نسبی‌گرایی نام آموزه‌ای واحد نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از دیدگاه‌هایی را شامل می‌شود که رأی اصلی در آن‌ها این است که بعد محوری تفکر، تجربه، ارزیابی و حتی واقعیت وابسته به چیزی دیگر است.[۱]

نسبی چیزی است که تعلق به غیر دارد و خود از روابط تشکیل می‌شود.[۲]

پانویس

ویرایش
  1. Stanford Encyclopedia of Philosophy - Relativism
  2. جمیل صلیبا؛ منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۶۳۱