غزوه خندق: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی نسخهٔ 38260811 از BanoyMotevasem (بحث)
برچسب‌ها: حذف حجم زیادی از مطالب منبع‌دار ویرایشگر دیداری
خط ۲۹:
وقتی محمد، پیامبر اسلام، بنی نضیر را، به دلیل خیانت، از سرزمینشان اخراج کرد، آنان راهی خیبر شدند و دیگر یهودیان را به جنگ با محمد تحریک کردند<ref>{{یادکرد خبر|کوشش=ویکی شیعه|عنوان=غزوه خندق|نشانی=http://fa.wikishia.net/view/غزوه_خندق|زبان=fa|تاریخ بازبینی=2018-04-19}}</ref>؛ بنی‌نضیر همچنین به [[مکه]] رفتند و [[قریش]] را به نبرد بامحمد واداشتند. قریش، پیشنهاد نمایندگان یهود را پذیرفت و به جنگ با محمد رهسپار شد. در این نبرد، هم‌پیمانان قریش [[بنی‌سلیم]] و [[غطفان]] و [[بنی‌اسد]] نیز به جنگ‌جویان سپاه مکه پیوستند. سپاهیان قریش، ده هزار تن و سه لشکر بودند که فرماندهی همه آن‌ها با [[ابوسفیان]] بود.
[[بنی‌خزاعه]]، محمد را از برنامه قریش و جنبش ایشان آگاه کردند. پیامبر اسلام، برای جنگ یاران ویژه خود را گردآورد. برخی پیشنهاد کردند که به شیوه قلعه‌داری از یثرب، دفاع کنند و از بالای دژها و نقاط بلند با دشمن نبرد کنند. [[سلمان فارسی]] که با شیوه‌های جنگ ایرانیان آشنایی داشت، پیشنهاد کرد که گرداگرد شهر را [[خندق]] بکنند تا از پیشرفت دشمن به درون شهر جلوگیری شود و سپس با ساختن دژها و سنگرها در اطراف خندق، یا پرتاب تیر و سنگ، از گذر یافتن دشمن از خندق به سوی شهر، جلوگیری شود و پیامبر اسلام پذیرفت. کار کندن خندق با شتاب آغاز شد؛ کندن هر ناحیه‌ای از خندق به یک گروه از مسلمانان واگذار گردید و هر فردی به کندن چهل ذراع واداشته شد. یهودیان [[بنی‌قریظه]] نیز در کندن خندق، به مسلمانان یاری رساندند. کار خندق در شش روز به پایان رسید و برای آن درهایی گذارده شد و نگهبانی هر در به قبیله‌ای واگذار گشت و [[زبیر بن عوام]] به سرپرستی پاسداران درهای قلعه گمارده شد.
 
== بنی‌قریظه ==
{{نوشتار اصلی|غزوه بنی‌قریظه}}
پس از عقب‌نشینی نیروهای قریش، مسلمانان سرزمین‌های قبیله یهودی بنی قریظه را محاصره کردند. پس از ۲۵ روز محاصره، بنی قریظه بدون هیچ‌گونه قید و شرطی خود را به مسلمانان تسلیم کردند. پس از تسلیم شدن آنان، مسلمین قلعه‌ها و مواضع آن‌ها با تسخیر کردند. محمد پیامبر اسلام یکی از [[صحابه]] خود به نام سعد ابن معاذ را برای قضاوت برای سرنوشت بنی قریظه انتخاب کرد و سعد حکم داد که همه مردان بنی قریظه کشته شوند، املاکشان بین مسلمانان تقسیم شود و زنان و کودکان به اسارت برده شوند.
 
این حکم توسط محمد تأیید شد و پیامبر اسلام عنوان داشت که این حکم بسیار به حکم خدا نزدیک است. پس از آن، وی دستور داد تا مجازات انجام شود و همه مردانی که به سن بلوغ رسیده بودند توسط علی بن ابی‌طالب گردن زده شدند. طبری تعداد کشته شده‌ها را ۶۰۰ تا ۹۰۰ نفر اعلام کرده‌است. در منابع دینی اهل سنت تعداد کشته‌ها دیده نمی‌شود اما آمده‌است که همه مردان و یکی از زن‌ها سر بریده شدند. به گفته ابن کثیر، چهار آیه قرآن به مجازات شدن بنی قریظه مربوط است.<ref name="Oxford University Press"/><ref name="Peters223"/><ref name="Stillman140"/><ref name="Adil">Adil, ''Muhammad: The Messenger of Islam'', p. 395f.</ref><ref name="The life of Mahomet">{{citation|title=The life of Mahomet|url=https://books.google.com/books?id=QyIPouT4DqcC&printsec=frontcover|author=William Muir|author-link=William Muir|publisher=Kessinger Publishing|year=2003|isbn=978-0-7661-7741-3|page=329}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Watt|first=W. Montgomery|date=1952-07-01|title=The Condemnation of the Jews of Banu Qurayzah|journal=The Muslim World|volume=42|issue=3|pages=160–171|doi=10.1111/j.1478-1913.1952.tb02149.x|issn=1478-1913}}</ref><ref name="tafsir1"/><ref name="Kister 1990 p. 54">Kister (1990), Society and religion from Jāhiliyya to Islam, p. 54.</ref>
 
== نبردهای تن‌به‌تن ==