نکیسا

نکیسا
نکیسا
خاستگاه	ایران ساسانی
ژانر	موسیقی ایرانی
سازهای اصلی
	چنگ و عود

نکیسا، نگیسا یا نگین‌سا،^[۱] موسیقی‌دان، رامشگر ، چنگ‌نواز و خوانندهٔ عهد ساسانی است. او استاد چنگ‌نوازی بود و در دربار خسرو پرویز ترانه می‌سرود.^[۲] نظامی گنجه‌ای در کتاب خسرو و شیرین، و به دنبال او، امیرخسرو دهلوی در کتاب شیرین و خسرو از او یاد کرده‌اند.

نامویرایش

نکیسا یا نگیسا از ترکیب واژه نگین و سا («همانند») ساخته شده‌است. این ترکیب در اسم‌های دختر فارسی همانند پری‌سا، مهرسا، گلسا، مهسا و رخ‌سا نیز یافت می‌شود. نکیسا هم به عنوان نام دختر و هم به عنوان نام پسر معمول است.

پیشهویرایش

نکیسا با باربد در ساخت قطعه هفت‌نوازی معروف سرود خسروانی همکاری کرده‌است.^[۲] مضامین اصلی ترانه‌های او در ستایش خسرو پرویز بودند. وی همچنین سرود ملی آن زمان را ساخته بود.

موسیقی در دوران شاهنشاهی ساسانی بسیار شکوفا شد چرا که بسیاری از پادشاهان پشتیبان هنر و حتی برخی خود هنرمند بودند. در این دوران شعر، آوازخوانی، موسیقی، و هنر بسیار محبوب شدند و شاهانی همچون خسرو پرویز و اردشیر از نوازندگان پشتیبانی و حمایت کردند. موسیقی‌دانان بسیاری همانند رامتین، بامشاد، باربد، سرکش و نکیسا به استادان بزرگی در موسیقی تبدیل شدند و اثرگذاری‌های آن‌ها از زمانه خود فراتر رفت. باربد و نکیسا دستگاه موسیقی ایرانی، خسروانی، را بسیار تحت تأثیر قرار دادند و به آن کمک کردند.^[۳] گفته شده که یک بار نکیسا ترانه‌ای سروده که شنوندگان چنان متأثر شدند که بیهوش شدند یا جامه‌های خود را دریدند (جامه‌دران).^[۴]

جستارهای وابستهویرایش

منابعویرایش

↑ Fereshteh Davaran (26 February 2010). Continuity in Iranian Identity: Resilience of a Cultural Heritage. Routledge. pp. 100–. ISBN 978-0-203-88630-4. Retrieved 24 August 2013.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Lloyd Ridgeon (2 December 2005). Religion and Politics in Modern Iran: A Reader. I.B.Tauris. pp. 174–. ISBN 978-1-84511-073-4. Retrieved 24 August 2013.
↑ Elton L. Daniel; ʻAlī Akbar Mahdī (2006). Culture and Customs of Iran. Greenwood Publishing Group. pp. 196–. ISBN 978-0-313-32053-8. Retrieved 24 August 2013.
↑ Lloyd Miller (4 May 2012). Music and Song in Persia (RLE Iran B): The Art of Avaz. Routledge. pp. 19–. ISBN 978-1-136-81487-7. Retrieved 24 August 2013.

Kamran Talattof; Jerome W. Clinton; K. Allin Luther (2000). The Poetry of Nizami Ganjavi: Knowledge, Love, and Rhetoric. Palgrave Macmillan. pp. 164–. ISBN 978-0-312-22810-1. Retrieved 24 August 2013.
ستایشگر، مهدی (۱۳۷۶)، نام‌نامهٔ موسیقی ایران‌زمین، جلد سوّم، تهران: اطلاعات، شابک ۹۶۴-۴۲۳-۳۷۷-۸

[Davaran2010-1] Fereshteh Davaran (26 February 2010). Continuity in Iranian Identity: Resilience of a Cultural Heritage. Routledge. pp. 100–. ISBN 978-0-203-88630-4. Retrieved 24 August 2013.

[Ridgeon2005-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Lloyd Ridgeon (2 December 2005). Religion and Politics in Modern Iran: A Reader. I.B.Tauris. pp. 174–. ISBN 978-1-84511-073-4. Retrieved 24 August 2013.

[DanielMahdī2006-3] Elton L. Daniel; ʻAlī Akbar Mahdī (2006). Culture and Customs of Iran. Greenwood Publishing Group. pp. 196–. ISBN 978-0-313-32053-8. Retrieved 24 August 2013.

[Miller2012-4] Lloyd Miller (4 May 2012). Music and Song in Persia (RLE Iran B): The Art of Avaz. Routledge. pp. 19–. ISBN 978-1-136-81487-7. Retrieved 24 August 2013.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]