نیروهای مسلح امارت اسلامی افغانستان
نیروهای مسلح امارت اسلامی افغانستان (به پشتو: اسلامي امارت وسله وال ځواکونه) به عنوان نیروهای مسلح افغانستان در امارت اسلامی افغانستان تحت حاکمیت طالبان فعالیت می‌کند. این نیرو در ابتدا در سال ۱۹۹۷ پس از تصرف طالبان بر افغانستان پس از پایان جنگ داخلی افغانستان ایجاد شد. نیروهای دفاعی در سال ۲۰۰۱ پس از برافتادن طالبان از قدرت پس از حمله ایالات متحده به افغانستان منحل شد. در سال ۲۰۲۱، طالبان پس از حمله ای موفقیت‌آمیز افغانستان را بازپس گرفت و بار دیگر نیروی دفاع اسلامی افغانستان را مستقر ساخت.
| نیروهای مسلح امارت اسلامی افغانستان | |
|---|---|
| اسلامي امارت وسله وال ځواکونه | |
 پرچم نیروهای مسلح امارت اسلامی افغانستان | |
| شعار | (الارض لله والحکم لله) زمین متعلق به خداست، حاکمیت باید از آن او باشد |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۹۷–۲۰۰۱ |
| شکل کنونی | ۲۰۲۱–اکنون (به عنوان ارتش اسلامی افغانستان) |
| شاخه‌ها |  نیروی زمینی اسلامی افغانستان نیروی هوایی اسلامی افغانستان |
| ستاد | کابل، امارت اسلامی افغانستان |
| رهبری | |
| رهبر و فرماندهٔ نیروهای مسلح (امیرالمؤمنین) | ملا هبت‌الله آخندزاده |
| ریاست الوزرا | محمدحسن آخند (سرپرست) |
| وزیر دفاع | محمد یعقوب (سرپرست) |
| رئیس ستاد مشترک | قاری فصیح الدین |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | در جریان ۱۹۹۷–۲۰۰۱; زیر ۱۴ در جریان آفند ۲۰۲۱ ; سرباز کودک مشاهده نشد |
| خدمت سربازی | آری[۱] |
| سن سالانه برای خدمت سربازی | ۲۰۰٬۰۰۰ [نیازمند منبع] (۱۹۹۸) |
| نیروی فعال | ۴۰۰٬۰۰۰ (۲۰۰۱) ۸۵٬۰۰۰–۲۰۰٬۰۰۰ (۲۰۲۱)[۲][۳] |
| نیروی ذخیره | ۵۰٬۰۰۰ (۲۰۰۱) نامشخص (۲۰۲۱) [نیازمند منبع] |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان خارجی |  پاکستان (ادعا شده)[۴] چین (ادعا شده)[۵] روسیه (ادعا شده)[۶] ایران (ادعا شده، تا ۲۰۲۱)[۷] عربستان سعودی (ادعا شده، تا ۲۰۰۱) |
| جستارهای وابسته | |
| تاریخ | تاریخ افغانستان |
نیروی زمینیویرایش
تا اوت ۲۰۲۱، نیروی زمینی اسلامی افغانستان حداقل دو واحد نخبه تحت فرماندهی خود دارد، گردان بدری ۳۱۳ و گروه سرخ.[۸]
نیروی هواییویرایش
نیروی هوایی افغانستان تحت رهبری طالبان پنج فروند هواپیمای مافوق صوت میگ -۲۱ ام اف و ۱۰ جنگنده بمب افکن سوخو -۲۲ در اختیار داشت.[۹] در سال ۱۹۹۵، در جریان حادثه ایرستان ۱۹۹۵، یک هواپیمای جنگنده طالبان یک وسیله نقلیه روسی را تسخیر کرد. آنها همچنین شش بالگرد Mil Mi-8، پنج Mi-35، پنج L-39C، شش An-12، ۲۵ An-26، یک دوجین An-24 و An-32، یک IL-18 و یک یاکوولف در اختیار داشتند.[۱۰] خدمات هوایی غیرنظامی آنها شامل دو بوئینگ 727 A/B، یک Tu-154، پنج An-24 و یک DHC-6 بود.[۱۰]
.png)
پس از استقرار مجدد امارت اسلامی افغانستان و سقوط کابل در حمله طالبان در سال ۲۰۲۱، طالبان UH-60 Black Hawks، Mil Mi-24s (اکثر آنها بدون موتور) و Mil Mi-8s /میل Mi-17s را از قوای هوایی افغانستان به دست آوردند.
منابعویرایش
- ↑ Jo Boyden, Jo de Berry, Thomas Feeny, Jason Hart (January 2002). "Children Affected by Armed Conflict in South Asia: A review of trends and issues identified through secondary research" (PDF). دانشگاه آکسفورد Refugee Studies Centre. Archived from the original (PDF) on 2007-07-28. Retrieved 2008-01-05.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ "The Taliban explained". www.aljazeera.com. Archived from the original on 11 August 2021. Retrieved 12 August 2021.
- ↑ "The Taliban's terrifying triumph in Afghanistan". Economist. 15 August 2021. Archived from the original on 15 August 2021. Retrieved 15 August 2021.
- ↑ "Panjshir bombed by Pakistani Air Force drones: Reports". India Today. 6 September 2021.
- ↑ Small, Andrew (23 August 2015). "China's Man in the Taliban". فارین پالیسی Argument. Retrieved 26 July 2019.[منبع نامعتبر؟]
- ↑ "Is Russia arming the Afghan Taliban?". BBC News. 2 April 2018.
- ↑ "Iran Backs Taliban With Cash and Arms". The Wall Street Journal. 11 June 2015. Retrieved 13 June 2015.
- ↑ Roggio, Bill; Joscelyn, Thomas (22 August 2021). "Taliban's special forces outfit providing 'security' at Kabul airport". Long War Journal. Retrieved 28 August 2021.
- ↑ York, Geoffrey. گلوب اند میل, "Military Targets Are Elusive. Afghanistan Army Called a Haphazard Operation", 19 September 2001
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Jane's Sentinel Security Assessment, 2001