نشیط فارسی

نشیط فارسی کتاب‌ها همه از او با نام نشیط یاد کرده‌اند، اما این نام معرب نشید است و نشید به معنی آهنگ است نام زنگوله نشید نیز در اشعار انوری به عنوان یکی از گوشه‌ها آمده‌است. نشید تنها نیز خود یکی از گوشه‌هاست:

ارغنون پیش چکاوک نه اگر بلبل نیست

ماحضر فاخته را گو، که نشیدی بِسُرای

نشیط فارسی که ابن خلدون نیز از او یاد کرده، سرودهای پارسی را در مدینه می‌خواند و شاگردانی چون جمیله، عزت المیلا، معبد و ابن سریج را پرورد.

منابع

• رسالهٔ ایران و عرب، پروفسور ر.لوی
• موسیقی فارابی، رویهٔ ۴۴.
• زمینه شناخت موسیقی ایرانی - فریدون جنیدی
• تاریخ مختصر موسیقی ایران - تقی بینش
• «تاریخ موسیقی ایران» پاره نخست (جلد۱)/ نوشته: حسن مشحون / انتشارات : نشر سیمرغ با همکاری نشر فاخته / سال ۱۳۷۳