نهایت‌گرایی نوین فرانسه

سینمای شدت نوی فرانسه یا نهایت‌گرایی نوین فرانسه (انگلیسی: New French Extremity) اصطلاحی است که نخستین بار توسط جیمز کواند از نشریه آرت‌فروم دربارهٔ دسته‌ای از فیلم‌های هنجارشکن فرانسوی اوایل قرن بیست و یکم به کار رفت؛ فیلم‌های فرانسوا اوزون، گاسپار نوئه، کاترین بریا، برونو دومو و ژولیا دوکورنو و برخی از فیلم‌های کلر دنی، برتران بونلو، پاتریس شرو، لئوس کاراکس و کرالی‌ترین تی از آن‌جمله‌اند.

ویژگی‌ها

ریشهٔ نهایت‌گرایی نوین فرانسه به سینمای هنری و سینمای وحشت می‌رسد و اگرچه هریک از فیلم‌های متعلق به این جریان مؤلفه‌های سبکی خاص خود را دارند، اما می‌توان گفت انحطاط جنسی، خشونت عریان و اختلالات روانی وجه اشتراک تماتیک آن‌هاست.

جستارهای وابسته

• تئاتر شقاوت

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «New French Extremity». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۵.