یک سیستم غذایی پایدار به عنوان بخشی از هدف توسعه پایدار ۲: بدون گرسنگی سازمان ملل متحد مرتبط است.[۹][۶]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Janvry, A. de, E. Sadoulet, and R. Murgai. 2002. “Rural Development and Rural Policy.” In B.GardnerG. Rausser (eds.), Handbook of Agricultural Economics, vol. 2, A, Amsterdam: NorthHolland: 1593–658.
  2. Kanbur, Ravi; Venables, Anthony J. (2005). Spatial inequality and development. Oxford New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-927863-3. Pdf version.
  3. Jazaïry, Idriss; Alamgir, Mohiuddin; Panuccio, Theresa (1992). The State of World Rural Poverty: An Inquiry into Its Causes and Consequences. New York: University Press. ISBN 9789290720034.
  4. Jazaïry, Idriss; Alamgir, Mohiuddin; Panuccio, Theresa (1992). The State of World Rural Poverty: An Inquiry into Its Causes and Consequences. New York: University Press. ISBN 9789290720034.
  5. Otsuka, Keijiro. 2009. Rural poverty and income dynamics in Asia and Africa. New York: Routledge.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "SDG 1. No poverty | Sustainable Development Goals | Food and Agriculture Organization of the United Nations". www.fao.org. Retrieved 2021-10-10.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ Barbier, Edward B.; Hochard, Jacob P. (June 2018). "Poverty, rural population distribution and climate change". Environment and Development Economics (به انگلیسی). 23 (3): 234–256. doi:10.1017/S1355770X17000353. ISSN 1355-770X.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ Hallegatte, Stephane; Fay, Marianne; Barbier, Edward B. (June 2018). "Poverty and climate change: introduction". Environment and Development Economics (به انگلیسی). 23 (3): 217–233. doi:10.1017/S1355770X18000141. ISSN 1355-770X.
  9. "SDG 2. Zero hunger | Sustainable Development Goals | Food and Agriculture Organization of the United Nations". www.fao.org. Retrieved 2021-10-10.

برای مطالعهٔ بیشتر

ویرایش