لنف

تنابه یا لَنف (به فرانسوی: lymphe) حاوی سلول(یاخته)های خونی سفید ویژه‌ای به نام لنفوسیت است. لنفوسیت‌ها ماده‌ای را که پادتن نامیده می‌شود تولید می‌کنند. پادتن با میکروب‌ها و سموم در بدن مقابله می‌کند.

تنابه، لنف
نگاره نشان دهنده فرایند تشکیل مایع لنفاوی (بلغمی)
جزئیات
شناسه‌ها
لاتین	lympha
MeSH	D008196
TA98	A12.0.00.043
TA2	3893
FMA	9671

لنف همچنین به معنی دستگاه لنفاوی که بخشی از دستگاه ایمنی به حساب می‌آید است. دستگاه لنفاوی شبکه‌ای از رگ‌های لنفی است که این مایع شفاف (لنف) را منتقل می‌کنند. این دستگاه شامل بافت لنفاوی و رگ‌های لنفاوی است که مایع لنف در آنها در مسیری یک‌طرفه به سوی قلب جریان پیدا می‌کند.

لنف از کلمه لاتین lympha به معنی آب گرفته شده است.

فرایند عملکرد لنف

عملکرد لنف به این صورت است که مایع لنف از مویرگ خارج می‌شود و به داخل سیاهرگ یا به کوچک‌ترین رگ لنفی می‌ریزد. این مویرگ‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند و مجراهای بزرگی را شکل می‌دهند که سرانجام به مجرای سینه‌ای می‌ریزد که در کنار آئورت نزولی قرار گرفته است و به یکی از شاخه‌های اصلی بزرگ سیاهرگ زبرین متصل می‌شود. دریچه‌ها به جریان لنف اجازه حرکت در یک جهت را می‌دهند. غده‌هی لنفاوی در تمام بدن و در مکان‌هایی که مویرگ‌های لنفی به هم متصل می‌گردند، یافت می‌شوند.

گسترش

بافت لنفاوی در بسیاری از اندام‌های بدن، وجود دارد،به خصوص در گره‌های لنفاوی و نیز در فولیکول‌های لنفاوی که در دستگاه گوارش وجود دارند، مانند لوزه‌ها، هم قرار دارد. دستگاه لنفاوی همچنین شامل همه ساختارهایی است که وظیفه گردش و تولید لنفوسیت (سلول‌های لنفاوی) را به عهده دارند که شامل طحال، تیموس، مغز استخوان و بافت‌های لنفاوی مرتبط با دستگاه گوارش می‌شوند.

ایجاد لنف

خون به طور مستقیم در سلول‌ها و بافت‌های پارانشیمی (اصلی) بدن قرار نمی‌گیرد، بلکه اجزای خون ابتدا از مویرگ‌ها خارج می‌شوند و به مایع میان‌بافتی بدل می‌شوند. این مایع بینابینی با سلول‌های اصلی اندام‌ها در تماس است. لنف مایعی است که هنگام وارد شدن مایع بینابینی به رگ‌های لنفاوی اولیه در دستگاه لنفاوی تولید می‌شود. مایع لنف در مسیر شبکه رگ‌های لنفاوی حرکت می‌کند.

نگارخانه

• 
  دستگاه لنفاوی
• 
  دستگاه لنفاوی در انسان

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی