[[پرونده:Mount Ararat and the Yerevan skyline.jpg|بندانگشتی|چپ|250px|با وجودی که [[کوه آرارات]] هم‌اکنون در خاک [[ترکیه]] واقع شده است، اما آرارات از جمله نمادهای مهم [[مردم ارمنی]] و نماد استقامت و تعصب نسبت به مام میهن است. این کوه از هر منطقه‌ای در ایروان قابل مشاهده است.<ref name="Worldwide Destinations">{{cite book|last1=Boniface|first1=Brian|last2=Cooper|first2=Chris|last3=Cooper|first3=Robyn|title=Worldwide Destinations: The Geography of Travel and Tourism|date=2012|publisher=Taylor & Francis|isbn=978-0-415-52277-9|page=338|edition=6th|quote=The snow-capped peak of Ararat is a holy mountain and national symbol for Armenians, dominating the horizon in the capital, Erevan, yet it is virtually inaccessible as it lies across the border in Turkey.}}</ref><ref>{{cite book|last1=Avagyan|first1=Ṛafayel|title=Yerevan--heart of Armenia: meetings on the roads of time|date=1998|publisher=[[اتحادیه نویسندگان ارمنستان]]|page=17|quote=The sacred biblical mountain prevailing over Yerevan was the very visiting card by which foreigners came to know our country.}}</ref>]]
ایروان نخستین بار توسط ارمنیانترکهای اوغوز مورد سکونت قرار گرفت و تا سده ۱۵ (میلادی) مردم از لحاظ ژنتیکی همسان بودند.<ref name="Karapetyan 1600-1724"/><ref name="Karapetyan 1724-1800">{{Hy icon}} M. Karapetyan, ''[http://hpj.asj-oa.am/4699/ Բնակչության էթնիկ կազմը և էթնիկ պրոցեսները Երևանում 1724-1800 թվականներին (Ethnic composition of the population of Yerevan and ethnographic processes in Yerevan from 1724 to 1800)]'', ''[[Patma-Banasirakan Handes]]'', 1987, Yerevan, [[فرهنگستان ملی علوم ارمنستان]]، ISSN 0135-0536</ref><ref name=worldhistory>{{cite book | last = Ramirez-Faria | first = Carlos | title = Concise Encyclopaedia of World History | year = 2007 | publisher = Atlantic | isbn= 81-269-0775-4 | pages = 42–44 |url=http://books.google.com/books?id=gGKsS-9h4BYC&printsec=frontcover}}</ref> مردم دژ ایروان که در سال ۱۵۸۰ میلادی ایجاد شد سربازهای مسلمان بودند که تقریباً دو تا سه هزار نفر را شامل می‌شدند.<ref name="Karapetyan 1600-1724">{{Hy icon}} M. Karapetyan (1986) "[http://hpj.asj-oa.am/4534/ The Dynamics of the Number and Ethnic Structure of the Population of Yerevan in 1600—1724]" ''[[Patma-Banasirakan Handes]]''. pp. 95-109. ISSN 0135-0536</ref> جهانگرد فرانسوی [[ژان باتیست تاورنیه]] که احتمالاً شش بار در میان سال‌های ۱۶۳۱ تا ۱۶۶۸ میلادی از ایروان بازدید کرده است می‌گوید که شهر انحصارا از جمعیت ارمنیترکان است.<ref name="Tavernier">Tavernier, Jean-Baptiste. ''Les six voyages en Turquie, en Perse et aux Indes, Volume 1'', p. [http://books.google.com/books?id=J3xJAAAAcAAJ&pg=PA623&dq=Comme+Erivan+n%27est+habite+que+par+des+Armeniens&hl=en&sa=X&ei=T9YjUrPZNaepsQTF9ICQDA&ved=0CC0Q6AEwAA#v=onepage&q=Comme%20Erivan%20n%27est%20habite%20que%20par%20des%20Armeniens&f=false 623]</ref> در میان [[جنگ‌های ایران و عثمانی]] در سال ۱۷۲۰ (میلادی) اکثریت مطلق جمعیت ارمنیترک بودند.<ref name="Karapetyan 1724-1800"/> ترکیب جمعیتی ایروان به خاطر مجموعه‌ای از رویدادهای میان ایران و روسیه و عثمانی دگرگون شد و در سده ۱۹ (میلادی) اکثریت جمعیت مسلمانانمسیحی شدند.
اقلیتی از کردهای ایزدی در ایروان زندگی می‌کنند.
تا زمان پیوستن ارمنستان به اتحاد شوروی، ایروان یک شهر چند فرهنگی و ترکیبی از ارمنیان و تاتارهای قفقاز (آذربایجانی‌های امروز) بود. پس از [[نسل‌کشی ارمنی‌هاترکها]]، بسیاری از ارمنیانترکهای آواره از [[ارمنستانآذربایجان غربی]] (ترکیه امروزی) به [[ارمنستانآذربایجان شرقی]] گریختند. در ۱۹۱۹ (میلادی) حدود ۷۵۰۰۰ ارمنیترک عمدتاً از [[واسپوراکان]] از امپراتوری عثمانی به ایروان رسیدند. بخش قابل توجهی از این آوارگان به خاطر تیفوس و دیگر بیماری‌ها جان خود را از دست دادند.<ref>[http://books.google.com/books?id=WSl4JW5hQewC&pg=PA126&dq=393,700+refugees&hl=en&ei=azBkTuStBMqRgQew9I2kCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCoQ6AEwAA#v=onepage&q=393,700%20refugees&f=false ''Richard G. Hovannisian'', The Republic of Armenia: The first year, 1918–1919, Universito of California, Los Angeles, 1971]</ref>
از ۱۹۲۱–۱۹۳۶ حدود ۴۲٬۰۰۰ هزار نفر از ارمینان [[عراق]]، [[ترکیه]]، [[ایران]]، یونان، سوریه، فرانسه، بلغارستان و غیره به ارمنستان شوروی آمدند و در ایروان ساکن شدند. موج دوم بازگشت‌ها از ۱۹۴۶–۱۹۴۸ با بازگشت ۱۰۰ هزار تن از ارمنیان کشورهای ایران، سوریه، لبنان، یونان، بلغارستان، رومانی، قبرس، فلسطین، عراق، مصر، فرانسه، ایالات متحده آمریکا و غیره به [[ارمنستان شوروی]] بازگشتند و دوباره در ایروان ساکن شدند؛ بنابراین در طول سه دهه در شوروی برای نخستین بار ایروان از نظر قومی همگن تر شد. در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ (میلادی) ۲٬۰۰۰ تن آذری باقی مانده در ایروان نیز به دلیل جنگ‌های قره‌باغ ایروان را ترک کردند.
