میسیسیپی لعنتی
میسیسیپی لعنتی (به انگلیسی: Mississippi Goddam) ترانه‌ای است که نینا سیمون، خواننده و پیانیست آمریکایی، نوشته و اجرا کرده‌است. او بعدها این آهنگ را «اولین ترانه حقوق مدنی» خود خواند. [۱]این ترانه در سال ۱۹۶۴ به همراه ترانه‌های سه کنسرت دیگر که در اوایل همین سال در تالار کارنگی برگزار شده بود در آلبومی به نام کنسرت نینا سیمون منتشر شد. این آلبوم اولین اثری بود که از سوی ناشر هلندی فیلیپز رکوردز منتشر شد و نشاندهنده پررنگ شدن گرایش‌های سیاسی سیمون در این دوره از فعالیت هنری‌اش است.
| «میسیسیپی لعنتی» | |
|---|---|
 | |
| ترانه نینا سیمون | |
| از آلبوم کنسرت نینا سیمون | |
| تاریخ پخش | ۱۹۶۴ |
| تاریخ ضبط | نیویورک سیتی، اجرای زنده در تالار کارنگی |
| ناشر | فیلیپز رکوردز |
| ترانه‌نویس(ها) | نینا سیمون |
| آهنگساز(ها) | نینا سیمون |
| تهیه‌کننده(ها) | هل مونی |
سیمون «میسیسیپی لعنتی» را در کمتر از یک ساعت ساخت. این ترانه به همراه ترانه‌های «هیچی ندارم، زندگی دارم»، «چهار زن» و «جوان، بااستعداد و سیاه بودن» از مشهورترین آهنگ‌های اعتراضی و ساخته‌های او است. در سال ۲۰۱۹، «میسیسیپی لعنتی» به دلیل «اهمیت فرهنگی، تاریخی یا زیبایی شناختی» از سوی کتابخانه کنگره برای حفظ و نگهداری در فهرست ملی ضبط اصوات انتخاب شد.[۲]
تفسیر
ویرایشاین ترانه پاسخ سیمون به قتل امت تیل و مدگار اورز در میسیسیپی با انگیزه نژادی و بمب‌گذاری در کلیسای باپتیست در خیابان شانزدهم در بیرمنگام، آلاباما است که به کشته شدن چهار کودک سیاه‌پوست انجامید.[۳] در نسخه ضبط شده، سیمون به طعنه می‌گوید این ترانه «یک نمایش موزیکال است، اما نمایشنامه‌اش هنوز نوشته نشده». به واقع هم آهنگ شروع شاد و شنگولی دارد انگار متعلق به یک نمایش موزیکال باشد اما به سرعت سمت و سوی سیاسی ترانه آشکار می‌شود: «آلاباما حالم را گرفت، تنسی خواب از چشمم پراند، و همه می‌دانند در میسیسیپی لعنتی چه خبر است.» در این ترانه آمده‌است: «هنوز هم می‌گویند «آسه برو آسه بیا»... وقتی دست دست می‌کنید، فاجعه بزرگتری به بار می‌آید. چرا نمی‌بینید؟ چرا حس نمی‌کنید؟ نمی‌دانم، نمی‌دانم. نمی‌خواهد کنار من زندگی کنید، فقط برابری مرا به من بدهید!»
واکنش‌ها
ویرایشسیمون ابتدا این آهنگ را در کلوپ شبانه ویلج گیت در دهکده گرینیچ اجرا کرد. اندکی پس از آن در مارس ۱۹۶۴ در تالار کارنگی، در مقابل تماشاگرانی که عمدتاً سفیدپوست بودند، آن را روی صحنه برد.[۴] نسخه ضبط‌شده در تالار کارنگی به صورت تک‌آهنگ منتشر شد و طی جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا به سرود جنبش تبدیل شد. «میسیسیپی لعنتی» در چندین ایالت جنوبی ممنوع شد.[۵] ناشر برای معرفی این تک‌آهنگ، چندین نسخه از آن را به رایگان برای ایستگاه‌های رادیویی مختلف در سراسر کشور ارسال کرد اما صفحه‌ها را به دو نیم شکستند و پس فرستادند.[۶]
سیمون در پایان راهپیمایی‌های سلما به مونتگمری هنگامی که او و دیگر فعالان سیاه‌پوست از جمله سامی دیویس جونیور، جیمز بالدوین و هری بلافونته صفوف پلیس را شکستند، این ترانه را در حضور ۱۰ هزار نفر اجرا کرد.[۷]
پانویس
ویرایش- ↑ Feldstein, "I Don't Trust You Anymore": Nina Simone, Culture, and Black Activism in the 1960s, 1349.
- ↑ Andrews, Travis M. (March 20, 2019). "Jay-Z, a speech by Sen. Robert F. Kennedy and 'Schoolhouse Rock!' among recordings deemed classics by Library of Congress". The Washington Post. Retrieved December 14, 2020.
- ↑ Tillet, Salamishah (June 19, 2015). "Nina Simone's Time Is Now, Again". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved December 14, 2020.
- ↑ Pierpont, Claudia Roth (August 11, 2014). "A raised voice: How Nina Simone turned the movement into music". The New Yorker. Retrieved December 14, 2020.
- ↑ Smith, Ian K. (March 25, 2010). "Top 20 Political Songs: Mississippi Goddam – Nina Simone – 1964". New Statesman.
- ↑ Chandler, Adam (December 14, 2020). "How the Civil-Rights Era Made and Broke Nina Simone". The Atlantic. Retrieved December 14, 2020.
- ↑ May, Gary (March 20, 2015). "The Almost Forgotten Selma March". The Daily Beast. Retrieved December 14, 2020.