'''زبانگویش بهبهانی'''<ref>{{یادکرد خبر |نام خانوادگی۱=دبیرمقدم |نام۱=محمد |عنوان=لزوم حفظ زبانهای محلی به‌عنوان یک گنجینه و میراث انسانی |نشانی=https://www.isna.ir/news/95111409855/لزوم-حفظ-زبان-های-محلی-به-عنوان-یک-گنجینه-و-میراث-انسانی |خبرگزاری=ایسنا |تاریخ=۱۴ بهمن ۱۳۹۵}}</ref>
، متعلق به شاخه جنوبی زبانهای ایرانی غربی<ref>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=گرامی |نام۱=شهرام |عنوان=ترتیب واژه در بهبهانی از منظر رده‌شناسی زبان |ژورنال=مجله زبان‌شناسی گویش‌های ایرانی |تاریخ=۱۳۹۸ |صفحه=133 تا 165 |پیوند=https://www.magiran.com/paper/2178032}}</ref> و گویش مردم [[بهبهان|بهبهانی]] در جنوب شرق استان خوزستان می‌باشد. از نظر شهرام گرامی از آنجا که زبانجویش بهبهانی مانند دیگر زبانهای ایرانی جنوب غربی به لحاظ نظام مطابقه با فارسی تفاوت دارد به همین دلیل یک زبان مستقل است.<ref>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=گرامی |نام۱=شهرام |عنوان=ترتیب واژه در بهبهانی از منظر رده‌شناسی زبان |ژورنال=مجله زبان‌شناسی گویش‌های ایرانی |تاریخ=۱۳۹۸ |صفحه=133 تا 165 |پیوند=https://www.magiran.com/paper/2178032}}</ref> بر همین اساس [[محمد دبیرمقدم]] زبان‌شناس سرشناس ایرانی نیز زبان بهبهانی را یک زبان مستقل می‌داند.<ref>{{یادکرد خبر |نام خانوادگی۱=دبیرمقدم |نام۱=محمد |عنوان=لزوم حفظ زبانهای محلی به‌عنوان یک گنجینه و میراث انسانی |نشانی=https://www.isna.ir/news/95111409855/لزوم-حفظ-زبان-های-محلی-به-عنوان-یک-گنجینه-و-میراث-انسانی |خبرگزاری=ایسنا |تاریخ=۱۴ بهمن ۱۳۹۵}}</ref>
