مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

غزلی با مطلع «ایجاد مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد»، غزل شمارهٔ ۱۲۳ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

مطرب عشق عجب
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۹
بحر	رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
متن
مطرب عشق عجب ساز و نوائی دارد نقش هر نغمه که زد راه بجائی دارد عالم از نالهٔ عشّاق مبادا خالی که خوش آهنگ و فرح بخش هوائی دارد پیر دُردی کش ما گرچه ندارد زر و زور خوش عطابخش و خطاپوش خدائی دارد محترم دار دلم کاین مگس قندپرست تا هواخواه تو شد فرّ همائی دارد از عدالت نبود دور گرش پرسد حال پادشاهی که بهمسایه گدائی دارد اشک خونین بنمودم بطبیبان گفتند درد عشقست و جگرسوز دوائی دارد ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق هر عمل اجری و هر کرده جزائی دارد نغز گفت آن بت ترسا بچهٔ باده‌پرست شادی روی کسی خور که صفائی دارد خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند وز زبان تو تمنّای دعائی دارد ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

عبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۳۷ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل و هم‌چنین غزل‌های شاهدان گر دلبری زین‌سان کنند و دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد را در دستگاهِ چهارگاه اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.