الفبای فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
سیمون دانکرک (بحث | مشارکتها) در صدر اسلام قرآن را حافظان نگاه می‌داشتند و نه نویسندگان چنانکه کشتار گروهی از حافظان را در یک رویداد آسیب بزرگی برای اسلام دانستند. زیرا فرهنگ عربها نوشتاری نبود و آنان کتابخانه و دیوان‌سالاری و دبیر و مستوفی نداشتند و از خط همسایگان بهره می‌بردند: برای نمونه صلح حدیبیه برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
سیمون دانکرک (بحث | مشارکتها) منبع یادشده معتبر بوده و از چندین ارجاع در مقاله‌های معتبر جهانی برخوردار است و در جستجوی گوگل نسخه پی‌دی‌اف ۳۴ صفحه‌ای آن در دسترس است. برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱:
{{الفبای فارسی}}
'''الفبای فارسی''' یک گروه از ۳۲ [[حرف (زبان‌شناسی)|حرف]] (نویسه، وات) است که از [[الفبای عربی]] اقتباس‌شده است. این الفبا نمایندهٔ نگاشتن [[همخوان|همخوان‌ها]] (صامت‌ها) و [[واکه|واکه‌ها]] (مصوت‌ها) در [[زبان فارسی]] است. برای نوشتن زبان فارسی، [[خط فارسی]] به‌کار گرفته می‌شود که خود برگرفته از [[خط عربی]] است
(2007)
پیش از [[حمله اعراب به ایران]] و ورود اسلام به این کشور، دو [[خط اوستایی]] و [[خط پهلوی]] به‌کار گرفته می‌شدند؛ ولی [[علی بن ابی طالب]]<nowiki/>به خط کوفی می‌نوشت.<ref>کتاب در پیرامون تغییر خط فارسی نوشتهٔ یحیی ذکاء صفحه هشتم</ref> پس از مدتی، قلمرو اعراب از افغانستان و ایران تا سوریه و مصر گسترش یافت و غلط‌خوانی‌های زیادی در نامه‌نگاری‌های خلفا به وجود آمد. مردم کشورهای دیگر در ادای واژه‌های عربی دچار مشکل بودند تا اینکه در سال ۶۵ هجری، [[عبدالملک بن مروان|عبد الملک بن مروان]] در دمشق به خلافت رسید و در نامه‌ای که به [[حجاج بن یوسف|حجاج بن یوسف ثقفی]] خلیفه عراق نوشت، به او گفت که این [[خط کوفی]] که [[ابوالاسود دؤلی]] طراحی کرده، کفایت نمی‌کند و از حجاج بن یوسف خواست تا خط عربی را بر پایهٔ خط کوفی توسعه دهد و ترویج کند.<ref>کتاب در پیرامون تغییر خط فارسی نوشتهٔ یحیی ذکاء صفحه ششم</ref>▼
</ref>
▲پیش از [[حمله اعراب به ایران]] و ورود اسلام به این کشور، دو [[خط اوستایی]] و [[خط پهلوی]] به‌کار گرفته می‌شدند؛ ولی [[علی بن ابی طالب]]
حجاج کسی بود که به سردارانش دستور داد تا تمام روحانیان ادیان دیگر و کسانی که به خطی غیر از عربی می‌نویسند را از دم تیغ بگذرانند. آثار این اقدامات حتی از [[کتاب‌سوزی در ایران]] نیز پررنگ‌تر بود.<ref>[[آثار الباقیه عن القرون الخالیه]] ص ۳۵ و ۳۶ و ۴۸</ref>
این اقدامات مشکلات زیادی برای زبان سایر کشورها ازجمله پارسی‌زبانان به وجود آورد. افراد باسواد و روحانیان زرتشتی یا کشته شدند یا دست از فعالیت خود برداشتند. عربها، چهار حرف اصلی را در الفبای خود نداشتند و آن را حروف عجمی می‌نامیدند. سرانجام یک خوشنویس به نام خواجه ابولمال، سه نویسه [[پ]] [[ژ]] و [[چ]] را به [[الفبای عربی]] اضافه کرد و بعدها نویسه [[گ]] نیز پس از یک فراز و نشیب به شکل کنونی به الفبای عربی اضافه شد.<ref name="ReferenceB">کتاب در پیرامون تغییر خط فارسی نوشتهٔ یحیی ذکاء صفحه نهم</ref>
| |||