مردم شول: تفاوت میان نسخه‌ها

|langs= لری فارسی

|related= [[مردمان لر و فارس ]] و دیگر [[مردمان ایرانی]]

'''شول (صول،چول)،''' نام یکی از قبایل لر است. بازماندگان این مردمان به زبان [[زبان لری|لری]] سخن می‌گویند.<ref>http://ethnologue.com/language/luz</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://irhj.sbu.ac.ir/article_102554.html|عنوان=مقاله بررسی لرهای شولی و ممسنی}}</ref> این قبیله در حدود سال ۳۰۰ قمری نیمی از لرستان را به کمک سلجوقیان تحت تصرف خود قرار میدهند و بوسیلهٔ سیف الدین ماکان روزبهان (که اجداد او از دورهٔ ساسانیان بر این منطقه حکومت داشتند) اداره می‌شد و او را با لقب پیشوا می‌خواندند. مورخان اسلامی اطلاعی از این قبیله نداده‌اند، ولی نجم الدین که از نوادگان او بود در زمان حمداﷲ مستوفی در این منطقه حکومت می‌کرد. ابن بطوطه (۷۴۸ قمری) در راه شیراز به کازرون به قبیلهٔ شول برخورد کرده‌است و گوید که آنان قبیله‌ای از اعاجم‌(عجم ها) اند که صحرانشینند و میان آنها مردمانی پرهیزگار و متقی وجود دارد. شهاب الدین العمری (مرگ ۷۴۹ قمری) گوید که قبیله شول با شبانکاره خویشاوندی مستحکمی دارند.

قدمت مردم لرشول به زمان هخامنشیان و پیش از اشکانیان بازمیگردد چنانچه در کتاب شعر ویس و رامین این چنین آمده است ''جهان آسوده گشت'' از دزد و طرار ز کرد و ''لرشول'' و زترک رهگیرو ومرد عیار. <ref>ویس و رامین اثر [[فخرالدین اسعد گرگانی]]</ref>

امرای [[شولستان]] از دوران ساسانیان تا قرن 5 هجری در دست خاندان لر تبار روزبهانی بود آخرین پیشوای شولستان که در آن زمان نیمی از لرستان در دست وی بود سیف الدین ماکان روزبهانی بود که بدست نصرالدین محمد بن هلال بن بدر حاکم لر در سال 505 به قتل رسید <ref>منتخب التواریخ معینی  اثر معینی نطنزی</ref> و خاندان دومی به نام نجم الدین شول که حاکم کهگیلویه بوده قدرت شولستان را بدست می گیرد که توسط اتابک لر بزرگ هزار اسب در سال های ۶۰۰ هجری نیمه شول نشین لرستان آن زمان تصرف می شود و تنها بخش های کهگیلویه و شمال غربی فارس در دست شولان می ماند . <ref>''تاریخ گزیده اثر [[حمدالله مستوفی]] قزوینی''</ref> خاندان سومی به نام کائدان تاج امیری شول در لرتبارشمال شیراز صاحب نفوذ و قدرت بودند که در کشمکش های سیاسی میان آل مظفر ، آل اینجو ، ایلخانیان و تیموریان و حضور پر رنگ شول ها در جنگ های حکومتی در اصفهان ، شیراز و کرمان  که مراکز شول ها در قلعه های سپید و پهندژ فارس بود منجر به پراکنده شدن شول ها و مختل شدن بازرگانی شول های تاج امیری شد .