محمد کوثر
محمّد کوثر (زادهٔ ۱۳۲۳ – درگذشتهٔ ۲۶ دی ۱۳۹۶) کارگردان نمایش و استاد ایرانی‌الاصل دانشگاه‌های ایران و آمریکا بود.[۱]
| محمّد کوثر | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۲۳ کویته، پاکستان |
| درگذشت | ۲۶ دی ۱۳۹۶ (۷۲ سال) یوسف‌آباد، تهران |
| علت مرگ | سقوط از بالکن خانه |
| ملیت | ایرانی–آمریکایی |
| تحصیلات | کارشناسی روابط بین‌الملل، کارشناسی ارشد کارگردانی، دکترای هنرهای نمایشی |
| محل تحصیل | دانشگاه هاوایی، دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو، دانشگاه کرنل |
| پیشه | استاد دانشگاه |
| کارفرما | دانشگاه تهران، دانشگاه ایالتی سن خوزه، دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو |
| شناخته‌شده برای | تدریس در دانشگاه |
| کارهای برجسته | The critical panopticon: essays in the theatre and contemporary aesthetics |
| همسر(ها) | یاسمن آرامی |
| والدین |
|
سرگذشت ویرایش
کوثر سالِ ۱۳۲۳ در پاکستان زاده شد.[۲] در دانشگاه کرنل دکتری در هنرهای نمایشی گرفت[۳] و از اوایل دههٔ ۱۳۵۰[نیازمند منبع] در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران − به واسطهٔ عمویش، مهدی کوثر،[نیازمند منبع] و با تأییدِ بهرام بیضایی − استاد شد.[۱] پس از انقلاب فرهنگی ایران به آمریکا برگشت و تا پایان عمر به استادی و کارگردانی نمایش در دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو پرداخت.[۴][منبع بهتری نیاز است][۲]
او سالِ ۱۳۹۶، همراهِ همسرش یاسمن آرامی، به ایران برگشت و آپارتمانی در یوسف‌آبادِ تهران خرید[نیازمند منبع] و از بالکن همین خانه افتاد و درگذشت. بیضایی در سوگش او را «گنج دانش» نامید.[۵][۶]
نمایش‌شناسی ویرایش
کوثر در دههٔ ۱۳۵۰ لورنزاچیو و اتللو و انسان خوب سچوان و جادوگران شهر سیلم و هانری چهارم و در اعماق و اقتباسی از تسخیرشدگان فیودور داستایفسکی را در تهران کارگردانی کرد و بر صحنه برد.[۷] او پس از ترک ایران هم فعّال بود و نمایشنامه‌های چون دن ژوان یا عشق به هندسه و سفر اسب پنجم و در اعماق و قضیه رابرت اوپنهایمر و ادوارد دوم و مدرسه برای همسران و جنگ و صلح و شیاطین و مادام دو ساد و حیف که فاحشه‌ای بیش نیست و ولگرد (فیلم ۱۳۳۱) و بالکن و پروژهٔ ایبسن/استریندبرگ و هانری چهارم و دایی وانیا و تروی: دروازه‌های دوزخ و در تنهایی پنبه‌زارها را در سان فرانسیسکو به نمایش درآورد.[۸]
کتاب‌شناسی ویرایش
Kowsar, Mohammad (1991). The Critical Panopticon: Essays in the Theatre and Contemporary Aesthetics. New York: P. Lang. ISBN 0-8204-1561-8.
پانویس ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ آل طیب، ندا (۲۷ دی ۱۳۹۶). «یاد استاد محمد کوثر در میهنش آرام گرفت». روزنامهٔ اعتماد (۴۰۰۴): ۸.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Janiak, Lili (February 2, 2018). "SF State theater Professor Mohammad Kowsar dies in fall". San Francisco Chronicle. Retrieved January 26, 2019.
- ↑ "Mohammad Kowsar". SF State News. Archived from the original on 27 January 2019. Retrieved January 26, 2019.
- ↑ «محمد کوثر از مهمترین چهره‌های ناشناخته تئاتر ایران درگذشت». دراما نقد. ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ آوریل ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- ↑ «بهرام بیضایی در سوگ محمدکوثر نوشت / دریغ آن گنجِ دانش». ایران تئاتر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- ↑ بیضایی، بهرام (دی ۱۳۹۶). «در فراق یاران؛ دریغ آن گنج دانش». نمایش (۲۲۰): ۱۳.
- ↑ احیاء، «یاد دکتر محمد کوثر»، ۳۳۵.
- ↑ احیاء، «یاد دکتر محمد کوثر»، ۳۳۶.
منابع ویرایش
- احیاء، حمید (۱۳۹۷). «یاد دکتر محمد کوثر». دفترهای تآتر (۱۵): ۳۳۰-۳۵۲.
Janiak, Lili (February 2, 2018). "SF State theater Professor Mohammad Kowsar dies in fall". San Francisco Chronicle. Retrieved January 26, 2019.
پیوند به بیرون ویرایش
- آثار محمد کوثر در پرتال جامع علوم انسانی
- آثار محمّد کوثر در کتابخانهٔ باز
- همت، اصغر (دی ۱۳۹۶). «موهبتی که بهرام بیضایی به ما هدیه کرد». نمایش (۲۲۰): ۱۳.
- علی‌آبادی، همایون (دی ۱۳۹۶). «مرثیه ای درسوگ دکتر محمد کوثر معلم اندیشه متد تئاتر؛ که می‌رویم به داغ بلند بالایی». نمایش (۲۲۰): ۱۴.
- تارخ، امین. «آنان که در دل تاریخ می‌مانند». بانی فیلم. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹.
- امجد، حمید (۱۸ ژانویه ۲۰۱۸). «در ستایش آن ذهن شگفت‌انگیز؛ دکتر محمد کوثر/حمید امجد». شهروند. دریافت‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۹.