اعتراف اجباری در جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ارتباط این جمله با این فرمت با این مقاله نامشخص است و منبع انتهای سطر هم برای جمله‌ی بعدیست |
واژگان موضوع برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱:
'''دروغ اعتراف‌گیری در جمهوری اسلامی ایران''' به مجموعه فعالیت‌های فیزیکی و روانی نهادهای امنیتی و نظامی گفته می‌شود که بر اساس گفته‌های برخی افراد، پس از [[انقلاب ۱۳۵۷]]، به اجبار برای تهدید، ارعاب، تخریب شخصیت و تحمیل اعتراف از مخالفان عمدتاً سیاسی استفاده شده‌است. از این رو، اعتراف‌گیری در نسبتی مستقیم با شکنجه است. [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی جمهوری اسلامی]] شکنجه را برای کسب اقرار و شهادت صراحتاً ممنوع کرده‌است.<ref>[//fa.wikisource.org/wiki/قانون_اساسی_جمهوری_اسلامی_ایران اصل 38 قانون اساسی:هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است.]</ref>
در شهریور ۱۴۰۲ [[ابراهیم داروغه‌زاده]] از مدیران پیشین [[سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران|صدا و سیما]] در برنامهٔ زندهٔ [[شبکه یک|شبکهٔ یک]] گفت که «اگر مسئول بودم، اجازه نمی‌دادم اعترافات اجباری [[سپیده رشنو]] از تلویزیون پخش شود». این نخستین بار در تاریخ جمهوری اسلامی بود که در تلویزیون دولتی ایران یک مقام پیشین از اعتراف اجباری نام برد و وقوع آن را تأیید کرد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مدیر سابق صداوسیما: اگر مسئول بودم اعتراف اجباری سپیده رشنو را پخش نمی‌کردم |نشانی=https://www.bbc.com/persian/articles/c516pv008ylo |وبگاه=bbc.com/persian |ناشر=[[بی‌بی‌سی فارسی]] |تاریخ بازبینی=۱۴ شهریور ۱۴۰۲ |زبان=فارسی |تاریخ=۱۴ شهریور ۱۴۰۲}}</ref>
| |||