مرگ راجر آکروید (به انگلیسی: The Murder of Roger Ackroyd) یک رمان جنایی اثر آگاتا کریستی است، این کتاب در سال ۱۹۲۶ منتشر شده‌است.
| قتل راجر آکروید |
|---|
 Dust-jacket illustration of the first UK edition |
| نویسنده | آگاتا کریستی |
|---|
| ناشر | ویلیام کالینز، پسران |
|---|
| محل نشر | بریتانیا |
|---|
| تاریخ نشر | ژوئن ۱۹۲۶ |
|---|
| شابک | NA |
|---|
| تعداد صفحات | ۳۱۲ صفحه (اولین ویرایش، جلد کاغذی) |
|---|
| سبک | ادبیات داستانی جنایی |
|---|
| زبان | انگلیسی |
|---|
| نوع رسانه | چاپی (گالینگور & جلد کاغذی) |
|---|
| تصویرگر | طراح جلد: الن ادواردز |
|---|
|
|
|
|
|
|
جنایت در یک روستای دورافتاده انگلیسی و در محیطی نیمه اشرافی رخ می‌دهد. راجر آکروید در اتاق کارش به قتل می‌رسد و نویسنده، بنابر سنت متداول «عصر طلایی»، نقشه منزل را در اختیار خوانندگان می‌گذارد، پرسوناژهای رایج رمان کلاسیک معمایی هم همگی حضور دارند، از سرپیشخدمت عصا قورت داده و مقرراتی (که رفتارش مشکوک است، ولی خواننده به او سوء ظن نمی‌برد) گرفته تا مستخدمه‌ها و آشپز و سرآشپز و سایر خدمه که جزو ملزومات این گونه آثارند. خواهر راوی داستان (دکتر دهکده که نقش دستیار کاوشگر را نیز ایفا می‌کند) یکی از بامزه‌ترین شخصیت‌های رمان است، زیرا این زن خوش نیت و بی اندازه فضول مدام شایعه‌های مضحک و بی‌اساس را که با پشتکاری کم‌نظیر از اینجا و آنجا گرد آورده‌است، نقل قول می‌کند و باعث انبساط خاطر خوانندگان می‌شود. کارآگاه ماجرا، جناب هرکول پوآرو که در همسایگی دکتر منزل دارد و راوی داستان او را «مرد کله تخم مرغی» می‌نامد، به شیوه‌ای کاملاً شرلوک هولمزگونه سؤالهایی ظاهراً بی ربط می‌کند که در آخر معلوم می‌شود تا چه اندازه مهم بوده‌اند! همه رمانهای معمایی موفق این دوره، به نحوی به خواننده کلک می‌زنند و ترفندی که آگاتا کریستی در اینجا به کار بسته‌است، برای آن ایام بی اندازه بدیع و بی‌نظیر بود.
این شگرد مورد قبول بسیاری از اصولگرایان نیفتاد، چون یکی از قواعد دهگانه را که حکم می‌کند راوی هیچ مطلبی را از خواننده پنهان ندارد، زیر پا می‌گذارد. اعضای «باشگاه پلیسی نویسان اصولگرا» ـ من‌جمله خود آگاتا کریستی ـ سوگند خورده بودند در روایت پردازی «روراست» باشند، حال آنکه در «مرگ راجر آکروید»، آشکارا، از این میثاق تخطی شده‌است. دوروتی سایرز از نادر کسانی می‌باشد که این شیوه بدیع را مجاز شمرده است.
