میرزا محمدبن علی بن ابراهیم استرآبادی، (د ۱۳ذیقعده ۱۰۲۸ق/ ۱۲ اکتبر ۱۶۱۹م)، عالم اخباری و رجالی امامی می‌باشد. وی در علم رجال دستی چیره داشت و در این باره ۳ کتاب به رشته تحریر درآورد. او به بسیاری فضل و دانش مشهور بوده است.[۱] محدث بزرگ شیعه ، محمد باقر مجلسی ، وی را به فضل و تقوا ستوده[۲] و محمدامین استرآبادی ، پیشوای اخباریه ، بر دانش و تحقیق وی در حدیث و رجال تأکید کرده است.[۳] میرزای استرآبادی از اهالی شمال (گرگان) بود اما بیشتر سنوات عمرش پس از خاتمه تحصیل به مکه معظمه سپری شد و تا آخر عمر در آنجا اقامت داشت و سرانجام در شعب ابوطالب به کنار قبر خدیجه کبری مدفون شد.

استادان

ویرایش

شاگردان

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. محبی محمد امین، خلاصة الاثر، ج۴، ص۴۷، قاهره، ۱۲۸۴ق.
  2. مجلسی محمدباقر، بحار الانوار، ج۱، ص۴۱، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
  3. استرآبادی امین، الفوائد المدنیة، ج۱، ص۱۷، چاپ سنگی، ۱۳۲۱ق.
  4. آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، ج۱، ص۴۹۷، قرن ۱۱، به کوشش علینقی منزوی، تهران، ۱۳۶۹ش.