واقعیت

واقعیت همه آن چیزی است که واقعی است یا هستی‌مند است؛ بر خلاف آنچه که صرفا موهومی (ابژهٰ ذهن) است. این عبارت همچنین برای اشاره به شأن هستی‌شناختی چیزها استفاده می‌شود که نشان‌گر موجودیتشان است. در اصطلاح فیزیکی واقعیت کلیت جهان است؛ چه شناخته شده و چه ناشناخته باشد.

اگر بگوییم آنچه در جهان هستی به صورت عینی دیده می‌شود؛ واقعیت نام دارد. در این نام‌گذاری؛ در حالی که جهان و همه چیز در آن واقعی هستند، همه چیزهایی که وجود ندارد خارج از دایرهٔ واقعیت در نظر گرفته شده و ناموجود محسوب می‌شوند. برای مثال: اینکه درخت از جملهٔ گیاهان است، برگ درخت مو در تابستان سبز است یا تنهٔ درخت سرو به رنگ قهوه‌ای است به مواردی واقعی اشاره دارند و ما با گفتن این جملات واقعیت‌هایی را بیان می‌کنیم. اما این جملات که انسان خواهان دستیابی به سعادت و خوشبختی است یا تحصیل دانش باعث تکامل انسان می‌گردد؛ اشاره به حقیقت‌هایی دارند؛ نه واقعیات. واقعیت می‌تواند شامل اشکال شناختی (افکار) هم باشد، زیرا آن‌ها در سیستم فیزیکی ذهن انسان رمزگشایی می‌شوند.

محتویات

۱ ریشه کلمه
۲ واقعیت و دیگر علوم
۳ فلسفه واقعیت
- ۳.۱ فرضیه‌های شک‌گرایانه
۴ جستارهای وابسته
۵ پانویس
۶ منابع

ریشه کلمهویرایش

ریشهٔ کلمهٔ واقعیت از «وَقَعَ» به معنای رویدادن یا اتفاق افتادن است. واقعیت اشاره به امور عینی یا اموری که اتفاق می‌افتند دارد؛^[۱] همچنین این واژه به معنای واقع شدن، فرود آمده، قرار گرفته، برقرار و نیز به معنی حقیقت امر اعمال شده؛ است.^[۲]

واقعیت و دیگر علومویرایش

حتی در هنر نیز واقع‌گرایان (رئالیست‌ها) کسانی هستند که به دقت واقعیت‌های عینی را ترسیم می‌کنند. وابستگی علوم به طبیعت باعث شده‌است که ارتباط مشخصی بین علم و واقعیت وجود داشته باشد اما در برابر آن فلسفه یا مکاتب؛ بیش از آن‌که به واقعیات توجه کنند؛ در پی اثبات یا همگانی ساختن حقایق هستند.

فلسفه واقعیتویرایش

فلسفه دو جنبه مختلف مبحث واقعیت را مورد ملاحظه قرار می‌دهد: خود ماهیت واقعیت، و دیگری رابطه بین ذهن (و همچنین زبان و فرهنگ) و واقعیت.

فرضیه‌های شک‌گرایانهویرایش

مغزی در یک خمره، که فکر می کند دارد راه می‌رود.

فرضیه‌های شک گرایانه در فلسفه پیشنهاد می‌دهند که واقعیت بسیار متفاوت است از چیزی که ما فکر می کنیم هست؛ یا حداقل این که ما نمی‌توانیم ثابت کنیم این طور نیست: