لزلی مارمون سیلکو

لزلی مارمون سیلکو زادهٔ آلباکرکی نیومکزیکو (۱۹۴۸) نویسنده و شاعر سرخپوست آمریکایی از قبیلهٔ لاگونا پوئبلو و از پیشگامان نسل اول موج ادبی رنسانس بومیان آمریکا است.

لزلی مارمون سیلکو
زاده	پنج مارس ۱۹۴۸
پیشه	نویسنده، شاعر، مدرس
ملیت	پوئبلو لاگونا
سبک نوشتاری	رمان

او نسب خود را آمیخته‌ای از نژاد آمریکایی، مکزیکی و سرخپوست می‌داند. کودکی خود را در مجاورت بومیان پوئبلو گذراند و قصه گویی سنتی قبیلهٔ لاگونا را از مادربزرگ، پدربزرگ و خاله‌اش آموخت. آموزش ابتدایی را در مدارس اداره امور سرخپوستان سپری کرد و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه نیومکزیکو حرفهٔ نویسندگی و تدریس را برگزید. در آثارش به تفصیل به آگاهی بخشی دربارهٔ هویت، فرهنگ و سنت بومیان آمریکا، سلطهٔ فرهنگی و نژادی سفیدپوستان و مسائل زنان پرداخته‌است. او از اولین دریافت کنندگان جایزه بنیاد مک آرتور (۱۹۸۱) است و در ۱۹۹۴ به پاس دستاورد یک عمر فعالیت هنری مفتخر به دریافت جایزهٔ حلقه نویسندگان بومی قاره آمریکا شد.

از آثارش می‌توان به بانوان لاگونا (شعر-۱۹۷۴)، مراسم (رمان-۱۹۷۷)، قصه گو (مجموعه شعر و داستان-۱۹۸۱)، سالنامهٔ مردگان (رمان-۱۹۹۱)، آب مقدس (کتاب دست‌ساز، شعر و متون اسطوره‌ای-۱۹۹۴)، زن زرد و زیبایی روح: نوشتارهایی در باب زندگی امروز بومیان آمریکا (مجموعه داستان و مقاله-۱۹۹۷)، باران (کتاب دست‌ساز، شعر و نثر و عکس-۱۹۹۷)، باغات کویر (رمان-۱۹۹۹)، طاقچهٔ فیروزه‌ای (نثر-۲۰۱۰) و مقالات پرشماری در نشریات اشاره کرد.

داستانی به نام لالایی از کتاب قصه گو توسط سپیده کوتی ترجمه و در نشریه سینما ادبیات چاپ شده‌است

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی. en:Leslie Marmon Silko