هنر نوگرا و معاصر ایران: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسب: ویرایش کاربر تازهوارد در مقالهٔ خوب یا برگزیده |
جز ربات: واگردانی خرابکاری محتمل 0.995,Artaxerex,0.2.1 |
||
خط ۵۲:
در همین هنگام، [[هانیبال الخاص]] نوعی اکسپرسیونیسم روایی را با مضمونهای اساطیری، مذهبی، و اجتماعی متداول کرد. او پس از بازگشت به ایران به تدریس در مدارس هنری پرداخت و سپس با برپایی گالری گیلگمش یکی از رهبران هنری نقاشان جوان شد. به عنوان یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان تاریخ معاصر ایران، الخاص به رساندن پیام در نقاشیهای فیگوراتیو خود پایبند بود و به هنرمندان و اندیشمندان معاصر ایرانی همچون [[نیما یوشیج]]، [[فروغ فرخزاد]]، و [[احمد شاملو]] اشاره میکرد.{{پا|{{پک|اسکندری|۱۳۸۹|ک=هشتاد سالگی الخاص}}}} [[محسن وزیری مقدم]] نیز برای اولین بار در بیینال دوم تهران با چند نقاشی غیرصوری و بیفام که از رم فرستاده بود مورد توجه قرار گرفت. وزیری پس از این که به ایران آمد شروع به تقویت جریانهای انتزاعی کرد. هدف او دستیابی به نابترین بیان تجسمی بود.{{پا|نام=|{{پک|پاکباز|۱۳۸۳|ک=دانشنامه هنر|زبان=en|ص=۳۰۰–۳۰۷}}}} او در مجموعه ''شن'' خود، با دست گذاشتن بر روی بستری از شن، خطوط و اشکال انتزاعی پدید میآورد و سپس بومی آغشته به چسب را بر روی سطح میفشرد؛ تلاشی که وی برای رسیدن به «امضایی بشری» و تاریخی داشت. در ۱۹۷۰، او مجموعه تندیسهایی به صورت انتزاعی از جانوران پیشاتاریخی ساخت که در آنها به بیننده اجازه داده میشد تا با تغییر شکل دلخواه تندیس، با فضای انتزاعی ذهن خود بیشتر آشنا شود. این کار، نخستین تلاش یک هنرمند ایرانی برای درگیر کردن بیننده در [[هنر تعاملی]]<!--Interactive art--> بود.{{پا|نام=|{{پک|Daftari|Diba|۲۰۱۳|ک=Iran Modern|زبان=en|ص=۳۵}}}}.
[[گیتی نوین]](ناوران)پس ازشرکت در چند نمایشگاه گروهی نخستین نمایشگاه انفرادیش رادر ۱۳۵۰ زیر آوند "گویا وخاموش" سیری در فضاهای شعری عمر خیام در گالری نگار به مدیریت افسانه هویدابرپا نمود. افسانه هویدا گالری داری فرانسوی الاصل بود که در دهه ی 70-1960 مشاور هنری فرح دیبا بود و او بود که نقاشانی مانند سهراب سپهری، زنده رودی و اویسی را به ایران و فرانسه شناسانید. گیتی نوین در نمایشگاههای ایرانش این تز را دنبال می نمود که فضاهای دراندیش شعری را می توان و می باید یه روی پرده نقاشی آورد . شاید این تز موچب برانگیختن نخستین جنجال نقاشی معاصر در جراید ایران بود. نیکول وان دُوان منتقد فرانسوی مقیم ایران در یک سری از نوشته هایش در روزنامه فرانسوی زبان ژورنال دوتهران که برگردان آنرا نیز در روزنامه ی آیندگان (سه شنبه ۲۳ آذر ۱۳۵۰) زیر نام مستعار فلورانس چاپ نمود نوشت "برای گیتی نوین که عموما از گلها دسته گلها و گلدان هایشان الهام میگیرد که می خواهد فضاهای روحانیشان را کشف کند و عیان سازد نقاشی بیانی عینی (فیگوراتیف) است. امااین بیان ، دریک زمزمه ابراز می شود، زیرا گرایش هنری این خانم هرگز صدایش را بلند نمی کند." اما [[منصوره حسینی]] در روزنامه کیهان نوشت " گویا و خاموش این نامگذاری را می پسندم ، نه برای اینکه هنر پلاستیک را با پرداز شاعرانه صفت و کلمه پیوند زده باشم برای اینکه طبیعت بیجان ، اشیا، و گلها ، با تمام بیجانی می توانند از غم ، آرامش ، مالیخولیا و ثبات سخن بگویند." منتقد آمریکایی روزنامه ی انگلیسی اطلاعات نوشت "پیام قلم موی این نقاش جوان به جهان اینست که جهش امروز انسان به دنیای مدرن ماشینی توده هارا به فرمهای تهی و یکسان همانند کوزه ها بدل نموده ست. خُم نمادیست که او برای وضعیت اندوهبارانسان مدرن بکار گرفته است. تهی و تنها به انتظار پر شدن از (تبلیخات) بیرون". گیتی این کندوکاو درفضاهای شعری را در نمایشگاههای دیگرش "پوستاموس" و "تننا ها یا هو" که چستارهایی بودند در فضاهای شعری احمد شاملو و مولانا ادامه داد. او در سال ۱۹۷۲ به هلند و سپس یه انگلیس و بالاخره به کانادا مهاجرت نمود و در ۱۹۹۶ در اناوای کانادا سبک ترانسپرسیونیزم را برپا داشت که نخستین سبک جهانی است که پایه گذارش یک ایرانی بوده است.
|