لژیون دونور
نشان لژیون دونور (به فرانسوی: Ordre national de la Légion d'honneur) بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه است که ناپلئون بناپارت در ۱۹ می ۱۸۰۲ آن را بنیان گذاشت.[۱] به این نشان برخی در فارسی به اشتباه «نشان شوالیه ادب و هنر» نیز می‌گویند. با این توضیح که نشان ادب و هنر فرانسه خود نشانی مستقل است و پیشوند شوالیه تنها برای تشخیص درجه نشان است. شوالیه درجه‌ی پنجم از نشان لژیون دونور است. این نشان از ۱۸۱۵ به دستور لوئی هجدهم به پنج سطح درجه‌بندی شد که شامل سه رده و دو مقام است که پایین‌ترین ردهٔ آن شوالیه است:[۲]
| لژیون دونور | |
|---|---|
 نشان شوالیه | |
| اهدا توسط فرانسه | |
| گونه | نشان شایستگی |
| شعار | افتخار و سرزمین پدری |
| شایستگی | شهروندان فرانسه |
| اهدا برای | رفتار عالی نظامی یا شهروندی ثابت شده توسط تحقیقات رسمی |
| وضعیت | در حال حاضر اهدا می‌شود |
| استاد بزرگ | رئیس‌جمهور فرانسه |
| صدراعظم | بنوا پوگا |
| بنیانگذار | ناپلئون بناپارت |
| درجه‌ها | ۱ استاد بزرگ ۶۷ صلیب بزرگ |
| تقدم | |
| بعدی (بالاتر) | ندارد |
| پیشین (پایین‌تر) | نشان آزادی (۲۴ ژانویه ۱۹۴۶ متوقف شد) |
روبان‌های نشان | |
سه رده:
- Chevalier (شوالیه)
- Officier (افسر)
- Commandeur (فرمانده)
دو مقام:
- Grand Officier (افسر بزرگ)
- Grand Croix (صلیب بزرگ)
عضویت در لژیون دونور به اتباع فرانسه محدود شده‌است. با این حال، اتباع سایر کشورها که به فرانسه خدمت کرده‌اند یا از آرمان‌های آن حمایت کرده‌اند ممکن است به دریافت نوعی از لژیون نایل شوند که تقریباً همان چیزی است که به عنوان عضویت در لژیون شناخته می‌شود.[۱]
لیست کاملی از افرادی که به افتخار عضویت لژیون از زمان اولین مراسم در سال ۱۸۰۳ تاکنون درآمده‌اند وجود ندارد. اما تعداد آن‌ها یک میلیون نفر برآورد شده‌است که حدود ۳۰۰۰ نفر (از جمله ۱۲۰۰ فرانسوی) به صلیب بزرگ مفتخر شده‌اند.[۳]
کنسولویرایش
در انقلاب فرانسه تمامی سطوح شوالیه ها ملغی شد و با سلاح افتخار جایگزین شد. ناپلئون بناپارت نشانی را برای اهدا به سربازان و غیر نظامیان به‌وجود آورد که لژیون دو نور نام گرفت. [۴]
نگارخانهویرایش
جستارهای وابستهویرایش
پیوند به بیرونویرایش
پانویسویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «List of foreign recipients of the Légion d'Honneur». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legion of Honour». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- ↑ WATTEL Michel et Béatrice, Les Grand'Croix de la Légion d'honneur. De 1805 à nos jours, titulaires français et étrangers, Archives et Culture, 2009
- ↑ Pierre-Louis Roederer, "Speech Proposing the Creation of a Legion of Honour", Napoleon: Symbol for an Age, A Brief History with Documents, ed. Rafe Blaufarb (New York: Bedford/St. Martin's, 2008), 101–102.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ لژیون دونور موجود است. |
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «List of foreign recipients of the Légion d'Honneur». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legion of Honour». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- WATTEL Michel et Béatrice, Les Grand'Croix de la Légion d'honneur. De 1805 à nos jours, titulaires français et étrangers, Archives et Culture, 2009
- «شهرام ناظری نشان لژیون دونور دریافت کرد». سرویس فارسی بی‌بی‌سی. ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- «آیدین آغداشلو، نقاش ایرانی، نشان شوالیه فرانسه را دریافت کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶.
- محمود دولت‌آبادی، «نشان شوالیه هنر و ادب فرانسه» را دریافت کرد رادیو فردا
- نشان شوالیه هنر و ادب این کشور به محمود دولت‌آبادی، نویسنده نام آشنای ایران تقدیم شد دویچه‌وله فارسی
- "وزارت ارشاد هرکسی را که جایزه خارجی می‌گیرد تشویق نمی‌کند" دویچه‌وله فارسی
- Wikipedia contributors, "List of foreign recipients of the Légion d'Honneur," Wikipedia, The Free Encyclopedia, [۱] accessed January 13, 2016
- نشان «شوالیه» چیست و به چه کسانی اهدا می‌شود وبسایت خبری-تحلیلی مشرق نیوز