کوهمره: تفاوت میان نسخه‌ها

[[زبان کهمره‌ای]]، یکی از کهن‌ترین [[زبان‌های ایرانی|زبان‌های ایرانی نو]] و بازماندهٔ [[زبان‌های ایرانی میانه]] و از شاخهٔ جنوب‌غربی ([[زبان فارسی میانه|زبان فارسی دورهٔ ساسانی]]) به‌شمار می‌رود. درصورتی‌که زوایای پنهان آن بیش از آنچه تا امروز مورد بررسی قرار گرفته، شکافته شود، جز همسانیِ ساخت دستوریِ آن با زبان [[زبان فارسی میانه|پارسی میانه ساسانی]]، با توجه به تعدادی آوای ویژه در آن، نشان می‌دهد که این گویش ریشه در یکی از زبان‌های همزمان با [[زبان فارسی باستان|پارسی باستان هخامنشی]] دارد و از زبان لریهای خالص و کهن است<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ گویش دوانی، عبدالنّبی سلامی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۸۱}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وبگاه دوان‌پارس؛ عبدالنبی سلامی «پورِ دوان»}}</ref>