مهوش
معصومه عزیزی بروجردی یا مَهوَش (زادهٔ زمستان ۱۲۹۹ در بروجرد – درگذشتهٔ ۲۶ دی ۱۳۳۹ در تهران) یکی از خوانندگان زن ایرانی در سبک موسیقی کوچه‌بازاری (عامیانه یا لاله‌زاری) در دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی بود. این هنرمند از خوانندگان لاله‌زاری به‌شمار می‌آمد و از چهره‌های کابارهای تهران بود. مهوش در آغاز در محافل و مجالس خصوصی و عروسی‌ها برنامه داشت ولی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در نخستین کابارهٔ مدرن تهران یعنی کافه جمشید به روی صحنه رفت و در بعد به موازات آن در باغ-کاباره بهشت تهران فعالیت می‌کرد.
| مَهوَش | |
|---|---|
 مهوش | |
| اطلاعات | |
| نام اصلی | معصومه عزیزی بروجردی |
| نام مستعار | مَهوَش |
| تولد | زمستان ۱۲۹۹ خورشیدی بروجرد، لرستان |
| ملیت | ایرانی |
| مرگ | ۲۶ دی ۱۳۳۹ (۴۰ سال) تهران حادثهٔ رانندگی |
| سبک(ها) | عامه‌پسند٬ موسیقی کوچه بازاری |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۳۹–۱۳۲۴ |
خوانندگی مهوش شمار زیادی از مردم عادی و افراد معروف به داش‌مشدی یا جاهل‌ها (اوباش) را به خود جذب می‌کرد که در بسیاری مواقع رقابت بین جاهل‌ها باعث جنگ و جدال میان این افراد نیز بود. از جمله، بزرگ‌ترین دعوا در کافه جمشید میان گروهی به نام هفت‌کچلان با دیگر اوباش بر سر مهوش اتفاق افتاد. مهوش در چند فیلم سینمایی نیز علاوه بر رقص و خوانندگی بازی کرد. برخی از کارگردانان سینمای آن روز ایران برای تضمین موفقیت فیلم‌های خود حتماً صحنه‌ای از رقص و آواز مهوش را در فیلم خود می‌گنجاندند. عباس شباویز در آخرین سال زندگی مهوش چهار ترانه از او را در فیلم گل گمشده جای داد.
بسیاری از ترانه‌های مهوش تا مدت‌ها سر زبان مردم ایران بود و هنوز نیز گاه اشاراتی به آن‌ها می‌شنوید که نسل‌های بعدی نمی‌دانند این اشاره‌ها به چیست. مانند ترانهٔ «مادر شوهر، دشمنته» یا «این دست کجه؟ کی می‌گه کجه» یا «وقتی که از هند اومدم، این‌قده بودم و این‌قده شدم» یا «غلطه، آی غلطه، غلط‌غلوط و غلطه».
محتویات
زندگینامهویرایش
معصومه عزیزی بروجردی در زمستان سال ۱۲۹۹ خورشیدی در بروجرد به دنیا آمد. کودکی را در همین شهر گذراند اما در نوجوانی به همراه خانواده به تهران رفت. وی در تهران به یکی از بنگاه‌های موسیقی شاد و محفلی پیوست که به اجرای موسیقی زنده در مجالس عروسی و کافه‌ها می‌پرداخت. مهوش بعدها با یکی از اعضای همین گروه به نام حسن‌زاده ازدواج کرد. حسن‌زاده نوازندهٔ ویولون بود او تا پایان زندگی مهوش او را در کافه‌های مختلف همراهی می‌کرد. صدای خوش و رقص هنرمندانهٔ مهوش و تصنیف‌های ساده و اشعار همه‌فهم عامل معروفیت و شهرت او شده بود. این شرایط پای وی را به کابارههای معروف تهران باز کرد. مهوش بعدها به هنرپیشگی در فیلم‌های آن زمان نیز پرداخت که برای وی شهرتی در سطح کشور به ارمغان آورد.∗
مهوش در شهرهای مختلف ایران به اجرای کنسرت پرداخت و برای اجرای آخرین کنسرتش به اراک رفته بود، او در اراک در چندین کاباره و مجموعه فرهنگی، هنری باغ فردوس اراک به اجرای کنسرت پرداخت. وی در شب ۲۶ دی ماه در حال رانندگی یک اتومبیل فولکس واگن Karmann Ghia در خیابان شاه تهران بود که در تصادف با یک تاکسی کشته شد و این خبر رکورد جدیدی از فروش روزنامه در ایران آن زمان را به جای گذاشت. در مراسم تشییع جنازهٔ مهوش جمعیت عظیم و قابل توجهی از دوستدارانش شرکت داشتند.
پس از درگذشت مهوش، معلوم گشت که وی بخش اعظم درآمد خود را صرف نیکوکاری می‌کرده و هزینهٔ ده‌ها کودک یتیم را تقبل کرده بود.∗
آرامگاه مهوش در گورستان ابن‌بابویه شهر ری واقع شده‌است. بر روی سنگ قبر وی سال فوت را ۱۳۴۰ نوشته در حالی که وی در دی ۱۳۳۹ در گذشته‌است.
فیلم‌شناسیویرایش
بازیگریویرایش
- دختری از اصفهان (۱۳۳۹)
- از پاریس برگشته (۱۳۳۸)
- دو عروس برای سه برادر (۱۳۳۸)
- یکی بود یکی نبود (۱۳۳۸)
- شاباجی خانم (۱۳۳۷)
- برهنه خوشحال (۱۳۳۶)
- نردبان ترقی (۱۳۳۶)
- لیلی و مجنون (۱۳۳۵)
آوازویرایش
- گل گمشده (زمان اکران: ۱۳۴۱)
- یکی بود یکی نبود (۱۳۳۸)
رقصویرایش
- گل گمشده (۱۳۴۱)
منابعویرایش
- بخشی از اطلاعات بر پایه نوشتاری در پیک هفته
- فیلم‌شناسی از سوره‌سینما
- مقاله «تولد ۶۰ سالگی فولکس واگن کارمن گیا» نوشته برزو سپاسی چاپ شده در مجله ماشین [۱]