حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌شده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
واگردانی خرابکاری! مطالب منبع دار را مقاله را فله ای پاک نکنید برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز حذف بدلیل کلی گویی و مطالب فاقد منبع برچسب‌ها: واگردانی دستی برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری |
||
خط ۵۳:
}}
{{حسن مجتبی}}
'''حسن بن علی بن ابی‌طالب''' (به {{lang-ar|ٱلْحَسَن ٱبْن عَلِيّ ٱبْن أَبِي طَالِب}}؛ ۱۵ رمضان ۳ هجری قمری / ۲۹ فوریهٔ ۶۲۵ میلادی – ۷ یا ۲۸ [[صفر (ماه)|صفر]] ۵۰ هجری قمری / ۵ یا ۲۶ مارس ۶۷۰ میلادی) [[امامت|امام دوم]] [[شیعه|شیعیان]] است و جدِّ مادری سلسلهٔ امامان [[شیعه دوازده‌امامی]] از [[محمد باقر]] تا [[حجت بن الحسن]] و نیز امامان [[اسماعیلیه]] به‌شمار می‌رود. او فرزندِ [[علی بن ابی‌طالب]] و [[فاطمه زهرا]] و نوهٔ [[محمد|محمد بن عبدالله]]، پیامبر [[اسلام]]، است. مسلمانان و به ویژه شیعیان از وی با عنوان '''امام حسن مجتبی''' یاد می‌کنند. [[کنیه|کُنیهٔ]] وی '''ابومحمّد''' است. او از [[اهل بیت]] و نیز [[آل کسا]] به‌شمار می‌آید. از دیدگاه برخی از [[اهل سنت]] همچون [[ابن کثیر]] و [[ابن حجر هیتمی|ابن حجر]]، او پنجمین و آخرین خلیفه از [[خلفای راشدین]] محسوب می‌شود.
هفت سال آغازین زندگی حسن هم‌زمان با حیات پدربزرگش، محمّد، بود. گفته‌هایی از محمّد نقل شده‌است که نشان از علاقه‌اش به حسن و برادرش، [[حسین]]، دارد؛ مانند: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشتند». مهم‌ترین رویداد روزگار کودکی حسن شرکت در [[رویداد مباهله]] و نامیده شدن به عبارت «{{عبارت عربی|ابناءَنا}}» در [[آیه مباهله|آیهٔ مباهله]] است. در دوران [[خلافت علی بن ابی‌طالب]]، حسن در رکاب پدرش بود و او را در جنگ‌ها همراهی می‌کرد. مفسران شیعه و سنی در شأن نزول آیات دیگری چون [[آیه اطعام]]، [[آیه تطهیر]] و [[آیه مودت]]؛ گزارش‌هایی را نقل کرده‌اند.
| |||