پیر کورنی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار، اصلاح فاصلهٔ مجازی |
برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۵:
آثار کورنِی از نظر نوشتار غنی و از نظر موضوع متنوع هستند و ارزش‌ها و سؤال‌های اساسی دوره او را به نقش می‌کشند. قهرمانی، شرافت نفس، درستکاری و ارادهٔ شخصیت‌های اصلی، وضعیت دشوار آنها برای انتخابی سرنوشت‌ساز میان دو عامل متفاوت و حیاتی (مثل مقابلهٔ عشق و شرافت یا عشق و آزادی) و وسعت و عمق ادبی نمایش‌نامه‌های او از خصوصیات آثار او هستند که صفت [[کورنِلی]] را به نوشته‌های کورنِی و مقلدین سبک او داده‌است.
سبک کورنی اساساً [[کلاسیک]] است، ولی او برخلاف [[راسین]] چندان به رعایت قوانین [[تراژدی|تراژدی کلاسیک]] که (که عموماً توسط [[ارسطو]] معین شده بودند) پایبند نبود و تا حدودی به سبک [[باروک]] گرایش داشت. او با وجود انتقادات شدید هم‌دوره‌های خود، به خلق اثری باشکوه ولو غیرحقیقی معتقد بود.
شخصیت های آثار کورنی در شرایط سخت و دشوار در دو راهی بین عقل و احساس منطق و خرد را انتخاب می کنند، به همین علت در آثاری که با مرگ قهرمان به اتمام می رسند بیننده مرگ با عزت و سربلندی را می بیند و ترحم بر انگیز نیست؛ به همین دلیل کارهایش را دارای روح تراژیک نمی دانند بلکه تراژدی سربلندی یا افتخار آمیز نامیده می شوند. شخصیت های او بیشتر دوراهی های او بین عقل و عشق قرار می گیرند و عقل را انتخاب می کنند که نقش مهمی در شکل گیری سرنوشت آنها ایفا می کند. خوانندگان معاصر این رویکرد پیر کورنی را با مفهوم ابر انسان نیچه دارای اشتراک می دانند.
از مهم‌ترین آثار او می‌توان موارد زیر را نام برد:
* ''مِلیت'' (۱۶۲۹)
* ''کلیتاندر''<ref>Clitandre</ref> (۱۶۳۰)
| |||