'''سرحدِ سیستان و بلوچستان''' به معنای مرزهای [[سیستان]] و [[بلوچستان]] است.<ref> كتابخانه، موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى، «مشروح مذاكرات مجلس شوراى ملى»، دوره ۱۹، جلسه ۱۷ و ۱۲۹؛</ref> سرحد ناحیه‌ای با [[فلات]] خشک و مرتفعی در استان [[سیستان و بلوچستان]] است که به وسیلهٔ تشکیلات رسوبی، [[برونزد]]های [[آتشفشان|آتشفشانی]] و [[دره|درّه‌هایی]] با ابعاد مختلف بریده شده. بزرگ‌ترین این درّه‌ها، درّهٔ [[خاش]] و بلندترین دامنه کوهستانی این ناحیه [[کوه تفتان]] از منظر [[عارضه‌نگاری]] غالب ناحیه کوه [[تفتان]] است که آتشفشانی نیمه فعال می‌باشد. ارتفاع زیاد سبب اعتدال ناحیه می‌شود. با این حال، اقلیم آن در تابستان‌ها گرم و خشک و در زمستان‌ها سرد و در هر ماه با بارندگی است که متوسط بارندگی آن ۲۷۸ میلی‌متر در سال می‌باشد.<ref name=fgkivf>''تحلیلی از توسعه و اضمحلال سیستم ناحیه‌ایِ سنتی در سرحد ''، حسن افراخته- عضو هیئت علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان و رئیس شعبه بنیاد ایران‌شناسی استان سیستان و بلوچستان</ref> امروزه به شهرستان‌های [[شهرستان خاش|خاش]]، [[شهرستان میرجاوه|میرجاوه]]، [[شهرستان زاهدان|زاهدان]] و [[شهرستان تفتان|تفتان]]، [[شهرستان گلشن|گلشن]] ، [[شهرستان سراوان|سراوان]] و [[شهرستان سیب و سوران|سیب و سوران]] و کلیه توابع این ناحیه را '''سرحدِ''' می‌گویند.<ref>{{یادکرد کتاب |عنوان=کتاب بلوچستان |تاریخ=2000 |ناشر=نصرالله کسرائیان |شابک=978-9644162039 |صفحات=124}}</ref>
