نشانه‌زبانی

نشانه‌زبانی (انگلیسی: Linguistic sign)، رابطهٔ میان دال و مدلول است.

فردینان دو سوسور

نظریه فردینان دو سوسور به ویژه در مطالعه نشانه‌های زبانی تأثیر گذار بوده‌است.

نشانهٔ زبانی

نشانهٔ زبانی به اعتقاد سوسور، رابطهٔ میان دال و مدلول است که به دلیل ذهنی بودن دال و مدلولش، ذهنی است.

سوسور این رابطه، یعنی نشانهٔ زبانی را ماهیتاً اختیاری (arbitrary) می‌داند و به هنگام بحث دربارهٔ آن، صرفاً از نمونه‌هایی بهره می‌گیرد که محدود به واژه اند.

به همین دلیل چنین فرض شده‌است که وی نشانهٔ زبانی را به سطح واژه‌های زبان محدود دانسته‌است.

نشانهٔ زبانی در زبان‌شناسی سوسوری و پسا سوسوری واحد زبان تلقی می‌شود

در معنی‌شناسی شناختی، نشانهٔ زبانی به همان شکلی که سوسور در نظر داشته، مورد تأیید قرار گرفته‌است و به واحدهای بزرگ‌تر از واژه، نظیر گروه و جمله تعمیم یافته‌است.

منابع

• ویکی‌پدیا ی انگلیسی | https://en.wikipedia.org/wiki/Sign_(semiotics)

برای مطالعهٔ بیشتر

نشانه‌شناسی

مفهوم

لغزش فرویدی