قلب (انگلیسی: Heartفیلسوفان و عرفا این لفظ را به معنی لطیفه ربانی (دل)، به کار برده‌اند.

لطیفه ربانی

ویرایش

این لطیفه ربانی، حقیقت انسان است و کار آن، ادراک حقایق عقلی، به طریق شهود و ثانوی به آن طریق قیاس و استدلال است.

نور قلب

ویرایش

ادراک نفس مُدرِک در پرتو نور قلب است.

اصول و مبادی اولی

ویرایش

شناخت اصول و مبادی اولی، فقط از طریق ادراک دل ممکن است، و عقل باید به ادراک دل رجوع کند و استدلال خود را بر آن متکی گرداند.[۱][۲]

منابع

ویرایش
  1. جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، 1366 ه‍. ش
  2. دایرة المعارف فارسی جلد دوم بخش اول، به سرپرستی غلامحسین مصاحب، مرجع اصلی کتاب دایرة المعارف کلمبیا– تهران: امیرکبیر، کتابهای جیبی،1387