هاینریش فرانتس یوزف یونکر (به آلمانی: HEINRICH FRANZ JOSEF JUNKER) (متولد ۲۶ مارس ۱۸۸۹، شهر آفنباخ، درگذشت: ۳ آوریل ۱۹۷۰ در برلین) ایرانشناس، هندو-اروپائی‌ شناس، کره‌ای‌شناس و در کل، زبانشناس آلمانی است. او متخصص برجسته واژه‌شناسی زبان فارسی باستان شد که تحت تاثیر معلمش، کریستین بارتولومه بود. او بارتولومه را در گیسن ملاقات کرد و در شهرهای استراسبورگ و هایدلبرگ او را دنبال کرد و شاگرد مخصوص او شد. در طی جنگ جهانی اول، او به عنوان مترجم در اردوگاه جنگی اسیرها مشغول به کار بود.[۱]

  • The Frahang i Pahlavīk. Heidelberg 1912.
  • Über iranische Quellen der hellenistischen Aion-Vorstellung. Leipzig 1923.
  • Arische Forschungen. Yaghnobi-Studien. Band 1: Die sprachgeographische Gliederung des Yaghnōb-Tales. Leipzig 1930.
  • als Hrsg.: Archiv für die gesamte Phonetik. Berlin 1937–1945.
  • als Hrsg.: Sprachphilosophisches Lesebuch. Heidelberg 1948.
  • Koreanische Studien. Berlin (Ost) 1955.
  • als Hrsg.: Alte koreanische Bilder. Landschaften und Volksleben. Leipzig 1958.
  • als Hrsg. mit anderen: Iranische Literaturgeschichte. Leipzig 1959.
  • mit Bozorg Alavi: Persisch-deutsches Wörterbuch. Leipzig 1965 u.ö.

پانویس

ویرایش
  1. Werner Sundermann, JUNKER, HEINRICH FRANZ JOSEF, Vol. XV, Fasc. 3, pp. 248-251

منابع

ویرایش