نسودی

نسودی (بسودی) برابر شاهنامه طبقهٔ کشاورزان را می‌گفتند. یکی از طبقات چهارگانهٔ ایران بوده که کاتوزیان، نیساریان، نسودی و اهنوخوشی باشند. گویند جمشید طوایف را بر چهار قسم کرد اول را کاتوزی نامید و گفت که در کوه‌ها و غارها مکان کنند و به عبادت خدا و کسب علوم مشغول باشند. دوم را نیساری خواند و گفت سپاهیگری بیاموزند و سوم را نسودی نام کرد و حکم کرد که کشت و زرع کنند و چهارم را اهنوخوشی لقب داد و گفت به انواع حرفه‌ها بپردازند. .

نسودی
یک کشاورز ایرانی قرن ششم پ.م.
اطلاعات کلی
شناخته شده	نسودی، تن آزاد و آباد گیتی به او
پیش از	صنعت‌گران
پس از	نظامیان، روحانیان

نسودیان در شاهنامه

سومین طبقه از طبقات اجتماعی ایران دوران جمشید، شامل بود از کشاورزان، برزگران و کسانیکه در امور زراعت، باغبانی، صیفی‌کاری و دیگر حرفه‌های مشابه اشتغال داشتند. شاهنامه ایشان از گروهی برمی‌شمارد که از بازوی خویش نان می‌خورند و بخاطر شکم پیش دیگران دست نیاز دراز نمی‌کنند و سرزنش نمی‌شوند. ابیات زیر شامل حال این گروه اجتماعی است:

بسودی سه دیگر گُره را شناس		کجا نیست از کس بریشان سپاس
بکارند و ورزند و خود بدروند		به گاه خورش سرزنش نشنوند
ز فرمان تن آزاده و ژنده پوش		ز آواز پیغاره آسوده گوش
تن آزاد و آباد گیتی بروی		بر آسوده از داور و گفتگوی

منابع

• حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
• اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۱، شابک ‎۹۶۴−۳۰۵−۳۰۷−۵