معماری نوسنگی و مس‌سنگی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏جنوب غربی ایران: تپه چغامیش
خط ۳۸:
در نتیجه ساختار جوامع نوسنگیِ میانرودان پیچیده‌تر و بزرگ‌تر از جوامع ایران بود که غالباً شکل «واحد خانوادگی» (یا به تعبیر {{پم|المن سرویس|Elman Service}}، [[قبیله]]‌ای{{sfn/fa | پورفرج | ۱۳۹۴| ref=pourfaraj | p=۲۲۷–۲۶۱}}) داشتند.{{sfn/en | ''NEOLITHIC AGE IN IRAN – Encyclopaedia Iranica'' | 1997 | ref=iranicaneolithic}}{{یاد|ساختار واحد خانوادگی در همهٔ پیشاتاریخ در فلات ایران ادامه یافت.}}
همچنین بر خلاف سکونت‌گاه‌های شام و [[آناتولی]] (مانند [[چاتال‌هویوک]]) که مدتی کوتاه پس از آغاز یکجانشینی می‌توان در آن‌ها رفتار و سازه‌هایی آیینی دید، به‌جز موارد محدودی شواهدی از این رفتارها و سازه‌ها در سکونت‌گاه‌های ایران نیست.{{sfn/en | Abdi | 2012 | p=17}}
 
<!-- معلفاتی -->
کوزلووسکی{{یادچپ|Kozlowski}} و اورِنش{{یادچپ|Aurenche}} جوامع نوسنگی در جنوب غربی را، بر اساس فناوری‌های مکشوف در سکونت‌گاه‌های آن، با عنوان «سنت معلفاتی» معرفی می‌کنند، که در ادامهٔ [[فرهنگ زرزی|سنت زرزی]] بوده و نام خود را از سکونت‌گاه کوچک معلفات{{یادچپ|M'lefaat}} در کرانهٔ {{پم|رود خازر|Khazir River}} در [[عراق]] امروزی گرفته‌است.{{sfn | Nishiaki | 2013 | p=}}
کوزولوسکی بر این باور است که رواج سنت معلفاتی همزمان است با نوسنگی شدن منطقهٔ غرب ایران، و بر خلاف نظریات انتشارگرایانه، این فرآیند منشأ درون‌زایانه داشته‌است.{{sfn | Darabi | p=103}}
وی همچنین بر آن است که در اواخر هزارهٔ هفتم پیش‌از‌میلاد، سنت معلفاتی با سنت «پسامعلفاتی» جایگزین شده‌است.{{sfn | Nishiaki | 2013 | p=}}
 
<!--=== اصول کلی سکونت‌گاه‌ها ===-->