ویکی‌پدیا

لرد آرتور کلینتون

لرد آرتور پلهام کلینتون، (به انگلیسی: Lord Arthur Pelham-Clinton، ۲۳ ژوئن ۱۸۴۰ – ۱۸ ژوئن ۱۸۷۰) که با نام لرد آرتور کلینتون شناخته می‌شود، آریستوکرات و سیاستمدار انگلیسی عضو حزب لیبرال بریتانیا بود. او که برای سه سال عضو مجلس بود، به علت ارتباط با رسوایی همجنس‌گرایانه و محاکمهٔ بولتون و پارک بدنام بود.

لرد آرتور کلینتون
یک استودیو، عکس سیاه‌وسفید سه مرد، یکی از آنان روی یک صندلی دسته‌دار نشسته‌است، آن یکی روی زمین کنارش نشسته‌است. سومی پشت سرشان روی چهارپایه‌ای بلند نشسته‌است و به دوربین نگاه می‌کند.
آرتور پلهام کلینتون (نشسته)، با توماس بولتون و فردریک پارک
عضو Parliament
از نیوآرک
دوره مسئولیت
۱۱ ژوئیهٔ ۱۸۶۵ – ۱۷ نوامبر ۱۸۶۸
پس ازجان هندلی
پیش ازادوارد دنیسون
اطلاعات شخصی
زاده۲۳ ژوئن ۱۸۴۰
کرایست‌چرچ، همپشر، انگلستان
درگذشته۱۸ ژوئن ۱۸۷۰ (۲۹ سال)
کرایست‌چرچ، همپشر، انگلستان
ملیتبریتانیایی
حزب سیاسیلیبرال
والدین
محل تحصیلکالج ایتن
خدمات نظامی
وفاداری بریتانیا
خدمت/شاخه نیروی دریایی بریتانیا
سال‌های خدمت۱۸۵۴–۱۸۷۰[۱]
درجهستوان
جنگ‌ها/عملیات‌

اوایل زندگی ویرایش

کلینتون پسر هنری پلهام کلینتون، پنجمین دوک نیوکاسل و لیدی سوزان هریت کاترین همیلتون بود. او سه برادر و یک خواهر به نام لیدی سوزان وین تمپست داشت؛ خواهرش در ۱۸۶۴ معشوقهٔ پادشاه آینده ادوارد هفتم بریتانیا شد، ادوارد ۲۳ ساله در آن هنگام شاهزاده ولز بود. والدین او در ۱۸۵۰ از هم طلاق گرفتند، چون مادر او با معشوق خود هوریشیو والپل فرار کرده و رسوا شده بود؛ او برادری ناتنی از روابط نامشروع مادرش و والپل به نام هوریشیو داشت. در ۱۸۶۰، مادرش برای بار دوم با یک بلژیکی به نام ژان الکسیس اوپدبک ازدواج کرد. شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند کلینتون، خودش فرزند رابطه‌ای نامشروع بوده‌است.

کلینتون در مدرسهٔ وودکت و سپس کالج ایتن تحصیل کرد؛ او در ۱۸۵۴ در ۱۴ سالگی وارد نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا شد و در طول جنگ کریمه در عملیات ۱۸۵۴ بالتیک خدکت کرد. او سپس در بریگاد نیروی دریایی در طول شورش هندی‌ها خدمت کرد و در محاصرهٔ نظامی لکهنؤ حضور داشت. درجهٔ او در ۱۸۶۱ به ستوان ارتقاء یافت.[۲] در ۱۸۶۳، او برای خدمت در اچ‌ام‌اس ریونج تعیین شد.[۳] در ۱۰ نوامبر ۱۸۶۴، برادر او لرد آلبرت روی کشتی اچ‌ام‌اس ویکتوری در پورتسموث محاکمهٔ نظامی شد. اتهامات «فرار و شکستن عفو مشروطش» توسط دادگاه تأیید شدند و لرد آلبرت پلهام کلینتون به اخراج از نیروی دریایی محکوم شده بود، اگرچه تایمز گزارش کرد که پرونده به اشتباه به لرد آرتور اشاره کرده‌است.[۴][۵]

عضو مجلس ویرایش

کلینتون به‌عنوان یکی از اعضای مجلس برای نیوآرک در انتخابات سراسری ۱۸۶۵ بریتانیا در ژوئیهٔ آن سال انتخاب شد،[۶] کرسی‌ای که پیشتر در اختیار برادرش هنری پلهام کلینتون، ششمین دوک نیوکاسل بود. او در ۱۲ نوامبر ۱۸۶۸ ورشکست شد، با بدهی‌ای که برپایهٔ گزارش‌ها در مجموع ۷۰٬۰۰۰ پوند بوده‌است (یا اگر تورم را در نظر بگیریم، ۶٫۷ میلیون پوند)[۷] و از عضویت در مجلس در انتخابات سراسری ۱۸۶۸ بریتانیا،[۸] که میان ۱۷ نوامبر و ۷ دسامبر برگزار شد، کناره گرفت. جانشین او بشردوست ادوارد دنیسون بود.

همجنس‌گرایی ویرایش

در ۱۸۷۰، کلینتون با ارنست بولتون، بازیگر پابرجای نقش مخالف که روی صحنه و نزد دوستانش با نام «استلا» شناخته می‌شد زندگی می‌کرد.[۹][۱۰] اسماً کلینتون هنوز افسر نیروی دریایی بود، اگرچه در ۱ آوریل ۱۸۷۰ او در میان بازنشستگان فهرست نیروی دریایی قرار داده شد.[۱]

بولتون و فردریک ویلیام پارک اغلب در انظار عمومی با لباس زنانه ظاهر می‌شدند. در ۲۸ آوریل ۱۸۷۰ آنان دستگیر شدند و بعداً به آنان اتهام زدند که با کلینتون و دیگران «همراه با توطئه، افراد [را] به ارتکاب جرمی غیرطبیعی تحریک [کرده‌اند]».[۱۱][۱۲]

درگذشت ویرایش

کلینتون رسماً در ۱۸ ژوئن ۱۸۷۰ درگذشت، یک روز پس از دریافت احضاریه‌اش برای شهادت‌دهی در جلسهٔ دادرسی بولتون و پارک. ظاهراً، علت مرگش مخملک بود، اما به احتمال بیشتر علت مرگش خودکشی بوده‌است.[۱۳] در آن هنگام، گمانی قابل‌توجه وجود داشت که او از روابط خویشاوندی قدرتمند خود استفاده کرده‌است – او پسرخواندهٔ نخست‌وزیر ویلیام گلدستون بود – تا به خارج از کشور فرار کند. زندگی‌نامه‌نویس نیل مک‌کنا در کتابش فنی و استلا به شواهدی فرعی اشاره می‌کند که نشان می‌دهند لرد آرتور در تبعید زندگی می‌کرده‌است.[۱۴] بولتون و پارک تبرئه شدند.[۹][۱۵][۱۶][۱۷]

جعل هویت مجرمانه ویرایش

در ۸ فوریهٔ ۱۸۸۲، دوازده سال پس از مرگ کلینتون، مری جین فرنو و جیمز گثینگ در بیرمنگام دستگیر شدند و متهم به دریافت ۲٬۰۰۰ پوند از یک مرد و ۳٬۰۰۰ پوند از دیگری به بهانه‌های دروغین شدند.[۱۸] مشخص شد که فرنو در حالی که ادعا می‌کرد لرد آرتور کلینتون است، برای چندین سال به‌عنوان یک مرد در بیرمنگام زندگی می‌کرده‌است؛ او این را گفت که مرگ گزارش‌شده داستانی تخیلی ساختهٔ خانواده و دوستان برای اجتناب از بی‌آبرویی بوده‌است. او گاهی در نقش یک زن لباس می‌پوشید در حالی که خودش را کلینتون جا می‌زد، او گفت که این یک تغییر چهره برای اجتناب از توجه پس از بدنامی پروندهٔ بولتون و پارک بوده‌است.[۱۹] در محاکمهٔ بعدی این زوج، گثینگ تبرئه شد و اعتراف فرنو از او یک گناهکار ساخت؛ او به هفت سال زندان محکوم شد.[۲۰]

منابع ویرایش

یادکردها ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ The London Gazette: no. 23603. p. . 1 April 1870.
  2. ↑ Mair, Arthur Henry (1867). Debrett's Illustrated House of Commons and Judicial Bench. London: Dent. p. 44.
  3. ↑ "Naval And Military Intelligence". The Times. No. 24594. 25 June 1863. p. 7.
  4. ↑ "Naval And Military Intelligence". The Times. No. 25027. 11 November 1864. p. 5.
  5. ↑ "Naval And Military". London Daily News. 12 November 1864. p. 2.
  6. ↑ Robert Henry Mair, "Debrett's Illustrated House of Commons and the Judicial Bench", 1867, p.44
  7. ↑ "Court of Bankruptcy, Basinghall-Street, No. 12". The Times. London. 13 November 1868. p. 11.
  8. ↑ Craig, F. W. S. (1989) [1977]. British parliamentary election results 1832–1885 (2nd ed.). Chichester: Parliamentary Research Services. p. 215. ISBN 0-900178-26-4.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Pearsall (1971) 461-8
  10. ↑ Cocks (2003) 105
  11. ↑ Michael Diamond (2004) Victorian Sensation: Or, the Spectacular, the Shocking and the Scandalous in Nineteenth-Century Britain Anthem Press, 121–122. شابک ‎۱−۸۴۳۳۱−۱۵۰-X
  12. ↑ Robert Aldrich, Garry Wotherspoon, "Who's who in gay and lesbian history: from antiquity to World War II", Routledge, 2001, شابک ‎۰−۴۱۵−۱۵۹۸۲−۲, p.66
  13. ↑ Senelick, Laurence (2000). The changing room: sex, drag and theatre: Gender in performance. Routledge. p. 303. ISBN 0-415-15986-5.
  14. ↑ Edge, Simon (1 February 2013). "Fanny and Stella: The young men who shocked Victorian England". The Daily Express. London. Retrieved 10 February 2013.
  15. ↑ Edward William Cox (1875) Reports of cases in criminal law argued and determined in all the courts in England and Ireland, Volume 12 J. Crockford, Law Times Office
  16. ↑ Chris White (1999) Nineteenth-Century Writings on Homosexuality, CRC Press, 45. شابک ‎۰−۲۰۳−۰۰۲۴۰−۷
  17. ↑ Cocks (2003) 106
  18. ↑ "Personating A Nobleman". The Times. No. 30426. 9 February 1882. p. 12.
  19. ↑ "Alleged Extraordinary Fraud in Birmingham". Birmingham Daily Post. No. 7364. 9 February 1882.
  20. ↑ "The Fearneaux Frauds". The Illustrated Police News. No. 952. London. 13 May 1882. p. 2.

کتاب‌شناسی ویرایش

  • Cocks, HG (2003). Nameless offences: homosexual desire in the nineteenth century. I.B. Tauros. ISBN 1860648908.
  • Pearsall, Ronald (1971). The Worm in the Bud: The World of Victorian Sexuality. Penguin.

پیوند به بیرون ویرایش

پارلمان بریتانیا
پیشین:
جان هندلی
گروسونور هاجکینسون 		عضو مجلس برای نیوآرک
۱۸۶۵–۱۸۶۸
با: گروسونور هاجکینسون 		پسین:
ادوارد دنیسون
گروسونور هاجکینسون
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لرد_آرتور_کلینتون&oldid=38078579»