سبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''نشانه مسلمان''':{{سخ}}از [[محمد|حضرت محمد (ص)]] روایت شده‌است که فرمود: «شارب{{Refn|«شارب» قسمت بلند سبیل است که روی لب را می‌پوشاند وهنگام نوشیدن آب وارد ظرف آب می‌شود.|group=توضیح}} را از ته بگیرید و ریش را بلند کنید تا شبیه [[یهودیان]] و [[مزدیسنا|زردشتیان]] نشوید».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=معانی الأخبار|صفحه=۲۹۱|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۷|زبان=عربی}}</ref>{{سخ}}در حدیث دیگری فرمود: «هر که شارب خود را نگیرد از ما نیست».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۷|زبان=عربی}}</ref>

# '''رفع غم و وسواس''':{{سخ}}از [[جعفر صادق|امام جعفر صادق]] روایت شده‌است که فرمود: «گرفتن شارب،رفعشارب، رفع غم و وسواس را به ارمغان می‌آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الخصائص الفاطمیّة|جلد=۲|صفحه=۲۵۵|زبان=عربی}}</ref>

# '''رفع درد دندان و چشم''':{{سخ}}از [[محمد|حضرت محمد (ص)]] روایت شده‌است که فرمود: «هر کس در روز شنبه و پنجشنبه شارب و ناخن خود را بگیرد، از درد دندان و چشم عافیت یابد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ثواب الأعمال|صفحه=۴۱|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۵|زبان=عربی}}</ref>

# از [[محمد|حضرت محمد (ص)]] روایت شده‌است که فرمود: «مستحبّ است موی شارب را به‌قدری کوتاه کند که به جلوی لب بالا برسد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی|جلد=۳|صفحه=۴۱۸|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۷|زبان=عربی}}</ref>

# در حدیث آمده‌است که [[جعفر صادق|امام جعفر صادق]] شارب خود را از ته می‌تراشید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی|جلد=۶|صفحه=۴۸۷|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۷|زبان=عربی}}</ref>

# از [[جعفر صادق|امام جعفر صادق]] روایت شده‌است که فرمود: «گرفتن شارب و ناخن از جمعه تا جمعه بعد، انسان را از بیماری خوره حفظ می‌کند».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی|جلد=۳|صفحه=۴۱۸|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|صفحه=۶۴|زبان=عربی}}</ref>

# در حدیث است که کسی خدمت [[جعفر صادق|امام جعفر صادق]] رسید و از او دعایی خواست که باعث فزونی رزق و روزی‌اش شود. حضرت فرمود: «شارب و ناخن خود را در روز جمعه بگیر».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافی|جلد=۶|صفحه=۴۹۱|زبان=عربی}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مکارم الأخلاق|زبان=عربی|صفحه=۶۵}}</ref>

در صدر اسلام، پیامبر اسلام برای [[خسروپرویز]] نامه نوشت و او نامهٔ [[محمد|حضرت محمد]] را پاره کرد. چنان‌که در تاریخ طبری آمده، خسروپرویز به [[باذان]] فرمانروای یمن نامه نوشت و از او خواست که دو نفر را از طرف او نزد حضرت محمد بفرستند. باذان نیز دو نفر به نام‌های خسرو و بابویه نزد حضرت محمد فرستاد. هنگامی که آن دو نفر نزد حضرت محمد رسیدند، ریش خود را تراشیده و سبیل داشتند. پیامبر با دیدن آن‌ها به سبیل گذاشتن‌شان ایراد گرفته و می‌گوید به گفتهٔ چه کسی این کار را کرده‌اید؟ بابویه و خسرو جواب می‌دهند: «پروردگار ما چنین گفته‌است»؛ و محمد نیز می‌گوید: «ولی پروردگار من گفته ریش بگذارم و سبیل بسترم» و «بروید و فردا پیش من آیید».<ref name="طبری ۱">طبری، ۱۳۶۳: ص ۱۱۴۳–۱۱۴۲.</ref>